ΓΡΑΦΕΙ, Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΙΜΤΣΑΣ
Το μεγάλο κακό, άρχισε με την κυβέρνηση Καραμανλή, του επονομαζόμενου ‘’Κωστάκη’’. που μέσα στις δύο πρωθυπουργικές θητείες του (2004-2007 και 2007-2009), κατάφερε και έστειλε με τους δανεισμούς του, το εξωτερικό χρέος της χώρας, στον ουρανό.
Παραιτήθηκε κάτω από μία σειρά σκανδάλων. (Βατοπαίδι, Βουλγαράκης, zimens, Ζαχόπουλος).
Η επόμενη συμφορά για την χώρα, ήλθε από τον Γ. Παπανδρέου, τον επονομαζόμενο ‘’Γιωργάκη’’, που μέσα στα δύο χρόνια της πρωθυπουργικής θητείας του, κατάφερε να βάλει την Ελλάδα στο Δ.Ν.Τ.
Όλοι θυμόμαστε εκείνο το χαρωπό διάγγελμά του από το Καστελλόριζο, με το οποίο μας ανακοίνωσε την είσοδο του Δ.Ν.Τ. στην χώρα και γεμίσαμε από εθνική υπερηφάνεια με το κατόρθωμά του.
Στην ουσία, τον καθαίρεσε το ίδιο του το κόμμα (ΠΑΣΟΚ) , ως ανίκανο.
Ακολούθησε το 2012, η ‘’σωτήρια’’ κυβερνητική Τριανδρία, Σαμαράς (Ν.Δ), Βενιζέλος (ΠΑΣΟΚ) και Κουβέλης (ΔΗΜΑΡ- η ‘’κυβερνώσα αριστερά!)
Αυτοί φρόντισαν να βάλουν την Ελλάδα στα δύο πρώτα μνημόνια και να εμφανιστούν έτσι στην χώρα οι πρώτοι υπάλληλοι της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ., που καθόριζαν πια την τύχη της καταχρωμένης πατρίδας.
Ποιος δεν θυμάται το ‘’κούρεμα ‘’ της αξίας των κρατικών Ελληνικών ομολόγων και τους ανθρώπους που φτώχυναν, επειδή εμπιστεύτηκαν τις κρατικές αξίες.
Η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσει για την εκλογή προέδρου της δημοκρατίας, οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά, και την προκήρυξη πρόωρων εκλογών.
Κάπου εδώ είχαν διαδραματιστεί εκείνα τα τραγικά γεγονότα, όπως η πυρπόληση της marfin, και εκείνες οι θηριώδης συγκεντρώσεις στο σύνταγμα με κυρίαρχο σύνθημα «Να καεί, να καεί η πουτ…να η βουλή» και στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν παρών.
Εδώ σταματά η κατρακύλα των προηγούμενων κυβερνήσεων και αρχίζουν τα πραγματικά γλέντια.
Απελπισμένη η κοινωνία από τα χαΐρια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ., πίστεψε τον πρόεδρο του ‘’δεκαπενταμελούς ‘’ Αλέξη Τσίπρα, τσίμπησε τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ που με «ένα νόμο και ένα άρθρο» θα έστελνε τα μνημόνια στον αγύριστο, και έτσι εκείνος ο πολιτικός αχταρμάς- διάβαζε συνιστώσες!- έγινε κυβέρνηση.(Ιανουάριος, του 2015).
Αδιάβαστοι , ανέτοιμοι, ανίκανοι, άπειροι και νεοσταλινικοί μπήκαν στην βουλή και την έκαναν τσίρκο. Τι δεν ακούστηκε εκείνη την περίοδο από το βήμα της. Μέχρι και ραντεβού στα γουναράδικα μας έδωσαν. Ο δε τσάρος της οικονομίας Γιάνης (με ένα ν παρακαλώ) Βαρουφάκης, ανεβοκατέβαινε στα σαλόνια της Ε.Ε., πιστεύοντας πως εκβιάζοντας με την Ελληνική μαγκιά, θα στρίμωχνε τους Ευρωπαίους.
