Τὴν Πέμπτη 25 Ὀκτωβρίου στὸ 3ο Παρἀρτημα τῶν ΚΑΠΗ τοῦ Δήμου Τρικκαίων, πραγματοποηθηκε μιὰ ὡραία ἐκδήλωση, ἀφιερωμένη στὴ Μεγάλη Ἐθνικὴ Ἐπέτειο τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940. Ἡ αἴθουσα , στολισμένη μὲ λουλούδια, με σημαῖες , μὲ συνθήματα πατριωτικά. Μουσικὴ μὲ ἐμβατήρια καὶ μὲ τραγούδια και ἀπό την τραγουδήστρια τῆς Νίκης Σοφία Βέμπο…γέμιζαν τὴν ἑορταστική ατμοσφαιρα.
Ἦταν μιὰ ἁπλῆ, λιτὴ , ἀπέριτη γιορταστική ἐκδήλωση, γεμάτη μὲ ἐθνικό παλμό, ἐθνική ὑπερηφάνεια και συγκίνηση
Τὴ ἐκδήλωση καὶ τὸ Πρόγραμμα παρουσίασε ἡ Κοινωνικὴ Λειτουργός κ. Ἀγορίτσα Θεμελῆ -Μπλουγούρα.
Στὴν ἀρχή ἐψάλη ἀπό ὅλους τὸ θρησκευτικὸ Ἐμβατήριο «Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τὰ νικητήρια…»,
Η Παναγία μας μὲ τὴ Σκέπη Της στάθηκε στὸ πλευρό τοῦ ἀγωνιζομένου Ἔθνους.
Στὴ συνέχεια ὁ Ἀντιδήμαρχος Κοινωνικῆς Πρόνοιας καὶ Ἀλληλεγγύης κ. Κώστας Ψύχος ἀπηύθυνε θερμὸ χαιρετισμό, ἀναφερθείς εἰς τὴν σπουδαιότητα τῆς Ἐθνικῆς μας Ἐπετείου . Με το ἴδιον πνεῦμα ἀπηύθυνε χαιρετισμό και ὁ Προϊστάμενος τῶν ΚΑΠΗ τοῦ Δήμου Τρικκαίων κ. Κώστας Μπέλος. Καὶ οἱ δύ ἐξεδήλωσαν καὶ τὸ ἀμέριστο ἐνδιαφέρον τους γιὰ την καλή λειτουργία τῶν ΚΑΠΗ τοῦ Δήμου μας.
Κατόπιν δόθηκε ὁ λόγος στὸν συν)χο Δάσκαλο καὶ μαέστρο τῆς Χορωδίας τοῦ 3ου ΚΑΠΗ (άπό το 1995) κ. Πολυχρόνη Νταλάση.
Ὁ κ. Νταλάσης άναφέρθηκε στὸν ἑορτασμό και ἐτόνισε πὼς ὁ μήνας Ὀκτώβριος εἶναι μήνας δύο μεγάλων Ἐθνικῶν Ἐπετείων:
΄) Τῆς 26 Ὀκτωβρίου που ὁ ἑλληνικός Σταρός εἰσῆλθεν νικητὴς και τροπαιοῦχος εἰς τὴν Θεσσαονίκην τὴν26ηὈκρωβρίου 1912.
Ἑορτασμός ποὺ οἱ 120 χιλιάδες ἀεροποδες πολεμισταί πῆραν τὴν Ἑλλάδα ἀπό τὴ Μελούνα καἰ ἀπελευθέρωσαν τὴ Μακεδονία.
Ἐκεῖνοι, «φουχτώνουν τὸ ὅπλο τὸ ἱερό», καὶ
«Σαν την ανεμοζάλη σαν την ἀστραπή,
γκρεμίζουν τῆς σκλαβιᾶς τὸ καταχθόνιο κτίριο
κι ὑψώνουν μ’ἆσμα νικητήριο,
τῆς Λευτεριᾶς τὸν Πύργο τον φωτολαμπή..»(«Στους νικηφόρους πολέμους 1912-1013» Ἀριστ. Προβελέγγιος)
Β΄)Τῆς 28η;Ὀκτωβρίου 1940.
