Πλάκα….στη πλάκα…..Ανέβηκα στη Πλάκα 2364μ.
Από μια απλή σκέψη για ορεινή περιήγηση, στο ξάφνιασμα της ανάβασης στην κορυφή Πλάκα των ΒΑ Τζουμέρκων.
2364 μ. λέει… σιγά μην ανέβω λέω… Θα πάω να δω πως είναι και βλέπουμε αν μου πάει το χόμπυ.
Θα πάω! γιατί μου άρεσε το καλωσόρισμα από την πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία, κι ακόμη περισσότερο όταν βρεθήκαμε στο εξοχικό παρτάκι Souvlaki M’Eating που διοργανώσανε μια μέρα πριν την αναχώρηση.
Οργανωμένοι λοιπόν και με εκδρομική διάθεση, ξεκινήσαμε το πρωί του Σαββάτου με τα μέλη του Ο.Π.Ο.Π., με προορισμό το ορειβατικό καταφύγιο Μελισσουργών και σκοπό της ομάδας την ανάβαση στην κορυφή της Πλάκας 2364μ. Μέσα από στροφές και όμορφα τοπία φτάσαμε στο καταφύγιο. Οργανωμένο, φιλόξενο, με καλό φαγητό και καταπληκτική θέα!
Έπειτα, λίγο οι συζητήσεις, λίγο οι περιγραφές, λίγο η περιέργεια και πολύ η εμψύχωση από την ομάδα.. να ‘μαι κι εγώ! ξημερώματα Κυριακής με δανεικό εξοπλισμό, έτοιμη για την πρώτη μου ανάβαση, Ναι!
Ώρες ανάβασης.., βήματα διστακτικά και τολμηρά μαζί ανάμεσα σε πέτρες και αγριολούλουδα, δίπλα σε μέλισσες και πεταλούδες, ιδρώτας, κρύο και ζέστη να εναλλάσσονται, πολύ κούραση αλλά και μεγάλα χαμόγελα στα όμορφα ξαφνιάσματα της θέας κάθε τόσο!
Στιγμές ανακούφισης και μικρής περηφάνιας στις κορυφές, χιόνι έκπληξη σε απόσκια μέρη και οι ώρες κατάβασης θεαματικές! Τελειώνοντας στην αφετηρία, σβήσαμε σε τρεχούμενα παγωμένα νερά. Κοιτώντας πίσω, πάνω από το δύσβατο βουνό την είδα! Αιωρούνταν ακόμα εκεί, η ΕΜΠΕΙΡΙΑ.
Θέλω να πω και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Ορειβατικό Περιηγητικό Όμιλο Πύλης, για τη θερμή υποδοχή, τη στήριξη και τη διακριτική ενθάρρυνση καθόλη τη διάρκεια της πορείας μας, που κατά τη γνώμη μου είναι πλεονέκτημα και αποτέλεσμα οργάνωσης, εμπειρίας και συλλογικότητας.
Για τον Ο.Π.Ο.Π.
Νάντια Γεωργούλα
