Σε λίγες μέρες μπαίνουμε στο Φθινόπωρο. Μια εποχή με τις δικές του κι αυτό χάρες, για ξεχωριστούς προσωπικούς λόγους για τον καθένα μας.
Το Φθινόπωρο λοιπόν συν τοις άλλοις, είναι μία, εκ των δύο κατ’ εξοχήν, εποχών μετανάστευσης των πουλιών, από μία οικοζώνη σε κάποια άλλη, λόγω έλλειψης διατροφής βασικά. Εκτός όμως από την «υπερατλαντική» μετανάστευση των αποδημητικών πουλιών, υπάρχει και η εσωτερική μετανάστευση των ενδημικών πουλιών, που ζουν δηλ. μόνιμα στη χώρα μας & αποδημούν από περιοχή σε περιοχή, ανάλογα με την εποχή για αναζήτηση τροφής ή τα ζευγαρώματά τους.
Τέτοια πουλιά είναι τα μικρά ωδικά που όλοι μας γνωρίζουμε, όπως καρδερίνες (στραγαλινά-τουρκοπούλες), φλώροι, φανέτα, λούγαρα, σκαρθιά, σπίνοι(χιονίτες), παπαδίτσες & πολλά άλλα.
Εκείνο όμως που δεν είναι αρκετά γνωστό σε αρκετό κόσμο είναι ότι τα πουλιά αυτά, ενδημούν για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, αρχής γενομένης από αρχές Σεπτέμβρη έως & τα μέσα της Άνοιξης & στις περιφέρειες των πεδινών Τ.Κ. του Δήμου Πύλης, καθώς αυτές οι περιοχές αποτελούν τον βασικό τους βιότοπο.
Τι διαθέτουν όμως οι περιφέρειες του Δήμου Πύλης, ώστε να καθίστανται τόσο ελκυστικές για τα παραπάνω είδη μικρών πτηνών; Απλούστατα!!! Μια μεγάλη ποικιλία αγκαθιών & αγριόχορτων, που αποτελούν την βασικότερη πηγή τροφής, για τα μικρά αυτά ωδικά. «Ακανθυλίς», είναι η επιστημονική ονομασία της καρδερίνας κι όχι τυχαία, αφού ο σπόρος αγκαθιού αποτελεί το 80% της διατροφής της, σε ημερήσια ανάγκη.
Τι σχέση όμως μπορεί να έχουν αυτά τα μικρά πτηνά με τον Δήμο & τον κάθε Δήμο, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει κι ο τίτλος του άρθρου. Άμεση!!! Η διαχείριση των περιφερειών τής κάθε Τ.Κ. είναι αποκλειστική ευθύνη του κάθε Δήμου. Όταν λοιπόν έρχεται η εποχή που τα αγκάθια θα πρέπει να κοπούν, τότε διαταράσσεται ο φυσικός τους βιότοπος, διότι δεν μπορούν να προσλάβουν την απαραίτητη ποσότητα τροφής.
Ένα λοιπόν θέμα, που προκύπτει είναι αυτό. Για το πώς πρέπει τώρα αυτό να αντιμετωπισθεί από τον Δήμο, ο πρόεδρος της Κοινότητας Φήκης κ. Θανάσης Λιούτας, αρκετά ευαισθητοποιημένος σχετικά με το θέμα, μας εξέθεσε την άποψή του.
«Το να διατηρήσουμε σε ισορροπία την σχέση πουλιών – ανθρώπου, για μένα είναι απλό, αρκεί να υπάρχει θέληση από πλευράς μας & μεθοδικότητα. Δηλαδή… Όταν χρειάζεται να προβώ σε κοπή αγκαθιών, δεν επιλέγω τακτική «σκούπα». Τι εννοώ; Ανάλογα με την περιοχή, χαράσσω ζώνες. Τίποτα δεν είναι τυχαίο στη φύση. Οι παρεμβάσεις μας είναι παράλογες & χωρίς σωστό σχεδιασμό, στις περισσότερες των περιπτώσεων καταστρέφουμε, αντί να διορθώνουμε. Είναι εύκολο να κατανοήσει κάποιος σε ποια σημεία, αγκάθια & λοιπά αγριόχορτα εμποδίζουν. Έτσι λοιπόν πετυχαίνω το «τερπνόν μετά του ωφελίμου».
Εκτός όμως του παραπάνω, πρόβλημα για τα μικρά ωδικά αποτελούν & οι λεγόμενοι «πουλοπιάστες», οι οποίοι τα τελευταία χρόνια έχουν καταστεί πραγματική πληγή για τον τόπο.
