Του Νικολάου Ιωάννου Παπαγεωργίου
Ζωηρός από γεννήσεως. Παραζωήρεψε όταν σπούδαζε στο Αβερώφειο Μέγαρο του πεδίου Άρεως. Επί μηνιαίας σχεδόν βάσεως, προϊόντων και των σπουδών, όλο και κάτι τσιμπολογούσε από πλευράς ποινών, οι οποίες αριθμητικά μεταφράζονταν σε 2, 4, 10, 20, ή και 40 ημέρες. Τα μεγάλα νούμερα συνήθως αφορούσαν στην αυστηρά φυλάκιση που σήμαινε μέρα – νύχτα μέσα στο πειθαρχείο. Υπό μάλης λοιπόν μια η δυο κουβέρτες από μαλλί… “Μερινός” (=ντριστελόμαλλο), ένα μαξιλάρι της πλάκας και βουρ για το ανάκτορο του Μπάκιγχαμ (πειθαρχειο).
Το κελί, διαμέρισμα 1,5 επί 2,5 μέτρα, διέθετε κρεβάτι από τέσσερα πόδια σιδερένια, πάνω στα οποία προσαρμόζονταν δυο σανίδες: η μια πάχους 4 πόντων και η άλλη 2. Κοιμήσου λοιπόν πάνω σ’ αυτό το κατασκεύασμα.
Παράθυρο 10 επί 10 εκατοστά πάνω στη σιδερόπορτα, μέσω του οποίου ο κρατούμενος θωρούσε, υποτίθεται, τον εσωτερικό διάδρομο όπου εκινείτο πέρα – δώθε ο predator της εποχής και παρακολουθούσε τις όποιες δραστηριότητες των εγκλείστων. Έξοδος από το κελί μια ώρα το πρωί και μια ώρα το απόγευμα. Δε θα αναφερθώ σε ανύπαρκτες δραστηριότητες του εγκλείστου.
Τι μου ήρθε τώρα και θυμήθηκα αυτήν την παλιοϊστορια. Πήγε το μυαλό μου γιατί, παρακολουθών τις ειδήσεις, συγκλονίστηκα από την περιπέτεια της άτυχης Εύας, η οποία, καθώς λένε, κρατείται σε άρτι ανεγερθέν σωφρονιστικό κατάστημα των Βρυξελών που μοιάζει με χωριό. Οικολογικό το κτίριο με ψύξη – θέρμανση, βιβλιοθήκη, μεγάλα γήπεδα, γυμναστήρια για σύσφιξη μυών, χαλάουα, καθώς και υπηρεσίες που εξαφανίζουν ρυτίδες και την κυτταρίτιδα.
Κελιά σύγχρονα, ευρύχωρα, ευάερα, και ευήλια, βαμμένα με αντικαταθλιπτικά χρώματα, εξοπλισμένα με ημίδιπλο κρεβάτι, αντιαλεργικό μαξιλάρι, σεντόνια και στρώμα παραγωγής του κου CO-CO σαγιονάρα, τηλεόραση πλάσμα, ψυγείο, τηλέφωνο, laptop και λοιπά χρειώδη όπως: εμβάδες, ποδόμακτρα, πετσέτες προσώπου και μπάνιου.
Συγκάτοικοι: χαρτορίχτρες, κλέφτρες, έμποροι λευκής σάρκας, φόνισσες και διάφορα άλλα λουλούδια. Την ψυχολογική τους υποστήριξη έχουν αναλάβει ειδικοί επιστήμονες του Χάρβαρντ.
Δεν πήρε πουθενά το μάτι μου το μενού σίτισης, πλην του χριστουγεννιάτικου των εγκλείστων κοριτσιών, όπως επίσης και εάν τα νυμφίδια μπορούν να παρακολουθούν Netflix. Προβληματισμένος συνέταξα καλού – κακού πρόγραμμα συσσιτίου και επέλεξα ταινίες προς παρακολούθηση.
Οι προτάσεις μου έχουν όπως παρακάτω:
Πρωινό: πατσάς με μελωμένες αυγόφετες.
Δεκατιανό: Αραβική πίτα η τορτίγια ολικής με τυρί κρέμα και λίγα λιπαρά, καθώς και ξυνοτύρι Πάρου.
Γεύμα: Ψωμί με σπόρους κάνναβης, ονειροπαγίδα του Μποτρίνι, τραγανό φύλλο ρυζιού με αβοκάντο Παναμά, συκώτι πεσκανδρίτσας με σταμναγκάθι Χαλκιδικής.
Τα γεύματα να συνοδεύονται απαραιτήτως με νερό Περριέ και κρασιά Πάρου, όπως MALVASIA και DAMERALE.
Ιδού και μερικές ταινίες για πριν τον ύπνο: HOW TO MAKE MONEY, LOWDROMAT (Ξέπλυμα), THE TAYLOR OF PANAMA κ.τ.λ.
Πολύ καλός φίλος μου πρότεινε γυροβολιά σε τσιπουράδικο της περιοχής για να ξαναθυμηθούμε τα προ του 2019 τεκταινόμενα. Άσε με του λέω. Παρά τα ένα σωρό pass και τα καλάθια του νοικοκυριού, δυσκολεύομαι οικονομικά. Τρέχω και δεν προλαβαίνω τα φέσια. Ότι είχα στην άκρη από τα χρόνια “της ευμάρειας του κου Τσίπρα” εξανεμίστηκαν.
Ύστερα έχω και τη θεία μου την Αγλαΐα που γιόρταζε προ ημερών, η οποία ντε και καλά θέλει να την ενημερώσω για το market pass που θα ισχύσει από τον Φεβρουάριο του 2023. Τι της λες!!! Θα είσαι εδώ θείτσα μου τον Φεβρουάριο ή στην αγκαλιά του κου ΠΕΤΡΟΥ;
Ξαφνικά το πρόσωπο του φίλου έλαμψε. Ρε συ, μου λέει. Δεν βγαίνουμε που δεν βγαίνουμε οικονομικά και έξω. Δεν πεταγόμαστε μέχρι Βρυξέλες μεριά όπου κάνοντας τσιριμονιά σαν αυτές της ΚΑΪΛΙΟΥ παρέας, θα μας βουτήξουν οι Βέλγοι αστυνομικοί και εισαγγελείς, θα μας μπουζουργιάσουν στο οικολογικό χωριό, όπου θα περνάμε πολύ καλύτερα, αφού όλη μέρα μούχτι, μάσα και ξάπλα. Δεν σας το κρύβω το σκέφτομαι.
Για το νέο έτος εύχομαι:
Να πάρετε τα χρόνια του Αβραάμ, τα καλούδια του Ισαάκ και τα χρήματα της άτυχης ΕΥΑΣ μας.
