Στης Πιαλείας τον Κόζιακα τις ομορφιές, είχαμε την ευκαιρία να περιηγηθούμε και απολαύσουμε μετά μανίας χθες το πρωί, έχοντας ως σύμμαχό μας τον πολύ καλό καιρό.
«Οδηγός» μας ο καλός φίλος & συνεργάτης μας Θάνος Καλλαντζής, γνωστός για την απεριόριστη αγάπη που τρέφει για τον τόπο του, ο Θάνος γνωρίζει την κάθε του γωνιά, προθυμοποιήθηκε να μας ξεναγήσει σε όλα τα όμορφα μέρη που διαθέτει το χωριό, με το μεγαλύτερο όπλο της τον αγέρωχο Κόζιακα, το βουνό του Ασκληπειού!
Μπορεί να έχεις επισκεφθεί & μία & δύο & τρεις ή πολύ περισσότερες φορές τον Κόζιακα, όμως κάθε φορά & μετά από κάθε επίσκεψη, νιώθεις σαν μην έχεις δει τίποτα ακόμα, από αυτά που το βουνό κρύβει μέσα του & με την σαγηνευτική γοητεία του σε καλεί & πάλι κοντά του να δεις κάτι ακόμη καινούργιο ή κάτι που έχεις ξαναδεί & ζήσει & θα ‘θελες να το ξαναβιώσεις, επειδή ακριβώς είναι αυτή η αλπική γοητεία που ασκεί πάνω σου & απ’ την οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις εύκολα!
Με ατελείωτη θέα στο κενό, τον θεσσαλικό κάμπο να ξεδιπλώνεται κάτω απ’ τα πόδια σου, με κάθε είδους βλάστηση φημισμένων βοτάνων, έλατα, το μοναδικό καστανόδασος, πλατώματα με φυσικά λιβάδια φτέρης, πηγές & βρύσες με κρυστάλλινα νερά & χιλιάδες μυρωδιές να ξεχύνονται στο διάβα σου, εν ολίγοις, με μια τεραστίου ενδιαφέροντος βιοποικιλότητα σε σε χλωρίδα & πανίδα ο Κόζιακας της Πιαλείας, αποτελεί προορισμό για κάθε περιπατητή, για κάθε ορειβάτη, για κάθε ανεμοπτεριστή & γενικά για καθέναν από εμάς που λατρεύει το βουνό & την περιπέτεια, την οποία απλόχερα μπορεί να του χαρίσει.
Εκεί ήταν χθες που συναντήσαμε και την Βάσια, μία Αμαζόνα του βουνού σε σύγχρονη έκδοση θα λέγαμε, καθώς με περίσσιο θάρρος & οδηγική δεινότητα, τιθασεύει με την γουρούνα της τα κακοτράχαλα σε πολλά σημεία, δρομάκια του βουνού, βοηθώντας τους γονείς της, είτε μεταφέροντας κάποιον από τους ίδιους στην καλύβα με τα ζώα, είτε κτηνοτροφικά & μελισσοκομικά προϊόντα από εκεί για το χωριό.
Εκεί συναντήσαμε επίσης & τους γονείς της Βάσιας τον πατέρα Θανάση που μας υποδέχτηκε με το χαμόγελο στο στόμα & φυσιογνωμία ορεσίβιου, που ξέρει που πατάει & τι ζητάει απ’ το βουνό, εκεί & την μαμά Κατερίνα με ψυχή ανδρός & ταυτόχρονα ιδιαίτερη λεπτότητα χαρακτήρος, που απ’ τα χέρια της ήπιαμε τον ωραιότερο ελληνικό καφέ που έχουμε δοκιμάσει ποτέ.
Κι ενώ αποχαυνωμένοι από το μεγαλείο & τον οργασμό της φύσης γύρω μας, αλλά & την πληθώρα των στοιχείων που οι ορεσίβιοι φίλοι μας, μάς έδιναν αφειδώς & περιχαρείς για την περιοχή, η ώρα πέρασε επικίνδυνα χωρίς να το καταλάβουμε, στερώντας μας την δυνατότητα να εξερευνήσουμε λίγο ακόμη την περιοχή, βλέποντας πράγματα που είχαμε βάλει στο πρόγραμμά μας, τα οποία όμως υποσχεθήκαμε στον εαυτό μας, λίαν συντόμως να το κάνουμε σε έτερη επίσκεψή μας στην περιοχή!
*Να ζητήσουμε συγνώμη για το τμήμα του βίντεο που «κουνάει», καθώς αυτό είναι αποτέλεσμα λήψης οδηγού συναδέλφου δικύκλου, χωρίς υποστήριξη…