Γιὰ την 28η Ὀκτωβρίου ἀπήγγειλε τὸ δημοτικό , ἀπό τὸ Βιβλίο τοῦ Καθηγητοῦ Πανεπ.Θεσσαλίας κ. Β.Δ.Ἀναγνωστόπουλου
«ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ‘ΣΑΡΑΝΤΑ’ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙ», σελ.11-12 (καταγραφὴ τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ καὶ συγγραφέα Τάσσου Α. Γριτσόπουλου, σὲ ἕνα διάλειμμα τοῦ πολέμου, περ. Ἑλληνικὴ Δημιουργία,τεύχ. ΣΤ΄, Άθήνα 1952, σ. 733-734)
«ΕΝΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ»
«Στης Αλβανίας τα βουνά πολλά ντουφέκια πέφτουν,
-μήνα σε γάμο πέφτουνε, μήνα σε πανηγύρι;
-Μάειδε σε γάμο πέφτουνε, μάειδε σε πανηγύρι,
-μόν’ πολεμάνε οι Έλληνες με τους μακαρονάδες.
Απ’ το βαρύ ντουφέκι τους κι απ’ το βαρύ κανόνι
η γης αναταράζεται και τα λαγκάδια σκούζουν,
κι απ’ τα γιουρούσια τα πολλά και τη πολλήν αντάρα
σωρούς τα ιταλικά κορμιά τις ρεματιές γεμίζουν.
Χειμώνας δεν τους καρτερεί, πάγοι δεν τους κρατάνε
νύχτα και μέρα πολεμούν για την ελευτεριά τους
και τραγουδούν περήφανα τις δόξες του σπαθιού τονς:
-Βρε Μουσολίνι άπιστε, και ψεύτη κόμη Τσιάνο,
σαν τι γυρεύατ’ από εμάς, με τα χαρτένι’ ασκέρια;
Βουλώσαν τα κανόνια σας, σπάσαν τα πολυβόλα,
και πόλεμο δεν ξέρετε κι ακόμα πολεμάτε.
Σας κυνηγάμ’ απ’ τα βουνά, σας διώχνονμ’ απ’ τους κάμπους,
η Κορυτσά ναι Ελληνική με τους Αγιοσαράντα,
Κλεισούρα κι Αργυρόκαστρο, Χειμάρα κι άλλα μέρη
τα παραδώσαν τα κλειδιά στα χέρια των Ελλήνων,
τι πολεμάτε Ιταλοί, κανένας δε θα μείνει..…… «.
Ακόμη, τὸνισε πως στὸν πόλεμο ἐκεῖνο βοήθησαν ποικιλοτρόπως και οἱ Ἑλληνίδες, μὲ ἀνάμνησή του πώς καὶ ἡ μάνα του και οι γειτόνισσες , καθώς και οἱ χωριανές (Στουρναραίϊκα), ἔπλεκαν τσιρέπια, φανέλες ,κολόβια κ.λπ γιὰ το μέτωπο, τὰ συγκέντρωναν σὲ σακκιά και στέλλονταν ἀπό τὴν ἐπιτροπή για το μέτωπο.
Χαρακτηριστικο εἶναι τὸ ποίημα ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ
τοῦ Τίμου Μωραϊτίνη τὸ ὁποῖο καὶ ἀπήγγειλε:
« Ἑλληνίδες
Μερόνυχτα σκυμμένη στέκει
και ξενυχτάει δουλεύοντας για την Πατρίδα
κι ενώ σκυμμένη πλέκει
έχει ψηλά το μέτωπο η Ελληνίδα.
Και τα βελόνια γίνονται σπαθιά
που βγαίνουν απ’ τη χρυσή τους θήκη
ν’ αγωνιστούνε με το νιο πολεμιστή.
Και πλέκουν ως τη νύχτα τη βαθιά
κι είναι άσωστη κι ατέλειωτη η κλωστή, όσο κι η Νίκη».