Το μόνο που κατάφερε, ήταν να κλείσει τις τράπεζες και να επιβάλει τα capital control, που οι Έλληνες τα θυμούνται και τους σηκώνεται η τρίχα.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, άρχισαν οι προεργασίες της εξόδου της χώρας από την νομισματική ένωση. Και να τα ταξίδια στην Βενεζουέλα , στην Μόσχα και στην Κύπρο, έτσι που στο τέλος τα γκρουπούσκουλα (διάβαζε: Συνιστώσες!) έφεραν την χώρα μπροστά στον βράχο του Ζαλόγγου.
Ακολούθησε η δεύτερη θητεία της Π.Φ.Α. (Πρώτης Φοράς Αριστερά), αφού εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ ξεμπέρδεψαν με τα κομματικά τσιμπούρια τύπου Λαφαζάνη, Στρατούλη, Κων/πουλου κ. λ. π.
Αλλά για να κυβερνήσουν υπέπεσαν στο προπατορικό αμάρτημα της συνεργασίας με τους ακροδεξιούς ΑΝ.ΕΛ κάνοντας τα κόκκαλα των ηρώων της δεύτερης και της τρίτης Διεθνούς να τρίζουν στους τάφους τους.
Πρόκειται για αμάρτημα που θα ακολουθεί ακόμα και τα ιστορικά υπολείμματα του ΣΥΡΙΖΑ, αν υπάρξουν. Τώρα τι προεκλογικές μυστικές και ένοχες επαφές είχαν προηγηθεί , και με ποιούς κουμπάρους, αυτό αποτελεί υλικό για έρευνα από τους ιστορικούς του μέλλοντος.
Το τι ακολούθησε, δεν λέγεται. Ο Τσίπρας προκάλεσε το γνωστό δημοψήφισμα, πήρε το αποτέλεσμα παραμάσχαλα και πήγε στους κουτόφραγκους για να τους πει πως οι Έλληνες δεν γούσταραν τα μνημόνια που τους είχαν επιβάλλει. Το αποτέλεσμα το ξέρετε. Τον στρίμωξαν η Μέρκελ και ο Ολάντ, και όταν γύρισε πίσω είχε στα χείλη έρπητα από το ζόρι και στη τσέπη το τρίτο και φαρμακερότερο μνημόνιο.
Πάντως ας είναι καλά ο Ομπάμα που επέβαλε την παραμονή της Ελλάδας στη Ευρ. Ένωση , για τους δικούς του βέβαια λόγους. Να μην αποσταθεροποιηθεί δηλαδή η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, και έτσι δεν καταντήσαμε ψωμοζήτουλες με τίποτα δραχμούλες στην τσέπη.
Το τι ακολούθησε από την Π.Φ.Α. με το ηθικό πλεονέκτημα, είναι γνωστά. Εφάρμοσαν όλες τις τεχνικές και τα καμώματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Και την δική τους ‘’Αυριανή’’ είχαν, και μαντρόσκυλα μέσα και έξω από την βουλή είχαν για να αλυχτούν σε εχθρούς και αντίπαλους, και το σκοτεινό διαδίκτυο χρησιμοποιούσαν, όπως αυτοκαταγγέλουν, για να διαδίδουν ότι πιο σάπιο, ψεύτικο και προβοκατόρικο. Ο Μακιαβέλι και ο Στάλιν σε ημερήσια διάταξη. Όπως σε εκείνη την θλιβερή ιστορία της NOVARTIS , όπου διέπρεψε ο αναπλ. Υπουργός Παπαγγελόπουλος, ο αυτονομαζόμενος Ρασπούτιν που τελικά τιμωρήθηκε, όπως και στην άλλη ιστορία με τα τηλεοπτικά, που είχε σαν αποτέλεσμα την καταδίκη του Ν. Παππά, του επονομαζόμενου έκτοτε, 13-0.
Το τι τους έσυρε ο Καλογρίτσας, δεν λέγεται, αλλά που τσίπα!
