Τα πρώτα βήματα ενός παιδιού συνήθως ξεκινάνε μετά τους πρώτους 12 μήνες με κάποια βοήθεια από τους γονείς. Τα παιδάκια σε αυτό το στάδιο χρησιμοποιούν πιο πολύ τις φτέρνες και δεν ακολουθούν τον φυσιολογικό κύκλο βάδισης ο οποίος επιτυγχάνεται και ολοκληρώνεται στην ηλικία των 3 ετών.
Όταν μιλάμε για φυσιολογικό κύκλο βάδισης εννοούμε τις δυο φάσεις; στήριξη και αιώρηση. Η φάση της στήριξης αρχίζει όταν η πτέρνα έρχεται σε επαφή με το έδαφος και τελειώνει όταν το πόδι φεύγει από το έδαφος με το μεγάλο δάκτυλο να είναι το τελευταίο τμήμα του ποδιού που αφήνει το έδαφος.
Στην φάση της αιώρησης όλο το πόδι μεταφέρετε μπροστά και ετοιμάζεται για την φάση στήριξης.
Παρόλα αυτά κάποια παιδάκια αρχίζουν να περπατάνε χρησιμοποιώντας τις μύτες των ποδιών τους (toe walking – κάποιοι υποστηρίζουν πως είναι μια φυσιολογική παραλλαγή) που μπορεί να διαρκέσει από 3-6 μήνες μέχρι και τα 7 τους χρόνια. Σε κάποιες περιπτώσεις το περπάτημα στις μύτες συνεχίζεται μεχρι και την εφηβεία ακόμα και την ενηλικίωση.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Ο λόγος του περπατήματος στις μύτες έχει αποδοθεί σε πολλούς παράγοντες όπως, εκ γενετής βράχυνση του αχίλλειου τένοντα, μη φυσιολογικός υποκνημίδιος μύς, ελλάτωμα στον κεντρικό νευρικό σύστημα που ακόμα δεν έχει διερευνηθεί, καθυστέρησει στην ωρίμανση του φλοιού του νωτιαίου σωλήνα, λόγω ιδιοπαθής βάδισης (δηλ. αγνώστου αιτιολογίας-λόγω συνήθειας) κ.α. Έρευνες λένε πως ο πιο σύνηθης λόγως είναι η ιδιοπάθεια. Έτσι καταλήγουμε πως δεν υπάρχει πάντα κάποιος συγκεκριμένος και ξεκάθαρος λόγος του βαδίσματος στις μύτες.
Τι πρέπει να κανω;
Τις περισσοτερες φορές δεν είναι ανησυχητικο, όμως η διερεύνηση είναι παντα απαραίτητη. Αρχικά ο παιδίατρος είναι ο πρώτος που πρεπει να αποταθούν οι γονείς για να μας αποκλείσει τα χειρότερα.
Όταν γίνει αυτό και έχουμε ενα παιδάκι χωρίς νευρολογικής φύσεως προβλήματα το επόμενο βήμα είναι η επίσκεψη στο ποδίατρο ο οποίος θα εξετάσει αν το πρόβλημα είναι ορθοπεδικό. Αν ναι, αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί σε μεγάλο βαθμό με ειδικά ορθωτικά πέλματα φτιαγμένα από τον ποδίατρο και τον συνδιασμό κάποιων συγκεκριμένων ασκήσεων. Ακόμα η συνεργασία ποδιάτρου με φυσικοθεραπευτή είναι εξίσου σημαντική. Κάποιοι ειδικοί μπορεί να σας προτείνουν νάρθηκες οι οποίοι όπως δείχνουν οι έρευνες δεν είναι αποτελεσματικοί.
Τι θα συμβεί αν αφήσω το παιδάκι μου χωρίς βοήθεια;
Το περπάτημα στις μύτες μετά από κάποιο χρονικό διάστημα αρχίζει και γίνεται πολύ κουραστικό για τα παιδάκια αφού χρησιμοποιούν 53-83% περισσότερη ενέργεια από το φυσιολογικό περπάτημα. Ακόμα αρχίσουν να παραπονιούνται για πόνους στα γόνατα, στην ποδοκνημική και στη πλάτη. Η αμέλεια και η καθυστερημένη παρέμβαση μπορεί να οδηγήσει σε συρρίκνωση του αχίλλειου τένοντα,σε μόνιμη ιπποποδία και ελάτωση του εύρους κίνησης της ποδοκνημικής. Παρατηρήστε τα παιδάκια σας. Αν αντιληφθείτε κάτι περίεργο στο βάδισμά του μην έρχεστε αντιμέτωποι μαζί τους επικαλλώντας τα να περπατήσουν κανονικά. Επισκεφθείτε τον ποδίατρό σας ο οποίος θα σας δώσει τη λύση.
e-podi.gr
