Στη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία ηρώων Πολυτεχνείου Τρικάλων κεντρικός ομιλητής ήταν ο Γιώργος Λιατίφης ,γραμματέας του Συνδικάτου Γάλακτος Τροφίμων και Ποτών. Χαιρετισμούς απηύθυναν ο Στέφανος Ανδρέου, αντιπρόεδρος της ΟΑΣΤ «Η Άνοιξη» και ο Χρήστος Κούτσικος, από την επιτροπή αγώνα αυτοαπασχολούμενων λογιστών.
Στη συνέχεια ακολούθησε μαζική μαχητική πορεία στο κέντρο των Τρικάλων.
Συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε μετά από κάλεσμα του ΠΑΜΕ και στην Καλαμπάκα, όπου μίλησαν: Λεωνίδας Κεραμίδας εκ μέρους του ΠΑΜΕ, Βιβή Χαντζιάρα εκ μέρος της ομάδας γυναικών Καλαμπάκας της ΟΓΕ και ο Θανάσης Ζιάκας από το ΔΣ του Σωματείου ΕΒΕ Καλαμπάκας.
Ακολουθεί το κείμενο με την κεντρική ομιλία:
«Συναδελφοι-ισσες συναγωνιστες συναγωνιστριες ειμαστε σήμερα εδώ στην απεργία, αγωνιστικά, ταξικά γιατί
Η ανεργία, η φτώχεια, η απλήρωτη δουλειά, οι άθλιοι μισθοί, χωρίς ΣΣΕ, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, οι εξευτελιστικές συντάξεις δεν μπορεί να αποδεχτούμε ότι θα είναι η ζωή μας, η ζωή των παιδιών μας.
Όσο δεν αντιδρούμε, η κυβέρνηση, η ΕΕ και η εργοδοσία γίνονται πιο επιθετικοί.
Τώρα ετοιμάζουν νέο οδοστρωτήρα σε ό,τι απέμεινε από εργατικά λαϊκά δικαιώματα και απαιτούν σιωπή νεκροταφείου από τους εργαζόμενους με τα Ν/Σ που ετοίμασαν για να κλείσουν τη δεύτερη αξιολόγηση και με το νέο κρατικό προϋπολογισμό.
Ετοιμάζουν:
Απελευθέρωση απολύσεων και αύξηση του ορίου από το 5% στο 10%!
Νέα μείωση του άθλιου κατώτερου μισθού των 586 ευρώ και νέο “υποκατώτερο μισθό” για τους νεοπροσλαμβανόμενους!
Πλήρη επικράτηση των ατομικών και επιχειρησιακών συμβάσεων, για ακόμα μεγαλύτερη μείωση των μισθών!
Παραπέρα επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, με 100 και 200 ευρώ μισθό!
Κατάργηση όσων επιδομάτων απέμειναν, σφαγή στα προνοιακά επιδόματα!
Νέα μείωση των σημερινών συντάξεων και των κοινωνικών παροχών!
Νέα μείωση του αφορολόγητου ορίου για μισθωτούς και συνταξιούχους στα 5.000 από τα 8.600 ευρώ!
“Δικαίωμα” στους εργοδότες να απαντούν με ανταπεργία στους αγώνες των εργαζομένων.
Νέο αντισυνδικαλιστικό νόμο που θα περιορίζει το δικαίωμα στην απεργία και τη συνδικαλιστική δράση.
Ο κατάλογος είναι μακρύς. Ο νέος γύρος επίθεσης είναι αποφασισμένος εδώ και καιρό από την κυβέρνηση, το κουαρτέτο, ΕΕ και ΔΝΤ, τον ΣΕΒ και τις άλλες εργοδοτικές ενώσεις, τα κόμματα που ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο, τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Θέλουν με κάθε τρόπο ακόμα πιο φτηνά εργατικά χέρια. Θέλουν να καταργήσουν ό,τι απέμεινε από εργατικό δικαίωμα για να αυξήσουν τα κέρδη τους και απαιτούν να μην υπάρχουν αντιδράσεις του λαού. Η ανοχή, η αδράνεια θα αξιοποιηθεί από τον ΣΕΒ, την κυβέρνηση και τα κόμματα που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο για να εμφανίσουν και το λαό σύμφωνο και υποστηρικτή της άγριας αντεργατικής πολιτικής.