Και γι’ αυτό το πρόβλημα ο κ. Λιούτας μας είπε την άποψή του: «Εδώ πλέον έχουμε να κάνουμε με ασυνείδητους, οι οποίοι χρησιμοποιούν δίχτυα, συλλαμβάνοντας μαζικά τα πουλιά με σκοπό την πώλησή τους & το κέρδος. Δεν έχουμε να κάνουμε με μικρά παιδάκια, που όλοι μας κάποτε περάσαμε απ’ αυτό το στάδιο, που θα πιάσουν ένα πουλάκι & θα το φροντίζουν στο σπίτι τους. Ετούτοι πλέον είναι επαγγελματίες, που παρανομούν συνειδητά σε βάρος της φύσης & εν τέλει εις βάρος μας. Εγώ προσωπικά ως θεσμικός παράγοντας, θα προβώ σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες, ώστε αυτό το φαινόμενο να εξαλειφθεί. Με την ίδια λογική θα προέτρεπα να κινηθούν & οι συνάδελφοι μου πρόεδροι των υπόλοιπων Τ.Κ. του Δήμου, βάζοντας έτσι όλοι μας ένα μικρό λιθαράκι σ’ αυτό που λέγεται διατήρηση της άγριας ορνιθοπανίδας & των οικοτόπων αυτής. Έχουμε χρέος απέναντι στον εαυτό μας & τα παιδιά μας, αλλά είμαστε & νομικά δεσμευμένοι. Σεβασμός στη φύση, τήρηση των νόμων είναι μία αλληλένδετη σχέση, που καθορίζει την ποιότητα μιας οργανωμένης σύγχρονης κοινωνίας».
Παρακάτω παραθέτουμε ενδεικτικά κάποιες νομικές διατάξεις που προστατεύουν την άγρια ορνιθοπανίδα & των οικοτόπων της, αλλά & ποινές που προβλέπονται για τους επίδοξους θηρευτές.
- Η σύλληψη (Θήρα) μικρών άγριων πτηνών (κάτω των 17 cm), όπως είναι οι καρδερίνες, οι φλώροι, τα σισαμάκια, τα φανέτα κ.ά., εκτός του ότι είναι παράνομη λόγω του (μεγέθους τους) ότι δεν συμπεριλαμβάνονται στον κατάλογο Θηρεύσιμων ειδών, επιπλέον ασκείται και με την χρήση παράνομων μέσων όπως παγίδων, διχτυών, κ.λπ., που απαγορεύεται από τη Δασική Νομοθεσία και τιμωρείται. Η χρήση παρόμοιων μέσων σύλληψης απαγορεύεται από τη Σύμβαση της Βέρνης που υπογράφτηκε τον Σεπτέμβριο του 1979, τέθηκε σε ισχύ τον Ιούνιο του 1982 και στην Ελλάδα κυρώθηκε με το Ν. 1335/83 «Κύρωση Διεθνούς Σύμβασης για τη Διατήρηση της Άγριας Ζωής και του Φυσικού Περιβάλλοντος της Ευρώπης».
- (Αριθμ. Η.Π. 37338/1807/Ε.103 Καθορισμός μέτρων και διαδικασιών για τη διατήρηση της άγριας ορνιθοπανίδας και τον οικοτόπων/ενδιαιτημάτων της, σε συμμόρφωση με τις διατάξεις της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ, «Περί διατηρήσεως των άγριων πτηνών», του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 2ας Απριλίου 1979, όπως κωδικοποιήθηκε με την οδηγία 2009/147/ΕΚ.
- Στο άρθρο 7 της υπ’ αριθμ. 414985/1985 κοινής υπουργικής απόφασης «Μέτρα Προστασίας άγριας Πτηνοπανίδας» (ΦΕΚ 757/Β), προστίθεται παράγραφος 4, ως κάτωθι: «4. Απαγορεύεται η κατοχή, η εμπορία, κατασκευή και η εκ του εξωτερικού εισαγωγή ομοιωμάτων, ηχοπαραγώγων, συσκευών με μιμητικές φωνές πουλιών, ηλεκτρονικών συσκευών προσέλευσης πουλιών και κάθε μορφής παγίδων για πουλιά και γενικότερα για είδη της άγριας πανίδας με σκοπό την προσέλκυση, σύλληψη, νάρκωση και θανάτωσή τους, ‘…. κ.λπ.» Οι παραβάτες της παρούσας παραγράφου τιμωρούνται με φυλάκιση έως ενός έτους ή με χρηματική ποινή από 300,00 έως 600,00 ευρώ, οι δε συσκευές κατάσχονται από την αρμόδια Δασική ή Τελωνειακή Αρχή και παραδίδονται στην πλησιέστερη Δασική Αρχή με μέριμνα της οποίας φυλάσσονται. Όταν η κατάσχεση διενεργείται από τη δασική αρχή, εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις των παραγράφων 1, 3 και 4 του άρθρου 288 του ν.δ. 86/1969».
