Η εικόνα της Παναγίας της «Πορταϊτισσας» θα κοσμεί από το ερχόμενο Πάσχα(2017) τον Ι.Ν. Αγ. Βησσαρίωνος Πύλης.
Η εικόνα της «Πορταϊτισσας» θα είναι πιστό αντίγραφο της αντίστοιχης εικόνας που βρίσκεται στην Ιερά Μονή Ιβήρων στο Άγιο Όρος, φιλοτεχνημένη χειροτεχνικά από ξύλο & ασήμι, η οποία θα ευλογηθεί & μυρωθεί στην Ι.Μ. Ιβήρων του Αγίου Όρους.
Συγκεκριμένα, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Τρίκκης & Σταγών κ. Χρυσοστόμου, η Ενορία Αγ. Νικολάου Πύλης, ανέλαβε την πρωτοβουλία να αιτηθεί την αγιογράφηση πιστού αντιγράφου της ιεράς εικόνας της Παναγίας της «Πορταϊτισσας», από την Ι.Μ. Ιβήρων του Αγίου Όρους.
Η εικόνα θα καταφθάσει στην Πύλη κατά την διαικινήσιμο εβδομάδα του Πάσχα(2017) & θα πανηγυρίζεται με λαμπρότητα(θρησκευτικές & εορταστικές εκδηλώσεις) την Πέμπτη μέρα του Πάσχα.
Ρωτώντας τον πατήρ Δημήτριο Κατσαρό για το τι; σημαίνει ένα τέτοιο γεγονός για την Πύλη & τον Δήμο γενικότερα, μας απάντησε:
«Η Παναγία «Πορταϊτισσα» θα καταστεί το μεγάλο προσκύνημα της πόλης & της ευρύτερης περιοχής. Θα αποτελεί πνευματικό θησαυρό, φύλακα της πόλης & των ανθρώπων της, αλλά ταυτόχρονα θα είναι & η «Πόρτα-Πύλη», μέσα από την οποία οι Χριστιανοί θα περνάνε τις προσευχές τους στον Θεό. Θα είναι η «Μάνα» που θα κρατά ανοιχτή την Πόρτα της στοργικής της αγκαλιάς, για να δέχεται τον πόνο, τις δεήσεις, παρακλήσεις & τα δάκρυα των παιδιών της, που δεν είναι άλλα, παρά εμείς οι άνθρωποι του μόχθου, της καθημερινότητας & της ανάγκης».
Λίγα λόγια για την ιστορία της εικόνας της Παναγίας «Πορταϊτισσας»
Σύμφωνα με την παράδοση αλλά και μαρτυρίες, η εικόνα ανήκε σε μια οικογένεια που ζούσε στη Νίκαια της Μικράς Ασίας τον 8ο αιώνα. Το 829 μεσούσης της «εικονομαχίας» η γυναίκα πουν την είχε αναγκάστηκε να την ρίξει στην θάλασσα για να μην καταστραφεί από τους εικονομάχους.
Επί 170 χρόνια η εικόνα ήταν χαμένη. Μέχρι το 1004. Τότε καλόγεροι της Μονής Ιβήρων είδαν στην θάλασσα ένα φως. Το φως αυτό ήταν ορατό κι από άλλες Μονές.
Περίεργοι να δουν τι συμβαίνει στη θάλασσα πολλοί μοναχοί μπήκαν στις βάρκες και πήγαν προς το φως, όπου διέκριναν μια εικόνα. Όσο πλησίαζαν όμως η εικόνα απομακρυνόταν. Αδυνατώντας να την πλησιάσουν, επέστρεψαν στη Μονή Ιβήρων όπου προσευχήθηκαν.
Η απάντηση του Θεού δόθηκε μέσω ενός ασκητή, του Γαβριήλ ο οποίος λένε πως άκουσε τη φωνή της Παναγίας να του δίνει συγκεκριμένες εντολές.
«Πήγαινε στο Μοναστήρι σου και πες στον ηγούμενο ότι ήρθα για να τους δώσω την εικόνα μου. Μετά, βάδισε στη θάλασσα, για να γνωρίσουν όλοι την αγάπη και πρόνοια που έχω στο Μοναστήρι σας.» Έτσι κι έγινε.
Ο Γαβριήλ πήγε στη θάλασσα και η εικόνα τον πλησίασε. Επί τρία μερόνυχτα οι Μοναχοί έψαλλαν δοξολογίες προς την Παναγία για το Θαύμα, το οποίο όμως δεν είχε ολοκληρωθεί.
Η εικόνα μεταφέρθηκε στο καθολικό της Μονής Ιβήρων. Παραδόξως όμως χανόταν και εμφανιζόταν στην πόρτα της Μονής.
Οι μοναχοί την επέστρεφαν στο καθολικό και η ιστορία επαναλαμβανόταν.
Μέχρι που ο Γαβριήλ άκουσε ξανά τη φωνή της Παναγίας «Πες στον ηγούμενο να παύσετε να με πειράζετε, διότι δεν ήρθα στο Μοναστήρι για να με φυλάτε σεις, αλλά ήρθα για να γίνω εγώ φύλακας και φρουρός σας και σ’ αυτήν και στην μέλλουσα ζωή. Και όσοι θα ζήσουν με ευλάβεια και φόβο Θεού και δεν αμελούν στην απόκτηση των αρετών, και τελειώσουν την πρόσκαιρη ζωή τους σ’ αυτόν τον τόπο, ας έχουν θάρρος και να μη φοβούνται την κόλαση διότι αυτή τη χάρη ζήτησα από τον Θεό και Υιό μου και την πήρα. Ως επιβεβαίωση των λόγων μου σας δίνω αυτό το σημείο: Όσο βλέπετε την εικόνα μου στο Μοναστήρι σας, δεν θα λείψη απ’ το Όρος τούτο η χάρις και το έλεος του Υιού μου και Θεού» (ε’ 143).
Με εντολή του τότε Ηγουμένου, κτίστηκε ειδικό παρεκκλήσιο έξω από την πόρτα της Μονής και εκεί απέθεσαν την ιερή εικόνα.