Βιομήχανοι, εφοπλιστές, μεγαλέμποροι και τραπεζίτες, όλοι αυτοί που έχουν για δέκα γενιές να ζήσουν πλουσιοπάροχα, διατάζουν τους ανέργους, τους μερικά απασχολούμενους, τους απλήρωτους και κακοπληρωμένους, το φτωχό εργαζόμενο λαό να βγάλει το σκασμό!
Θέλουνε συναίνεση να φτάσουμε στον πάτο – Οργάνωση παντού να ‘ρθουν τα πάνω-κάτω.
Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από τη «διαπραγμάτευση», ούτε από την ανάπτυξη που ευαγγελίζονται κυβέρνηση, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και εργοδοτικές οργανώσεις. Δεν θα γυρίσουν δικαιώματα, μισθούς και συντάξεις, αλλά θα αφαιρούν και άλλα.
Δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε εμείς!
Μας καλούν να ξεχάσουμε δικαιώματα στη δουλειά και τη ζωή και να αποδεχτούμε τις συνθήκες σύγχρονης σκλαβιάς: Όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο ΣΕΒ στο ενημερωτικό δελτίο του, «είναι ανεδαφικό να επιδιώκουμε την επαναφορά στο προ του 2009 πλαίσιο της αγοράς εργασίας».
Οι πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ καθώς και οι ντόπιες συμβιβασμένες ηγεσίες της πλειοψηφίας του ΕΚΤ βάζουν εμπόδια στην ανάπτυξη αγώνων, καλλιεργούν την ηττοπάθεια, δίνουν χώρο και χρόνο στην κυβέρνηση και στους επιχειρηματικούς ομίλους για να οργανώσουν χωρίς αντιδράσεις την επίθεσή τους.
Ευθυγραμμίζονται με τις επιδιώξεις του ΣΕΒ και των εργοδοτικών ενώσεων, της κυβέρνησης και των κομμάτων τους για συναίνεση. Δεν θέλουν σύγκρουση με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του, με την οποία συμφωνούν και παίζουν βρώμικο παιχνίδι για να μην εκδηλωθεί μαζική, μαχητική, ενιαία απάντηση από τους εργαζόμενους.
Θέλουν απεργίες «ντουφεκιές στον αέρα» την ίδια στιγμή που υπογράφουν κοινωνική ειρήνη με τα αφεντικά, «κοινά πορίσματα» και «κοινές ανακοινώσεις» και συμφωνούν μέχρι κεραίας με τα συμφέροντά τους. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από αυτές τις ηγεσίες.
Όπως και η σημερινή προσωρινή Διοίκησης του Ε.Κ., δεν έκανε τίποτα όλο αυτό το διάστημα, , προσπάθησε με την στάση της να υπονομεύσει την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων , να καλλιεργήσει τον εφησυχασμό στους εργαζόμενους, να καθυστερήσει εργατικές αντιδράσεις.
Μόλις χθες ένα 24ωρο πριν την σημερινή απεργία έδωσαν στην δημοσιότητα μια κοινή ανακοίνωση οι παρατάξεις του συμβιβασμένου συνδικαλισμού ΔΑΚΕ –ΠΑΣΚΕ καλώντας στην απεργιακή συγκέντρωση στο εργατικό κέντρο .
Τι άλλο θα δουν τα μάτια μας;
Θα είναι πολύ φθηνή η δικαιολογία ότι τους ένωσαν τα φλέγοντα ζητήματα των εργαζομένων για να τους πιστέψουμε. Ο μόνος λόγος που καλούν την τελευταία στιγμή τη συγκέντρωση είναι να σώσουν τα προσχήματα της χρεοκοπημένης στρατηγικής τους και να στήσουν ανάχωμα στην συμπόρευση εργαζομένων με το ταξικό εργατικό κίνημα , το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ).
Άλλωστε, εδώ και ενάμισι χρόνο βρίσκονται στα μαχαίρια μόνο και μόνο για το ποιος θα πιάσει την καλύτερη καρέκλα στο προεδρείου του ΕΚΤ, που ένα χρόνο διορισμένης διοίκησης από το πρωτοδικείο δεν έχουν καθορίσει ακόμη τις εκλογές.