Τὸν κύριο ἑόρτιο λόγο εἶχε μὲ ὁμιλία του ὁ συν)χος Δάσκαλος κ. Μπουλογεώργος Απόστολος τ. Διευθυντής του 7ου Δημοτικού Σχολείου Αγίας Μονής. Μἰλησε και αναφέρθηκε σύντομα, περιεκτικά , με ενθουσιασμό ἀλλὰ και με καταφανή συγκίνηση για τον Πανελλήνιο συναγερμό τους Έθνους, στὸ ἱστορικό του πολέμου 1940-41, στὴν ἀπροκλητη Ἰταλική ἐπίθεση, στις ένοπλες δυνάμεις ποὺ αμύνθηκαν του πατρίου εδάφους, στον τιτάνιο και ενθουσιώδη αγώνα των στρατευμένων επάνω στην Πίνδου, στὴν ἐαρινή ἰταλική ἐπίθεση ταῆς 9ης Μαρτίου 1941παρόντος καὶ τοῦ Μουσολίνι, στὸν τιτάνιο ἐκεῖνο ἀγῶνα-γιγαντομαχία-υπερασπιση τοῦ ὑψώματος 731.Ἐπίσης ἀναφέρθηκε στὴ Γερμανική ἐπίθεση καὶ τὶς μάχες στὰ οχυρά τῆς Μακεδονίας,στὴ στάση καὶ στὴν συμπεριφορὰ τῶν Μεγάλων Δυνάμεων , στὴ Ἐθνική μας ἀντίσταση και τέλος στὴν ἀπελευθέρωση τῆς χώρας τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1944.
Ἡ ὁμιλία του σύντομη καῖ περιεκτική καὶ διανθισμένη και με σχετικούς στίχους ἀπό ποιήματα, κατάθεση ψυχῆς, μὲ αἰσθήματα πατριωτισμοῦ, ὁπως ἐκεῖνα ποὺ θέρμαιναν τὶς καρδιὲς τοῦ Ἔθνους μας τὴν Ἐποχή τοῦ «Σαράντα». Καθήκον όλων μας , τόνισε, να τιμοῦμε τους πολεμιστές , πεσόντες και ζώντες ,της εποχής εκείνης καὶ νὰ καταθέτουμε στεφάνια στὰ Ἡρῶα τῶν πεσόντων.
Στὸ τέλος, άπαγγέλλοντας τοὺς στίχους:
«…στη μνήμη σας ἀνάβουμε/χρυσᾶ λιβανιστήρια, /
για σᾶς τὰ νικητήρια τὰ χείλη μας ὑμνοῦν./
Καἰ πλέκοντας τὰ χέρια μας/τῆς δόξης τὰ στεφάνια.
Δική σας περηφάνεια /τὰ χείλη μας ὑμνοῦν…».
παρεκαλεσε καὶ ἐτηρηθη ἑνός λεπτου σιγή εἰς τιμήν και μνήμην ἐκείνων που ἔπεσαν αλλά και εἰς μνήμην ἐκείνων που πολέμησαν και σήμερα δἐν εἶναι εν ζωῇ,
Ἡ ἐκδήλωση ἔκλεισε μὲ τον ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ.
Στὸ τέλος προσεφέρθησαν γλυκά και ἀναψυκτικά.
Νὰ ποῦμε πὼς στὴν διοργάνωση, στολισμὸ αἴθουσας, και ὡραία παρουσίαση φρόντισαν ἡ Συντονιστική Ἐπιτροπή τοῦ ΚΑΠΗ κ.κ. Νίκος Κερασοβίτης, Λίτσα Κόγια και Ζωή Μπίνα, ἡ Κοινωνική Λειτουργός κ. Ἀγορίτσα Θεμελῆ- Μπλουγούρα, οἱ ὑπεύθυνες λειτουργίας τοῦ ΚΑΠΗ κυρίες Ελένη Λεοντάρη και Ρούλα Πελεκάνη-Γαλάνη, οἱ νοσηλεύτριες κυρίες Καλαμάτα Πολυξένη(Τζένη,κάλυψε μὲ σχετικέ ΦΩΤΟ) καὶ Χαρίση Κατερίνα και ἡ οικογενειακή βοηθός κ. Σταματιάδου Γεωργία.
