Η αρµονική σχέση του σκύλου µας µε τους ανθρώπους, τα άλλα ζώα και το γενικότερο περιβάλλον είναι θέµα εκπαίδευσης. Ξεκινήστε νωρίς και σωστά.
Τα πιο πολλά κουτάβια μπορούν, πολύ γρήγορα, να αποκτήσουν σωστή συμπεριφορά. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε που δεν έχουμε τη γνώση να τα διαπαιδαγωγήσουμε σωστά από την αρχή, με αποτέλεσμα να εμφανίζουν προβλήματα. Ο σύγχρονος ιδιοκτήτης θέλει ένα σκύλο με τον οποίο να μπορεί να κυκλοφορεί παντού, χωρίς να αισθάνεται άσχημα για τυχόν κακή συμπεριφορά του, να μπορεί να καθίσει μαζί του σε μια καφετέρια χωρίς να ενοχλεί τους γύρω του (π.χ. πηδώντας πάνω τους ή γαβγίζοντας για να τραβήξει την προσοχή τους) και χωρίς να επιτίθεται σε ανθρώπους, άλλους σκύλους ή γάτες.
Επίσης, στο σπίτι μας, αν θέλουμε για παράδειγμα ένα σκύλο-φύλακα, αυτός θα πρέπει να είναι τόσο ισορροπημένος, ώστε να μην είναι επιθετικός απέναντι στον φίλο που θα μας επισκεφτεί, ενώ, κάποια άλλη χρονική στιγμή, ο ίδιος σκύλος θα πρέπει να προστατεύσει το σπίτι με αυτοπεποίθηση ενόσω εμείς λείπουμε. Και εκεί αναρωτιέστε: Μα μπορεί να είναι ο ίδιος σκύλος;
Σε όλες τις εκπαιδεύσεις σκύλων στον κόσμο -είτε αυτές αφορούν οδηγούς τυφλών, είτε έρευνας και διάσωσης ανθρώπων, είτε για διαγωνισμούς μορφολογίας και αθλήματα- δίνεται πολύ μεγάλη προσοχή στη σωστή ανατροφή των κουταβιών, ώστε να έχουν μια ισορροπημένη συμπεριφορά σε όλη τους τη ζωή και να αποδίδουν τα μέγιστα. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τους δικούς μας σκύλους συντροφιάς. Η σωστή ανατροφή πρέπει να αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα από την πρώτη κιόλας ημέρα που το κουτάβι θα έρθει στο σπίτι μας. Ενσυνείδητα έχουμε αναλάβει μια υποχρέωση και πρέπει να το μεγαλώσουμε σωστά, δίνοντάς του ποιοτικό χρόνο.
Ουσιαστικά θα έπρεπε να κάνουμε αυτά που κάνουμε και με τα παιδιά μας: να τα καθοδηγούμε, να τα ενθαρρύνουμε, να τα επιβραβεύουμε, να τα πειθαρχούμε όπου χρειαστεί. Είμαστε και «γονείς», και «φίλοι». Με μια τέτοιου είδους σχέση δεν ανησυχείς, γιατί υπάρχουν ισορροπία, εμπιστοσύνη, πειθαρχία (και όχι φόβος), ισχυροί δεσμοί και απόλυτη επικοινωνία, όπως συμβαίνει μέσα σε μια αγέλη. Το σημαντικότερο στοιχείο για να επιτύχουμε όλα αυτά είναι η κοινωνικοποίηση. Ας δούμε αναλυτικά τι περιλαμβάνει.
Μαθαίνοντας τον κόσμο
Η κοινωνικοποίηση αφορά στο οτιδήποτε πρέπει να γνωρίσει ο σκύλος μας μέσα αλλά και έξω από το σπίτι, δηλαδή ό,τι μπορεί να συναντήσει στη μετέπειτα ζωή του. Πολλοί εκτροφείς παγκοσμίως δίνουν τόσο μεγάλη βαρύτητα σε αυτήν, ώστε οργανώνουν κάθε εβδομάδα στο εκτροφείο τους επισκέψεις οικογενειών για να χειριστούν τα κουτάβια τους και να τα βοηθήσουν να προετοιμαστούν για τις νέες τους οικογένειες – αρκετά πριν από την ηλικία των δύο μηνών.
