Του Νικόλαου Ιωάννου Παπαγεωργίου
Για το τώρα, το πριν, το μετά και το πάντα.
Πολύ καλά μας τα λέει το άσμα που πρόσφατα τραγούδησε χαριτόβρυτη καλλικέλαδος κοπελιά και μείς χαρήκαμε «χαράν μεγάλην».
Γιατί όσο κι αν προσπαθώ να εξηγήσω τα μυστήρια που συμβαίνουν γύρω μας ή βλέπω και ακούω καθημερινά- φροντίδι καταξιωμένων ΜΜΕ– σ’ ένα κράτος που ανέκαθεν λειτουργούσε και λειτουργεί σαν ρολόι, αδυνατώ να τα καταφέρω.
Ξέρω ότι μωρολογώ, αλλά τι να γίνει. Μπήκα στο χορό και είμαι υποχρεωμένος να χορέψω.
Ποιός άραγε δεν γνωρίζει την κυρία Πισπιρίγγου, τον σούρτα-φέρτα σύζυγο της, τον χειροδύναμο πνίχτη της άτυχης καβαλιώτισσας φαρμακοποιού, τον εκ Καλαμάτας άνοα που στο πιτς φυτίλι καθάρισε δυο άτυχους που υποτίθεται πως του μπήκαν στο μάτι, τον γόη ελικοπτερά δολοφόνο της πανέμορφης Καρολάιν, τους βιαστές-φονιάδες της εκ Διδυμοτείχου φοιτήτριας, τον βιαστή πατέρα 12χρονου κοριτσιού από την Φλώρινα, τον ημίθεο απόγονο του Αχιλλεα Τσακατσούκα τον μυρμιδόνα κατά δήλωσιν του, την Βρισηίδα, τον Τάκη Καραγκούνια;
Ως φαίνεται επηρεαστήκαμε από την -δίχρονη και βάλε- κλεισούρα, το καινούργιο μας αξεσουάρ-μάσκα, τις αντιδικίες μπολιασμένων και αμπόλιαστων, την έλλειψη-στέρηση του χαβαλέ, τον περιορισμό του φάτε-σκάστε, καθώς και της μάσας-χάψας.
Τα παραπάνω αναφερόμενα εξηγούν το γιατί:
- Συγχωριανός μου, καθ’ όλα σοβαρός, επισκέφθηκε βενζινάδικο της περιοχής, στρογγυλόκατσε σε καρέκλα και όλως αιφνιδίως άρχισε να τραγουδάει και να απαγγέλει ποιήματα δυσνόητα. Και ο καλαμπουρτζής της παρέας: Πάει αυτός, λάλησε, πήρε τα βουνά!
- Μικροί μαθητές, αντί έστω την μελέτη των κομπιουτερομαθημάτων, κρυφοπαρακολουθούν την Μπάρμπι και τον Σκρουτζ και οι δύσμοιροι γονείς στενοχωριούνται γιατί τα γράμματα που μαθαίνουν τα παιδιά τους είναι κολοβά, ενώ ο χρόνος τρέχει.
Μου λέει φίλος. Γιατί ασχολείσαι μ’ αυτά αφού δεν είναι δικιά σου δουλεία; Γιατί ξύνεις ψείρα που δεν σε τρώει;
Τί του λες αυτουνού. Εάν του απαντήσω πως μας χάρισαν κάτι παρά-πάρα πολύ καλό, πλην η ευθύνη για το τι θα το κάνουμε από κει και πέρα είναι δικιά μας υπόθεση, δεν θα το καταλάβει. Του λέω λοιπόν πως δεν με τρώει η ψείρα. Άλλα με τρώνε που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, να τα διορθώσουμε ή να τα εξαλείψουμε, όπως:
- Τις εθνικές χάρες δηλαδή την πονηριά, την τεμπελιά και το άρπα-κόλλα.
- Τα ανθρωπάκια με τον μεντεσέ στην μέση και τα χωρίς ραχοκοκαλιά (διευκολύνονται στις επικύψεις).
- Αυτούς που κάνουν πρακτική εξάσκηση στις πλάτες μας σχετικά με το προπατορικό αμάρτημα, χωρίς να μας εξηγούν ποιος είναι το φίδι και ποιος το μήλο.
Την σήμερον ημέραν λίγοι δουλεύουν και πολλοί κοιμούνται.
Γι’ αυτό και εγώ από τώρα και πέρα όλη την ημέρα θα κοιμάμαι και το βράδυ θα πάω για ύπνο.
Ελλάδα έχεις ταλέντο είσαι και μεγαλείο. Γι αυτό σε πάω.
