Με το νου δεν μπορεί ποτέ κανείς να τα βάλει . Ανατρέχω συχνά πυκνά στη Σωκρατική ρήση “ Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα”, και όπως κάθε φορά το ένα φέρνει το άλλο. Ένα ξέρω, ότι δεν ξέρω τίποτα. Αδόκιμος ο όρος αλλά δεν μπορώ να το περιγράψω αλλιώς. Η μόνη σίγουρη αβεβαιότητα. Η απόλυτη άγνοια.
Μια όχι και τόσο αυθαίρετη προσθήκη στο παραπάνω μας δίνει ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής, ο οποίος αναφέρεται στην εντροπία , έννοια μέσω της οποίας μετράται η αταξία, της οποίας μάλιστα η μέγιστη τιμή αντικατοπτρίζει την πλήρη αποδιοργάνωση και ισοδυναμεί με την παύση της ζωής. Η πλέον σίγουρη βεβαιότητα. Το πεπερασμένο της ζωής και το ανίκητο τέλος της και μαζί μ’ αυτή και μία ακόμη. Η μία και μοναδική μας στιγμή μέσα στο διαγαλαξιακό σύμπαν.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Ας την κρατήσουμε πολύτιμη , δημιουργική και ακόρεστη και ας διώξουμε τις λανθασμένες βεβαιότητες απ’ το μυαλό και τις πράξεις μας.
- Πάμε να το ζήσουμε…
