Σύμφωνα με ανακοίνωση του Δικτύου Πανεπιστημιακών, τα τελευταία χρόνια η πολιτική των παλαιο- και νεομνημονιακών κυβερνήσεων, μεταξύ πολλών άλλων, επέφερε δραματική μείωση του αριθμού των διδασκόντων των πανεπιστημίων, ως αποτέλεσμα της μηδενικής αναπλήρωσης των συνταξιοδοτηθέντων μελών ΔΕΠ, της ανύπαρκτης προκήρυξης νέων θέσεων και της ελάχιστης χορήγησης πιστώσεων για διδάσκοντες με βάση το ΠΔ407/80. Έτσι, όλα τα πανεπιστήμια αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητα προβλήματα λειτουργίας, αδυνατώντας να καλύψουν σε αρκετές περιπτώσεις στοιχειώδεις εκπαιδευτικές ανάγκες. Η κατάσταση αυτή σε συνδυασμό με την περικοπή των δαπανών των ΑΕΙ δημιουργούν πλέον καθεστώς ασφυξίας στην ανώτατη εκπαίδευση.
Στο πρόβλημα της έλλειψης ακαδημαϊκού προσωπικού των πανεπιστημίων η Κυβέρνηση «απαντάει» με ένα πρόγραμμα ΕΣΠΑ, που απευθύνεται σε νέους επιστήμονες κατόχους διδακτορικού, προσφέρει μηναίο μισθό 300€ καθαρά και αφορά τη διδασκαλία ενός και μόνο εξαμηνιαίου μαθήματος σε προπτυχιακό ή μεταπτυχιακό επίπεδο με σκοπό την «απόκτηση ακαδημαϊκής διδακτικής εμπειρίας». Με τον τρόπο αυτό ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για την κυριαρχία στο άμεσο μέλλον των «μαύρων μορφών» εργασίας στην διδασκαλία και στην εκπαίδευση, ενώ σταδιακά θα «καθίσταται» περιττή η προκήρυξη νέων οργανικών θέσεων. Με πρόφαση την διδασκαλία ενός μαθήματος ανά νέο/α επιστήμονα δημιουργείται το αδιανόητο για τα ακαδημαϊκά δεδομένα γεγονός «αμοιβή ανά μάθημα» (με το «κομμάτι», όπως συμβαίνει στα ιδιωτικά ΙΕΚ και κολέγια. Η διδασκαλία ενός μαθήματος και η μη συμμετοχή στις ερευνητικές δραστηριότητες του Ιδρύματος αποκόπτει πλήρως την έρευνα από τη διδασκαλία, ακυρώνει τον επικαλούμενο σκοπό «απόκτηση ακαδημαϊκής διδακτικής εμπειρίας», υπονομεύει τον ακαδημαϊκό χαρακτήρα των Ανώτατων Ιδρυμάτων και οδηγεί σε μερική «ΙΕΚοποίηση» του Πανεπιστημίου. Η κάλυψη βασικών λειτουργιών των Ιδρυμάτων (όπως η διδασκαλία, η έρευνα, οι εξοπλισμοί) με χρηματοδότηση Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων (π.χ. ΕΣΠΑ), που έχουν ημερομηνία λήξης, εδραιώνει την εγκατάλειψη της δημόσιας χρηματοδότησής τους και επιβάλλει, μετά τη λήξη των προγραμμάτων, την αναζήτηση «άλλων πόρων» εκτός δημοσίου, όπως κυνικά προτείνεται από την «Επιτροπή Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου για την Παιδεία».
Το φαινόμενο της ελαστικής εργασίας στα πανεπιστήμια είναι ήδη πραγματικότητα στους τομείς της φύλαξης, της καθαριότητας, στα ερευνητικά προγράμματα κ.λπ. Μήπως έτσι λύθηκε κανένα πρόβλημα ή επιδεινώθηκαν ακόμα περισσότερο; Είναι το ίδιο έργο που παίζεται σε όλους τους τομείς της κοινωνίας μας. Έτσι, στους άνεργους πτυχιούχους – ή μη – νεολαίους προσφέρουν τα voucher, την τετράμηνη απασχόληση κ.λπ αντί της μόνιμης και σταθερής δουλειάς.
Όμως, η επιβολή των νέων σχέσεων εργασίας δεν αφορά μόνο αυτούς στους οποίους εφαρμόζεται άμεσα αλλά θα επηρεάσει σημαντικά στο άμεσο μέλλον το περιεχόμενο και τους όρους εργασίας όλων των πανεπιστημιακών. Δεν έχει παρά να ρίξει κάποιος μια ματιά σε όλους τους εργασιακούς χώρους στους οποίους έγινε εισαγωγή τέτοιων θέσεων εργασίας. Η «εξαγορά» της σιωπής των εργαζόμενων, που δούλευαν με σχετικά σταθερές θέσεις, στην εισαγωγή των νέων σχέσεων, στο όνομα του ότι δεν θα πειραχτούν, πολύ γρήγορα ξεχάστηκε και βρέθηκαν και αυτοί στο στόχαστρο.
Όπως τονίζει το Δίκτυο Πανεπιστημιακών «εμείς ως ΔΙΚΤΥΟ πιστεύουμε ότι σήμερα είναι αναγκαίο όσο ποτέ να αντισταθούμε και να αγωνιστούμε μαζί με όλο τον λαό για την ανατροπή αυτού του αντιδραστικού πλαισίου και την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής. Μόνο έτσι θα γίνει πιο δυνατός και αποτελεσματικός ο αγώνας μας. Η επιστροφή σε λογικές του τύπου να «εξαιρεθεί» ο κλάδος μας, που προωθούνταν παλιότερα μόνο από τις «εκσυγχρονιστικές δυνάμεις» και την υποταγμένη ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ, οδηγούν στην πλήρη απομόνωση από τους υπόλοιπους εργαζόμενους, χωρίς καμία προοπτική νίκης. Πολύ περισσότερο σήμερα είναι «άσφαιρες» οι λογικές του τύπου αγωνιζόμαστε ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές χωρίς καμία αναφορά στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που τις υλοποιεί».
Πηγή:alfavita.gr