Τώρα τους έπιασε ο πόνος για συμπόρευση;
Βέβαια, δε βαβίζουν και στην τύχη , αφού έχουν εξασφαλίσει από τα πριν συνδιοργανωτές και ακροατήριο στη συγκέντρωση Εδώ και μέρες, διάφοροι αυτοαποκαλούμενοι «αριστεροί» (Λαική Ενότητα, Ανταρσύα, κ.α) -που ελάχιστη εκπροσώπηση έχουν στα εργατικά σωματεία έχουν καλέσει σε συγκέντρωση στο ΕΚΤ. Δοκιμασμένη συνταγή …για μια ακόμη φορά «λαγοί» του συμβιβασμένου συνδικαλισμού.
«Όλοι μαζί» επικαλούνται και κλείνουν σ’ όλες τις πτώσεις την «ενότητα» . Μόνο που δεν είναι ενότητα των εργαζομένων αλλά του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού , γεγονός που φαίνεται με την πρώτη ματιά και από τη συμμετοχή και τη σύνθεση σ’ αυτές τις συγκεντρώσεις.
Αυτήν την «ενότητα» το ταξικό κίνημα ποτέ δεν τη ζήλεψε. Από τέτοια «ενότητα» οι εργάτες έχουν καεί… Σ’ ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση παλεύει το ταξικό κίνημα και θα συνεχίσει να παλεύει με όλες του τις δυνάμεις. Αγωνίζεται για την πραγματική ενότητα των εργαζομένων που σφυρηλατείτε στους χώρους δουλειάς , στη βάση των σωματείων τους και των κοινών τους συμφερόντων , για την ουσιαστική αναγέννηση και ανασύνταξη του κινήματος. Σε αντίθεση με την πλαστή ενότητα των κορυφών και των «παραγόντων» του εργοδοτικού συνδικαλισμού , που διαλύουν και συκοφαντούν το εργατικό κίνημα , που ξεπουλούν στο παζάρι τα εργατικά δικαιώματα.
Από το «δε γίνεται τίποτα» που με χίλιους τρόπους και μέσα καλλιεργεί ο αντίπαλος να περάσουμε στο ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΓΙΝΕΤΑΙ, αν πιστέψουμε και παλέψουμε για το δίκιο μας, αν χρησιμοποιήσουμε τη δύναμή μας. Στεκόμαστε όρθιοι απέναντί τους όπως αξίζει στους εργάτες. Δε θα δουλεύουμε με κλειστό το στόμα για ένα ξεροκόμματο όταν εμείς παράγουμε όλο τον πλούτο.
Εμείς ένα δρόμο έχουμε, να οργανώσουμε τις δυνάμεις μας σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο να προωθήσουμε το δικό μας σχέδιο. Να περάσουμε στην επίθεση για δουλειά με δικαιώματα. Αυτό είναι το ρεαλιστικό και αναγκαίο για εμάς. Η κατάργηση των αντεργατικών νόμων, η κάλυψη των απωλειών μας, η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας
Συνάδελφοι εμείς οι εργαζόμενοι του κλάδου στον οποίο ανήκω το προηγούμενο μήνα κάναμε ένα σημαντικό βήμα στην οργάνωση του αγώνα μας δημιουργώντας κλαδικό συνδικάτο γάλακτος τροφίμων και ποτών του Ν Τρικάλων . Πήραμε αυτή την πρωτοβουλία δημιουργίας συνδικάτου γιατί δεν πάει άλλο. Δε μπορούμε να πορευόμαστε ανοργάνωτοι, χωρίς συνδικάτο και καθένας να προσπαθεί να λύσει μόνος του τα προβλήματα και τελικά όλοι να είμαστε έρμαια και εύκολη λεία για την εργοδοσία.
