Πέρασε ένας χρόνος απ’ το πλέον πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην Ευρώπη, δυστύχημα που δυστυχώς συνέβη στη χώρα μας, η οποία έχει το αραιότερο σιδηροδρομικό δίκτυο και τα λιγότερα σιδηροδρομικά δρομολόγια απ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, αν εξαιρέσουμε τη γειτονική μας Αλβανία.
Πώς όμως φτάσαμε σε αυτή την προδιαγεγραμμένη από καιρό τραγωδία;
Παρακολουθούμε με αποτροπιασμό την εξεταστική επιτροπή-παρωδία της Βουλής και οργιζόμαστε με την προσπάθεια συγκάλυψης των ξεκάθαρων πολιτικών ευθυνών και αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από τις πραγματικές αιτίες αυτού του εγκλήματος.
ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΗΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΤΥΓΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
Δολοφονία με εκτελεστές όλους αυτούς, που εντέχνως διασπείρουν τις δικές τους ευθύνες στην απουσία των ηλεκτρονικών συστημάτων ελέγχου της σιδηροδρομικής κυκλοφορίας και στον σταθμάρχη βάρδιας, ενώ κανένας (ούτε καν η δικαστική εξουσία) δεν τους έχει θέσει ένα βασικό ερώτημα:
Για ποιό λόγο ο ΟΣΕ αναγκάστηκε, και με τι εκπαίδευση άραγε, να κάνει σταθμάρχη έναν πρώην φορτωτή και μάλιστα να τον βάλει νυχτερινή βάρδια ΜΟΝΟ του, σε κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό-κόμβο;
Υπήρχαν σταθμάρχες ικανότατοι, καταρτισμένοι και με μακρόχρονη εργασιακή εμπειρία, οι οποίοι την επίμαχη βραδιά θα είχαν μετά βεβαιότητας αποτρέψει τη σύγκρουση, αλλά όλοι αυτοί είχαν πάει φύλακες στα μουσεία και θυρωροί στο ΙΚΑ με τον κατάπτυστο νόμο 3891/2010.
Ήταν ο νόμος της απόλυτης καταστροφής του σιδηροδρόμου (εξυγίανση την είπαν). Αντί τότε να πάρουν μέτρα για την ανάπτυξη των σιδηροδρομικών μεταφορών, ώστε ο σιδηρόδρομος να έχει έσοδα και να στέκεται οικονομικά γερά στα πόδια του, επέλεξαν την εγκατάλειψη μεγάλου μέρους του δικτύου, ακόμα και πρόσφατα ανακαινισμένου, με δαπάνη πολλών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, και επιπλέον έκαναν τις μετατάξεις έμπειρου και καταρτισμένου προσωπικού σε άλλες υπηρεσίες του δημοσίου, άσχετες με την ειδίκευσή τους.
Δεν πήραν κανένα μέτρο για την ομαλή ανανέωση του προσωπικού και για την μεταφορά στους νεώτερους της τεχνογνωσίας και της εμπειρίας των παλιών. Κι όλα αυτά τη στιγμή που δαπανούσαν δισεκατομμύρια ευρώ σε μελέτες και σιδηροδρομικά έργα που δεν τέλειωναν ποτέ.
Και αυτή η εγκληματική πολιτική επιλογή (με τις ευλογίες της υποκριτικής Ευρωπαϊκής Ένωσης) βαραίνει όλους τους Υπουργούς Μεταφορών και τις κυβερνήσεις της τελευταίας 15ετίας, μηδενός εξαιρουμένου.
Αλλά στην Ελλάδα είναι πάγια και για πολλές δεκαετίες η πολιτική που στοχεύει στον αφανισμό των σιδηροδρομικών μεταφορών, προς όφελος του αυτοκινητιστικού λόμπι.
Ο σιδηρόδρομος εδώ και πολύ καιρό υπάρχει μόνο ως αφορμή για να θησαυρίζουν οι κατασκευαστικές εταιρίες με τα γιγαντιαία έργα, ενώ τα δρομολόγια συνεχώς λιγοστεύουν. Κλασικό παράδειγμα η δική μας γραμμή της δυτικής Θεσσαλίας. Πόσο κόσμο αλήθεια εξυπηρετούσε με ασφάλεια ως απαρχαιωμένη μετρική του Τρικούπη μέχρι το 1990 και πόσο μετά την ανακαίνισή της;
Δεν ήταν λοιπόν η κακιά ώρα. Ήταν η σκόπιμη εγκατάλειψη, η σκόπιμη υπονόμευση, η σκόπιμη διάλυση του σιδηροδρόμου.
Οι ψυχές των παιδιών, οι τραυματίες και ο κόσμος ζητάνε δικαίωση και αυτή τη φορά είναι ανεπίτρεπτο να αναδειχθεί ως ένοχος μόνο ένας ανίκανος σταθμάρχης και όχι όσοι διέλυσαν σκόπιμα τον Ελληνικό Σιδηρόδρομο, συγκαλύπτοντας τις ευθύνες τους για το πλέον πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα που έγινε ποτέ στην Ευρώπη.
Η περιοχή μας θρηνεί τα τρία κορίτσια της οικογένειας Πλακιά που θυσιάστηκαν στον βωμό της αδιαφορίας και της εγκληματικής αδράνειας.
Σαν ελάχιστο φόρο τιμής καλούμε τα μέλη και τους φίλους του συλλόγου να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα της οικογένειας και να παραβρεθούμε στην εκδήλωση που οργανώνουν την Τετάρτη 28/2ου στις 20.15 στον σιδηροδρομικό σταθμό της Καλαμπάκας.
Το ραντεβού για να αναχωρήσουμε για την Καλαμπάκα είναι στις 19.45 από τον σιδηροδρομικό σταθμό των Τρικάλων.
