Ύστερα από μια αναγκαστική «ανάπαυλα» δύο χρόνων, λόγω της Πανδημίας του covid-19, αναβίωσαν & πάλι φέτος, για ένατη, τα «Κυπροκούδουνα» ή «Κωδονοκρουσίες» στην Πιαλεία.
Ένα έθιμο-δρώμενο, που έχει αρκετά βαθιά τις ρίζες του στην παράδοση του χωριού & για αρκετά χρόνια ήταν ξεχασμένο, που σιγά-σιγά ήρθε, μέσω της πρωτοβουλίας των κατοίκων του, να πάρει ξανά «σάρκα & οστά», αναβιώνοντας για 9η χρονιά, δίνοντας μια αμιγώς χριστουγεννιάτικη νυχτερινή νότα στο χωριό, μαγεύοντας τους πάντες.
Άτομα κάθε ηλικίας & φύλου, μαζεύονται από νωρίς το σούρουπο, κάθε χρόνο την προ-παραμονή της Πρωτοχρονιάς, δίνοντας το ραντεβού τους στο πρώην κοινοτικό κατάστημα, ο καθένας με τα κουδούνια του ή τα κυπριά του & σχηματίζοντας μια μεγάλη ομάδα, περιφέρονται στους δρόμους του χωριού, χτυπώντας τα δυνατά, ώστε με αυτό τον εκκωφαντικό θόρυβο να διώξουν τα κακά πνεύματα, τους καλικάντζαρους, για να υποδεχθούν το νέο χρόνο «καθάριο»… Με υγεία & καλοτυχία.
Αφού λοιπόν ολοκληρώσουν τη «βόλτα» τους στο χωριό & περάσουν απ’ όλα τα καφενεία, τότε οι «κωδονοκρουστές» όλοι μαζί συγκεντρώνονται σε ένα κατάστημα που έχει οριστεί εκ των προτέρων, όπου θα βρεθούν αντιμέτωποι με την κριτική επιτροπή, η οποία & θα αξιολογήσει τα κουδούνια-κυπριά τους.
Η επιτροπή αποτελείται από άτομα ηλικιωμένα συνήθως, με έμπειρο αυτί, που από τα παιδικά τους ακόμα χρόνια είναι εξοικειωμένοι με τέτοιου είδους ήχους & βαθμολογούν ανάλογα με την ποιότητα του ήχου, που έχει να κάνει & με την παλαιότητα, αλλά & την κατασκευή του κουδουνιού. Εάν ο «κωδονουκρουστής» διαθέτει ντουζίνα, δηλ. πάνω από τρία κουδούνια ή κυπριά, τα οποία θα πρέπει να είναι σε μονό αριθμό, τρία, πέντε, επτά κλπ, τότε αξιολογείται & η ομοηχία (ας το πούμε έτσι)μεταξύ των.
Το βραβείο των τριών νικητών που θα αναδεικνύονται από την όλη διαδικασία, είναι συνήθως ένας γραπτός τιμητικός έπαινος, μία σοκολάτα & ο «μεζές» της βραδιάς. Φέτος όμως, αντιστοιχούσε σε χρηματικά ποσά, προσφορά του Πολιτιστικού Συλλόγου.
Και για την ιστορία να πούμε πως η κριτική επιτροπή από την αρχή αναβίωσης του εθίμου, αποτελούνταν από υπερήλικες, ασχέτως αν αυτή τη φορά, αποτελούνταν και από πιο νεαρά άτομα.
Το σημαντικό που κρατάμε εμείς, αλλά και για το χωριό, αποτελεί το γεγονός ότι ο κόσμος, και μάλιστα πολλά νέα παιδιά, ανταποκρίθηκε για άλλη μια φορά στο αυτονόητο, την διατήρηση δηλ. των εθίμων, συνεχίζοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την «Παράδοση».
Ένα μεγάλο «Μπράβο» στο Σύλλογο, που διοργάνωσε την εκδήλωση!!!