Γιατί ό εργάτης ανοργάνωτος μακριά από το Συνδικάτο του και τον αγώνα είναι φτερό στον άνεμο, έρμαιο της εργοδοσίας. Ο φόβος οδηγεί στο συμβιβασμό και στη συνέχεια στη βαθύτερη υποχώρηση. Αυτό είναι το καλύτερο δώρο για την εργοδοσία. Την αρχή την κάναμε, τώρα είναι δουλειά και υποχρέωση κάθε εργάτη του κλάδου να βοηθήσει να πείσει και τους αναποφάσιστους, ίσως και φοβισμένους συναδέλφους να γραφτούν στο συνδικάτο, στο δικό μας μετερίζι αγώνα. Να γίνουμε πιο δυνατοί για να μας σέβονται και να μας φοβάται η εργοδοσία. Για να βάλουμε εμπόδια σε όλους αυτούς που μας θεωρούν καύσιμη ύλη για να αυγατίζουν τα κέρδη τους.
Η υπεράσπιση της ζωής μας και η κλιμάκωση του αγώνα μας, θα κριθεί στους χώρους δουλειάς από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Παίρνουμε την υπόθεση της οργάνωσης της πάλης στα χέρια μας σε κάθε κλάδο, αλλάζουμε τους συσχετισμούς, δυναμώνουμε τα σωματεία μας.
Περισσότερες από 530 συνδικαλιστικές οργανώσεις σωματεία, ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα, ανάμεσά τους και 6 σωματεία από τα Τρίκαλα , βγήκαν μπροστά με συλλαλητήρια στις 17/10 και απαίτησαν και απαιτούμε:
Κατάργηση των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών νόμων των τελευταίων 6 ετών.
Επαναφορά του βασικού μισθού στα 751 ευρώ, την κατάργηση του αντεργατικού πλαισίου για τις Συλλογικές Συμβάσεις και την επαναφορά των κλαδικών συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Η πείρα που έχουμε αποκομίσει όλοι οι εργαζόμενοι από τα χρόνια της κρίσης είναι χρήσιμη. Μπορεί και θέλουμε να αποτελέσει κριτήριο σε καθένα εργαζόμενο που θα τον οδηγήσει να σκεφτεί σε βάθος για τις αιτίες των προβλημάτων, να απεγκλωβιστεί από τις ψεύτικές υποσχέσεις και τις αυταπάτες όλων εκείνων που θέλουν την εργατική τάξη με το κεφάλι σκυμμένο.
Μπορεί η πείρα να βοηθήσει να ξεχωρίσουμε εχθρούς και φίλους.
Να βοηθήσει να πιστέψουμε στη δύναμή μας.
Ας σκεφτεί κάθε εργάτης και εργάτρια:
- Είδε μήπως τόσα χρόνια κανένα καλό στη ζωή του από τη γραμμή της ανταγωνιστικότητας, της επιχειρηματικότητας, της συναίνεσης και της προσαρμογής των αιτημάτων στις αντοχές της οικονομίας; όπως υπερασπίζονταν και συνεχίζει στην ίδια γραμμή ο κυβερνητικός, εργοδοτικός συνδικαλισμός με τα αντίστοιχα καλέσματα της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ;
- Μήπως αποτράπηκαν τα χειρότερα, όπου έγιναν υποχωρήσεις και παραχωρήσεις;
- Μήπως είδε κανένας να γίνονται πράξη οι υποσχέσεις των σημερινών κυβερνώντων για κατάργηση των μνημονίων και επαναφορά των ΣΣΕ;
Το αντίθετο έκαναν. Νέο μνημόνιο υπέγραψαν, ένα σωρό αντεργατικούς νόμους επίσης, νέους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς έχουν και δεν έχουν το παραμικρό ενδοιασμό να υπογράψουν όσα μνημόνια χρειάζεται το κεφάλαιο.
- Το περιβόητο χρέος δημιουργήθηκε από τους μισθούς τις συντάξεις και τις κοινωνικές παροχές; Είναι τα κέρδη του καπιταλισμού. Οι Νατοϊκοί εξοπλισμοί, τα υποβρύχια που γέρνουν και τα πανάρχαια ακριβοπληρωμένα αεροπλάνα. Είναι οι αναπτυξιακοί νόμοι όπως ο τελευταίος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που απαλλάσει από φόρους το κεφάλαιο για 15 χρόνια και τους δίνει ζεστό χρήμα δανεικό και αγύριστο όπως και οι προηγούμενοι. Είναι οι απαλλαγές των επιχειρηματικών ομίλων από τα ασφαλιστικά ταμεία, η διαχρονική καταλήστευση τους από κράτος και εργοδοσία. Είναι η με κάθε τρόπο εξυπηρέτηση των μονοπωλίων.