Από τη στιγμή που το φέρνουμε σπίτι, το κουτάβι πρέπει να έρχεται καθημερινά σε επαφή με όσο το δυνατόν πιο πολλά και ποικίλα ερεθίσματα – δεν πρέπει να το έχουμε περιορισμένο μόνιμα σε έναν κλειστό χώρο. Ενθαρρύνουμε επισκέψεις φίλων και παιδιών όλων των ηλικιών. Στη συνέχεια, 7 ημέρες μετά την ολοκλήρωση της 2ης σειράς εμβολίων, μπορούμε να αρχίσουμε να το πηγαίνουμε σε συγκεκριμένα μέρη, π.χ. σε σπίτια φίλων που έχουν κοινωνικοποιημένους σκύλους, κλειστά πάρκα, ακόμη και βόλτα με το αυτοκίνητο. Μετά την 3η σειρά εμβολίων, μπορεί πλέον να κάνει βόλτες παντού.
Οι τρεις πυλώνες της κοινωνικοποίησης
1. Ανθρωποι: ∆ιαφορετικής συμπεριφοράς και εμφάνισης. Από μωρά έως και ηλικιωμένοι, ανάπηροι, ένστολοι, με κράνος, άνθρωποι που φοβούνται τους σκύλους. Το τελευταίο είναι σημαντικό, γιατί ένας άνθρωπος που φοβάται έχει διαφορετική γλώσσα σώματος. Ενας ενήλικος σκύλος που δεν έχει γνωρίσει τον ανθρώπινο φόβο από μικρός μπορεί να εκλάβει ως απειλητική διάθεση τη συγκεκριμένη γλώσσα σώματος και πιθανόν, στη συνέχεια, να εκδηλώσει επιθετικότητα προς τον φοβισμένο άνθρωπο.
2. Αλλα ζώα: Σκύλοι όλων των ηλικιών, γάτες, πρόβατα, κότες, ινδικά χοιρίδια. Ετσι, όταν αποφασίσετε να φέρετε σε επαφή ένα κουτάβι Γιορκσάιρ Τεριέρ με ένα Ροτβάιλερ, το Ροτβάιλερ θα πρέπει να είναι άριστα κοινωνικοποιημένο και ήρεμο, γιατί, ακόμη κι αν θελήσει να παίξει, ένα μικρό χτύπημα με το πόδι του μπορεί να τρομάξει το μικρό σκυλί και να το αναγκάσει να μπει αμέσως σε αμυντική στάση και να αγριέψει. ∆υστυχώς, το σοκ μπορεί να είναι τόσο τραυματικό για το μικρόσωμο κουτάβι, που να το καταστρέψει και στη συνέχεια να αγριεύει σε όλους τους άγνωστους μεγαλόσωμους σκύλους.
3. Περιβάλλον: Ολα όσα θα μπορούσε να συναντήσει στη μελλοντική του ζωή. Εμπορικά κέντρα, πάρκα, προαύλια σχολείων, είσοδοι σε παιδικές χαρές, ποδήλατα, μηχανάκια, αυτοκίνητα, φορτηγά, λεωφορεία, πλοία, ακόμη και αεροδρόμια.
Γνωρίζοντας όλα αυτά, θα μάθει να μη φοβάται καινούργιες καταστάσεις και σταδιακά θα αποκτά όλο και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Οι βόλτες του θα πρέπει να είναι καθημερινές και να το αφήνουμε να εξερευνά τα πάντα, δίνοντάς του όσο χρόνο χρειάζεται για να τα επεξεργαστεί, μέχρι να σταματήσει να ανησυχεί και να νιώσει σιγουριά.
Αν καθυστερήσουμε να βγάλουμε το κουτάβι έξω για βόλτες, μπορεί να αποκτήσει φοβίες απέναντι σε κάθε καινούργια κατάσταση και στη συνέχεια ίσως αρχίσει να εκδηλώνει επιθετικότητα από φόβο.
Αν αποφασίσουμε να προχωρήσουμε σε βασική εκπαίδευση χωρίς να έχει κοινωνικοποιηθεί, το πιο πιθανό είναι ο σκύλος μας να είναι υπάκουος μέσα στο σπίτι, αλλά ανυπάκουος έξω από αυτό, απλούστατα γιατί δεν θα μπορεί να συγκεντρωθεί – δεν θα του το επιτρέπουν οι καινούργιες γι’ αυτόν καταστάσεις, που θα έπρεπε ήδη να γνωρίζει. Θα του αποσπούν την προσοχή και θα του προκαλούν νευρικότητα ή ανασφάλεια.
Πηγή:trihes.gr
