Δύσκολη η προχθεσινή μέρα για μας, με πολύ ρεπορτάζ & δουλειά, με τέλος όμως απρόοπτα… ευχάριστο!!!
Αποφασίσαμε λοιπόν να τελειώσουμε τη μέρα μας απολαμβάνοντας στου «Μάκη» το ουζερί, ένα καραφάκι από το άγιο τσιπουράκι της περιοχής μας, με κλειστά κινητά & τάμπλετς, προσπαθώντας να απαγκιστρωθούμε από κάθε τι καθημερινό που μας στεναχωρεί, αγχώνει & μας θυμώνει πολλές φορές & να επικεντρωθούμε στην αυτού καθεαυτού παρέα μας, εφαρμόζοντας τις δικές μας διαλογικές φόρμες επικοινωνίας.
Κάπου εκεί λοιπόν & από το πουθενά εμφανίζεται ο Κώστας με το έτερόν του ήμισυ λαούτο & ο Ηλίας αγκαζέ με το κλαρίνο του. Και αφού πιάσανε τη γωνίτσα τους, χαρίζοντάς μας την χαμογελαστή τους «Καλησπέρα», παρήγγειλαν το κρασάκι τους & μετά από λίγο & χωρίς καμιά παρότρυνση, άρχισαν να παίζουν αβοηθητί μηχανικής υποστήριξης, γνώριμους σκοπούς της ατέρμονης μουσικής δημοτικής μας παράδοσης, παρασέρνοντάς μας σε παλιά μουσικά σοκάκια της ξεθωριασμένης πια φοιτικής μας ζωής, που την αναπολούμε, είναι αλήθεια κάπου-κάπου, & μας θυμίζει πως κάποτε & μεις υπήρξαμε νέοι…
Αυτό ήταν που λέμε το κερασάκι στην τούρτα!
Εκείνο όμως που μας εξέπληξε πιο πολύ, εκτός από το νεαρόν των δύο μουσικών & την ενασχόλησή τους με τόσο πάθος με την δημοτική μας μουσική, ήταν & το γεγονός πως μετά από λίγο η διμελής μουσική τους παρέα, πλαισιώθηκε & από έτερους νεαρούς παρακείμενης παρέας, σχηματίζοντας στο τέλος ένα μουσικό σύνολο, που θύμισε πολυφωνική μουσική ομήγυρη σε Ηπειρώτικο γλέντι…τότε που ακόμα το τραγούδι λογούνταν όχι απλά διασκέδαση, αλλά & μοναδικό μέσο διαδραστικότητας, μεταξύ των συμμετεχόντων στην παρέα.
Απολαύστε τους λοιπόν στο παρακάτω βίντεο στις ωραίες τους στιγμές & ποιος ξέρει; Περνώντας & εσείς κάποιο βραδάκι απ’ του «Μάκη» να τύχει & σε σας κάποιο ευχάριστο απρόοπτο…