Βροντοφωνάζουμε: Η κρίση και το χρεός δεν είναι του λαού τα έφεραν τα κέρδη του καπιταλισμού! Δεν αναγνωρίζουμε κανένα χρέος . Δεν δεχόμαστε κανένα νέο μνημόνιο για την όποια ρύθμιση παζαρεύει η κυβέρνηση. Κανένας να μην ξεγελαστεί! Κανένας να μην αποδεχτεί νέα βάρβαρα μέτρα, νέες θηλιές με αντάλλαγμα δήθεν το χρέος των επιχειρηματικών ομίλων ντόπιων και ξένων!
- Μήπως είδε κανένας εργάτης τη φιλευσπλαχνία και την κατανόηση της μεγαλοεργοδοσίας; Μέσα στην κρίση έγινε πιο επιθετική.
Μήπως είδε κανένα αφεντικό να μην του μειώνει το μισθό, να μην κουρελιάζει τη συλλογική σύμβαση και να κάνει αυξήσεις στους μισθούς;
Μήπως είδε κανένας εργάτης το κεφάλαιο να δείχνει μεγαλοψυχία και να μην τον πετάει στο δρόμο της ανεργίας για να σώσει τα κέρδη του;
- Είδε κανένας νέος εργαζόμενος, που με χίλιους δυο κόπους κατάφερε να αποκτήσει ένα και δυο πτυχία να αναγνωρίζονται από τα αφεντικά;
Μήπως η Πανεπιστημιακή του μόρφωση τον γλίτωσε από τη διαρκή αναζήτηση εργασίας στα διάφορα προγράμματα και του εξασφάλισε μισθό πάνω από 400 ευρώ;
Το αντίθετο βλέπουν οι νέοι εργαζόμενοι. Μια εργασιακή ζούγκλα που στραγγίζει τα δικαιώματα και τη ζωή τους.
- Μήπως έχει γλιτώσει κανείς εργαζόμενος, κακοπληρωμένος, άνεργος από τους φόρους και τα χαράτσια της εφορίας; Από τον κίνδυνο να πέσει το σπίτι του στα χέρια των τραπεζών;
- Μήπως είδε κανένας συνταξιούχος τη σύνταξη του να μην έρχεται κουτσουρεμένη από μήνα σε μήνα παρόλο που του έταζαν ότι η διασφάλιση των συντάξεων είναι κόκκινη γραμμή;
- Μήπως είδε κανένας να άλλαξε η ζωή του επειδή ανεβοκατέβηκαν κυβερνήσεις, επειδή άλλαξαν υπουργοί και πρωθυπουργοί;
Κανένα καλό δεν είδαν οι εργαζόμενοι, η φτωχολογιά.
Εμείς μόνο μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση για να προστατεύσουμε τη ζωή μας, τις οικογένειές μας, για να ανοίξουμε δρόμο για ένα μέλλον χωρίς φτώχεια, μνημόνια, ανεργία και εξαθλίωση.
Συνάδελφοι,
Αυτή η πείρα πρέπει να αξιοποιηθεί. Να μην μείνει μόνο ως αγανάκτηση. Να μετατραπεί σε αγώνα. Μόνο σε αυτό το δρόμο μπορούμε να μετρήσουμε αποτελέσματα.
Η δουλειά που ανοίξαμε για το ζήτημα των ΣΣΕ δεν τελειώνει σήμερα εδώ.
Συνεχίζεται μέσα στους χώρους δουλειάς και την οργάνωση της πάλης για να βελτιώσουμε τους όρους δουλειάς, ασφάλισης, των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας για αυξήσεις και για Συλλογικές Συμβάσεις. Ενιαία σε κάθε κλάδο για να δυναμώσει η ενότητα της εργατικής τάξης, η κοινή δράση και συμμαχία όλων όσων υποφέρουμε από τα μονοπώλια, των εργατών, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων και επαγγελματιών. Να δυναμώσει ο αγώνας απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική, για να επιβάλλουμε τις δικές μας κόκκινες γραμμές με βάση τα συμφέροντα μας.
Τώρα είναι η ώρα να απαντήσουμε.
Το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους του αγώνα.
Συνεχίζουμε σταθερά και ανυποχώρητα».
