Αφιερωμένο στις ψυχές που έφυγαν βίαια και στους δικούς τους που ακόμα τους περιμένουν να φτάσουν……
Το ποίημα αυτό γράφτηκε πέρισυ και απαγγέλθηκε σε εκδηλώσεις με αφορμή τη γιορτή της γυναίκας
(Το συγκεκριμένο αποτελεί το απαύγασμα της ψυχής της ποιήτριας)
Στων Τεμπών την ολόμαυρη νυχτιά
σε επίγεια κόλαση κορμιά παραδόθηκαν
γονείς που ψάχνουν τα παιδιά
και οι φίλοι φίλους που δεν βρήκαν.
Ατέλειωτο το μοιρολόι
Στην Ελληνική τη γη
Βαρύς ο θρήνος
στη Θεσσαλική τη γη.
Τούτη την άνοιξη
δεν στήνει ο έρωτας χορό
Η Άνοιξη μαυροντυμένη
γυναίκα απελπισμένη.
Εκεί σε τόπο χλοερό
ο χάροντας εθέρισε
τον άγουρο καρπό,
ψυχές περιμαζώνει
στο τρένο 62 .
Γυναίκες της διαδρομής
κοπέλες ανύμφευτης γιορτής
άφησαν άδειες αγκαλιές
μορφές χαροκαμένες
κλήσεις αναπάντητες
sms χωρίς αναφορές.
Γιατί; Γιατί; Γιατί;
ιφιγένεια να θυσιαστεί;
Τα τρένα είναι ασφαλή
λένε στον τηλεφωνητή.
Στην τραγωδία των Τεμπών
στη μνήμη των νεκρών
μην πείτε φταίει
η σωρεία των λαθών
ούτε η κακιά η ώρα
ούτε η κακιά η χώρα.
Να πείτε στη μνήμη των νεκρών
για Κύκλωπες
που τρέφονται με ψευτιά και προδοσία
να πείτε και για Λυστραιγόνες
που γεννούν Αναξιοκρατία.
Ευαγγελή Νικ. Μπράμη
-Πρόεδρος Εφετών Διοικητικών Δικαστηρίων
-Διπλωματικός Ακόλουθος του Παγκόσμιου Οργανισμού Πολιτιστικής Διπλωματίας.
-Ιδρυτικό Μέλος του Κύκλου Ελλήνων Λογοτεχνών Δικαστών (Keld.gr)
– Μέλος της Ιστορικής Χορωδίας του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.
-Αντιπρόεδρος του Καλλιτεχνικού & Λογοτεχνικού Συλλόγου Ηλιούπολης Αττικής «Το Εργαστήρι»
Γενέτειρα: Παλαιομονάστηρο του Δήμου Πύλης Τρικάλων και Γόμφοι εκ πατρός
