Γράφει η κοινωνιολόγος/συγγραφέας Ιωάννα Χαρμπέα
Τα πάντα ρει έλεγε ο Ηράκλειτος δηλαδή τα πάντα αλλάζουν και εσυ απλέ άνθρωπε αναρωτιέσαι αν η κοινωνία είναι έτοιμη να δεχθεί αυτές τις αλλαγές; Αλήθεια πότε αλλάζουμε κάτι; Όταν το έχουμε βαρεθεί; Όταν δεν το θεωρούμε αρκετό; Όταν του έχουμε δώσει πολλές ευκαιρίες και μας απογοήτευσε; Αναρωτηθήκατε λοιπόν πότε έρχεται εκείνη η ώρα που φτάνει ο κόμπος στο χτένι και λέμε ως εδώ! Φτάνει!
Στις σύγχρονες κοινωνίες ο άνθρωπος έχει γαλουχηθεί να αντέχει πολλά , να μετριάζει καταστάσεις και να ξεχνά γεγονότα τρανταχτά που του σημαδεύουν τη ζωή! Οι ψυχολογικές αντοχές λαστιχάρουν όμως κάποτε και τότε ενεργοποιείται η λογική η οποία με τη σειρά της ενεργοποιεί τη δράση! Η δύναμη του ατόμου είναι τεράστια αρκεί μόνο να το πιστέψει. Ο φόβος της αλλαγής είναι εκείνος που κρατάει χρόνια σε άθλιες συνθήκες τα άτομα.
Τα παιχνίδια του νου είναι επικίνδυνα γιατί καθηλώνουν το ίδιο άτομο στην ιδέα ότι όλα είναι καλά! Το βόλεμα και η ψευδή ιδέα ότι όλα βαίνουν καλώς κρατάει έρμαια τα άτομα και τους στερεί την εξέλιξη και την ποιότητα ζωής. Γιατί ποιότητα χωρίς αλλαγή δεν υπάρχει δεδομένου ότι αλλάζουν οι συνθήκες συνεπώς πρέπει , οφείλει να αλλάξει και ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα. Καταλαβαίνουμε ότι μια κοινωνία είναι ώριμη να αλλάξει όταν σιωπά! Ναι μάλιστα όταν σιωπά σημαίνει ότι έχει εξαντλήσει τα λόγια, έχει εξαντλήσει την υπομονή.
Η σιωπηλή περίοδος είναι εκείνη που προηγείται της μεγάλης αλλαγής. Τη σιωπή του κόσμου οφείλουν να ακούσουν οι ειδήμονες! Η σιωπή είναι το τελευταίο στάδιο της έκρηξης των συναισθημάτων. Σιωπώ όχι γιατί δεν έχω κάτι να πω, σιωπώ γιατί σκέφτομαι το επόμενο βήμα!
Όποιος δεν έλαβε λοιπόν σοβαρά τη σιωπή βρέθηκε προ εκπλήξεως και μπροστά σε μεγάλες αλλαγές! Κύκλους κάνει η ιστορία! Πρέπει να παραδειγματιζόμαστε από εκείνη.
