Του Ηλία Γιαννακόπουλου/Φ ι λ ο λ ό γ ο υ
“Όποτε βρεθείς με την πλευρά της πλειοψηφίας, είναι η στιγμή που πρέπει να σταθείς και να συλλογιστείς” (Μαρκ Τουαίην).
Ο δεύτερος γύρος των αυτοδιοιηκητικών εκλογών πέραν όλων των άλλων πολιτικών μηνυμάτων, όπως κατά κόρον λέγεται σε αυτές τις περιπτώσεις, ανέδειξε και ένα πλήθος πολιτικών αληθειών που θα έπρεπε να γνωρίζουν τόσο οι τρόφιμοι της Πολιτικής όσο και όσοι είναι «Πολίτες στων Ιδεών την Πόλιν».
Ειδικότερα μέσα από τις μεγάλες ανατροπές αναδείχτηκαν οι παρακάτω αλήθειες με τη μορφή κάποιων ακαταμάχητων διαπιστώσεων:
*H “διόρθωση” του πολιτικού μας συστήματος και η “αυτορρύθμιση” της Δημοκρατίας μας. Να μιλήσουμε με όρους Οικονομίας και Χρηματιστηρίου και για την Πολιτική.
*Μία «Πολιτική Παλίρροια» υπενθύμισε σε όλους ότι στη Δημοκρατία κυρίαρχος είναι ο Λαός με όλες τις αδυναμίες ή αστοχίες του σε κάποιες επιλογές.
*Η Πολιτική και οι Εκλογές έχουν ενίοτε τους δικούς τους νόμους, που πολλές φορές και η ίδια επιστήμη της Ψυχολογίας αδυνατεί να ερμηνεύσει…
*Ο Λε Μπον θα μπορούσε να μάθει πολλά από τις μεγάλες ανατροπές του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών και ίσως να συμπλήρωνε ή να διόρθωνε πολλά στο εμβληματικό του βιβλίο «Η Ψυχολογία του Όχλου».
*Φαίνεται πως στις εκλογές αυτές λειτούργησε σωστά το αρχαιοελληνικό «Ευθύνας Διδόναι» και η Δημοκρατία μας πήρε τις αναγκαίες πολιτικές ανάσες.
*Ο νόμος « Ύβρις>Τίσις» βρήκε την απόλυτη εφαρμογή του σε αυτές τις εκλογές. Ο Ηρόδοτος είχε προειδοποιήσει από πολύ παλιά: “Φιλέειν γαρ ο Θεός τα υπερέχοντα κολούειν” (Ο Θεός αρέσκεται να ταπεινώνει όσους υπερέχουν).
*Η αντικυβερνητική συσπείρωση, χωρίς κομματική καθοδήγηση, ανέτρεψε τη λογική των εκλογικών στατιστικών και των στοιχημάτων. Εξέθεσε για άλλη μία φορά τους δημοσκόπους και ανέδειξε την αξία του κομματικού απογαλακτισμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
*Η ανατροπή της Αθήνας πρόβαλε εμφαντικά και την απόρριψη από το λαό της Οικογενειοκρατίας ως εργαλείου νομής της εξουσίας. Ένας «γνωστός-άγνωστος» των πολιτικών σαλονιών και «χαμηλόφωνος» κέρδισε τα μεγάλα και ηχηρά ονόματα.
*Στα μηνύματα αυτών των Εκλογών συγκαταλέγεται και ο ρόλος της Προσωπικότητας των Υποψηφίων ως Υποκειμένων της Πολιτικής. Κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να παραβλέψει το Ήθος και την Επάρκεια του ατόμου ως πρωταγωνιστή της Πολιτικής.
* Η μεγάλη αποχή συνιστά τη μεγάλη πληγή της Δημοκρατίας μας. Η αδιαφορία για τα κοινά βοηθά την επιβίωση και ανάδειξη των μετρίων, αλλά μερικές φορές επωάζει και κάποιες εκπλήξεις ή και «ανατροπές» που είναι δύσκολο να προβλεφθούν.
* Η συμμετοχή και η ενασχόληση με τα κοινά και η έξοδός μας από το ατομικό μας «βασίλειο» οξυγονώνουν τη Δημοκρατία και ανανεώνουν ή τροφοδοτούν –γονιμοποιούν την Πολιτική με νέες ιδέες. Γι αυτό αποτελεί οξύμωρον και πολιτική παραδοξότητα δημοκρατικό κόμμα της αριστεράς να προτείνει και να προτρέπει έμμεσα την αποχή με το «Λευκό ή Άκυρο».
*Ο Πρωταγόρας παλιότερα και ο Mark Twain αργότερα τόνισαν σχετικά:
«Ει μέλλει πόλεις είναι ουδένα δει ιδιωτεύειν» (Αν πρόκειται να υπάρχουν πόλεις-πολιτική δεν πρέπει κανένας να ασχολείται μόνον με τις προσωπικές του υποθέσεις-ιδωτεύει).
«Οι πολιτικοί και οι πάνες πρέπει να αλλάζονται συχνά για τον ίδιο λόγο».
*Τελικά οι πολίτες δεν πείθονται από εύκολες υποσχέσεις και ακατανόητους εκβιασμούς. Χρειάζονται κάτι πιο απλό και πιο αποτελεσματικό, όπως σωστά είχε γράψει ο Antoine de Saint-Exupery:
“Οι άνθρωποι δε χρειάζονται πάντα συμβουλές. Μερικές φορές, το μόνο που χρειάζονται, είναι ένα χέρι για να κρατηθούν, ένα αυτί να τους ακούσει και μια καρδιά που να μπορεί να τους καταλάβει…”.
*Αν όλα τα παραπάνω ενέχουν κάποια χρησιμότητα, τότε καλό θα είναι στους πανηγυρισμούς των νικητών να υπάρχει σεμνότητα και ταπεινότητα.