Και όταν πια κατάλαβαν πως είχαν μπει στα δύσκολα, άρχισαν τις απειλές, πως δηλαδή «την άλλη φορά θα είναι αλλιώς». Μόνο που η άλλη φορά δεν μας προέκυψε. Τα μάζεψαν και έφυγαν, ψηφίζοντας την τελευταία στιγμή τον Νέο Ποινικό Κώδικα. Ποιος ξέρει τι βερεσέδια είχαν να εξοφλήσουν, μετατρέποντας τα κακουργήματα σε ποινές- χάδι και με αποτέλεσμα δολοφόνοι και βαρυποινίτες να ελευθερωθούν και να κινούνται ανάμεσά μας με το σαρανταπεντάρι στην κωλοτσέπη.
Στις εκλογές που ακολούθησαν τον Σεπτέμβριο του 2019, ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε , ενώ είχε ήδη χρεωθεί και την ήττα στις δημοτικές κι περιφερικές εκλογές του Μαΐου του 2019. Από εδώ και πέρα άρχισε η εσωστρέφεια και η γκρίνια , μέχρι που φτάσαμε στις εκλογές του 2023
Οι του ΣΥΡΙΖΑ , με την απλή αναλογική που είχαν ψηφίσει αναθάρρησαν, γιατί πίστευαν πως θα τρικλοπόδιζαν την πορεία της ΝΔ προς την εξουσία, και θα εξασφάλιζαν την δική τους επιβίωση μέσα από συνεργασίες.
Αμ δε! Παρέδωσαν και τυπικά και ουσιαστικά την διακυβέρνηση της χώρας στον φιλελευθερισμό του Μητσοτάκη, ύστερα από δύο διαδοχικές εκλογικές διαδικασίες, στις οποίες η δεξιά κυριάρχησε και ο ΣΥΡΙΖΑ καταβαραθρώθηκε.
Είδε και αποείδε ο πρόεδρος του δεκαπενταμελούς, Αλέξης, υπόβοσκε πια και η εσωτερική αντιπολίτευση και αμφισβήτηση, παραιτήθηκε, τα μάζεψε, έφυγε και χάθηκε κάπου στις ΗΠΑ.
Ποιός ξέρει τι έκανε εκεί , αλλά από την Αμερική μας προέκυψε ο Στέφανος Κασσελάκης που είδε φως μέσα στον ορφανό ΣΥΡΙΖΑ, μπήκε μέσα, έδωσε ένα δύευρο και εκλέχτηκε πρόεδρος του κόμματος!
Αυτά τα γεγονότα μπορεί να φαίνονται αστεία, αλλά δεν είναι. Ποιός ο ρόλος του Τσίπρα, ποιοί μηχανισμοί, ποιοί άνθρωποι και συμφέροντα επέβαλλαν τον ανεπιθύμητο για πολλούς Κασσελάκη, αποτελούν ερωτήματα που χρειάζεται βαθιά έρευνα για να απαντηθούν.
Τώρα αν σε όλα αυτά συμπεριλάβουμε και την εξαΰλωση του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες δημοτικές και περιφερικές εκλογές , καταλαβαίνουμε γιατί ήταν κι παραμένει ένα ρηχό κόμμα χωρίς ιδιαίτερο ιδεολογικό έρμα και αγκυροβόλιο μέσα στην Ελληνική κοινωνία.
Από εδώ και πέρα αρχίζουν για καλά τα πραγματικά γλέντια, με όλο τον υπό διάλυση θίασο στην σκηνή, και να χορεύουν κάτω από τους ήχους του «χορού των σπαθιών» του Χατσατουριάν.
Κάποια ποντίκια τύπου Σπίρτζη, αρχίζουν ‘’να την κάνουν’’ κιόλας από το μισοβουλιαγμένο καράβι , λοξοκοιτώντας πάλι προς το ΠΑΣΟΚ, ενώ οι υπόλοιποι, σαν «Ιδανικοί αυτόχειρες», στην αυτοκαταστροφή τους, θα πάρουν μαζί και την κατάρα των πραγματικών αριστερών που ήλπιζαν και πίστεψαν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί μέσα σε όλα , το κόμμα αυτό, χρεώνεται και τον εξευτελισμό της έννοιας της Αριστεράς στην Ελλάδα.
Μακάρι, μέσα από την αποσάθρωση η ανακατάταξη του, να προκύψει μία Νέα Πραγματική Αριστερά, έστω και με την μορφή ενός μικρού κόμματος, «για να λάβουν τα όνειρα εκδίκηση»
Αμήν.
