Ερευνητές από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Σιγκαπούρης έκαναν μια πρωτοποριακή ανακάλυψη σχετικά με τον ρόλο μιας ελάχιστα γνωστής πρωτεΐνης στον εγκέφαλο, η οποία θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στη θεραπεία της νόσου Αλτσχάιμερ και άλλων νευρολογικών καταστάσεων που σχετίζονται με τη γήρανση του εγκεφάλου.
Ο ρόλος της χολίνης στη νόσο Αλτσχάιμερ και τη λειτουργία του εγκεφάλου
Η νόσος Αλτσχάιμερ και άλλες νευρολογικές διαταραχές παρουσιάζουν σημαντικές προκλήσεις για την υγεία, ιδιαίτερα καθώς ο παγκόσμιος πληθυσμός γερνά. Οι τρέχουσες θεραπείες είναι περιορισμένες και υπάρχει επιτακτική ανάγκη για νέες θεραπευτικές στρατηγικές. Η χολίνη, μια θρεπτική ουσία απαραίτητη για τη λειτουργία του εγκεφάλου, είναι γνωστό ότι μειώνεται με την ηλικία και σε καταστάσεις όπως η νόσος Αλτσχάιμερ.
Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο η χολίνη μεταφέρεται και ρυθμίζεται στον εγκέφαλο θα μπορούσε να προσφέρει κρίσιμες γνώσεις για την ανάπτυξη νέων θεραπειών. Η πρωτεΐνη Mfsd7c, που συνδέεται με το σύνδρομο Fowler, μια σοβαρή νευρολογική διαταραχή, έγινε το επίκεντρο αυτής της μελέτης για να αποκαλύψει τον πιθανό ρόλο της στον μεταβολισμό της χολίνης στον εγκέφαλο.
Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Nguyen Nam Long, χρησιμοποίησε έναν συνδυασμό προκλινικών μοντέλων και προηγμένων μεταβολομικών αναλύσεων για να διερευνήσει τη λειτουργία του Mfsd7c. Η Metabolomics είναι μια τεχνική που επιτρέπει στους επιστήμονες να μετρούν τα μοναδικά χημικά αποτυπώματα που αφήνουν πίσω οι κυτταρικές διεργασίες, συγκεκριμένα η μελέτη των μεταβολιτών, που είναι τα τελικά προϊόντα αυτών των διεργασιών.
Πώς διεξήχθη η μελέτη για την πρωτεΐνη Mfsd7c και τις επιπτώσεις της στη χολίνη στον εγκέφαλο
Η μελέτη αφορούσε την έγχυση μιας ένωσης που ονομάζεται λυσοφωσφατιδυλοχολίνη (LPC) στα προκλινικά μοντέλα. Το LPC εισέρχεται στον εγκέφαλο και απελευθερώνει χολίνη, επιτρέποντας στους ερευνητές να εντοπίσουν την πηγή της χολίνης στον εγκέφαλο. Το βασικό πείραμα περιλάμβανε την αναστολή της πρωτεΐνης Mfsd7c σε αυτά τα μοντέλα και την παρατήρηση των επιπτώσεων στα επίπεδα χολίνης.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι σε αντίθεση με τη μακροχρόνια πεποίθηση ότι ο εγκέφαλος εισάγει ελεύθερα χολίνη απευθείας από την κυκλοφορία του αίματος, το Mfsd7c είναι απαραίτητο για την εξαγωγή περίσσειας χολίνης από τον εγκέφαλο. Αυτό το εύρημα ήταν σημαντικό επειδή αποκάλυψε έναν νέο μηχανισμό μεταφοράς χολίνης στον αιματοεγκεφαλικό φραγμό.
Η χολίνη είναι ζωτικής σημασίας για τη λειτουργία του εγκεφάλου, βοηθώντας στη μνήμη, στη ρύθμιση της διάθεσης και στον έλεγχο των μυών. Η μελέτη έδειξε ότι ο εγκέφαλος καταναλώνει χολίνη συνδεδεμένη με τα κυκλοφορούντα λιπίδια και όχι στην ελεύθερη μορφή της. Αυτή η σχετιζόμενη με τα λιπίδια χολίνη μεταφέρεται στον εγκέφαλο με το LPC και το Mfsd7c στη συνέχεια εξάγει οποιαδήποτε περίσσεια χολίνης έξω από τον εγκέφαλο, διατηρώντας μια ισορροπία.
Είναι ενδιαφέρον ότι η στόχευση του Mfsd7c στα μοντέλα της μελέτης αύξησε τα επίπεδα χολίνης και ακετυλοχολίνης στον εγκέφαλο, ενός νευροδιαβιβαστή απαραίτητου για τη μάθηση και τη μνήμη. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για ασθενείς με Αλτσχάιμερ και ηλικιωμένα άτομα που έχουν συχνά μειωμένα επίπεδα ακετυλοχολίνης. Η αύξηση της ακετυλοχολίνης μέσω του χειρισμού του Mfsd7c προτείνει πιθανές θεραπευτικές στρατηγικές για την ενίσχυση της εγκεφαλικής λειτουργίας σε αυτούς τους πληθυσμούς.
«Τα αποτελέσματα της μελέτης μας αποκάλυψαν ένα απροσδόκητο εύρημα για πηγή χολίνης στον εγκέφαλο. Όχι μόνο παρέχει τη βάση για μελλοντικές εργασίες για την αποκάλυψη των μηχανισμών του συνδρόμου Fowler, αλλά επίσης θέτει τα θεμέλια για τη θεραπεία νευρολογικών παθήσεων», δήλωσε ο Δρ. Nguyen.
Οι περιορισμοί της μελέτης
Αν και τα ευρήματα είναι πολλά υποσχόμενα, η μελέτη έχει αρκετούς περιορισμούς που πρέπει να αντιμετωπιστούν σε μελλοντική έρευνα. Πρώτον, η έρευνα διεξήχθη σε προκλινικά μοντέλα και μένει να δούμε αν τα ευρήματα θα μεταφραστούν και στους ανθρώπους. Θα είναι απαραίτητες κλινικές δοκιμές για τον προσδιορισμό της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας της στόχευσης του Mfsd7c σε ανθρώπους ασθενείς.
Ένας άλλος περιορισμός είναι η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο το Mfsd7c ρυθμίζει με ακρίβεια την εξαγωγή χολίνης. Οι ακριβείς μηχανισμοί με τους οποίους το Mfsd7c διευκολύνει τη μεταφορά χολίνης και πώς αυτή η διαδικασία επηρεάζεται από διαφορετικές φυσιολογικές και παθολογικές καταστάσεις απαιτούν περαιτέρω διερεύνηση.
Επιπλέον, ενώ η μελέτη υπογραμμίζει τις δυνατότητες του Mfsd7c ως θεραπευτικού στόχου, δεν παρέχει μια σαφή οδό για την ανάπτυξη φαρμάκων. Η μελλοντική έρευνα θα πρέπει να επικεντρωθεί στον εντοπισμό ενώσεων που μπορούν να ρυθμίσουν τη δραστηριότητα του Mfsd7c και στη δοκιμή των επιπτώσεών τους στα επίπεδα χολίνης του εγκεφάλου και στη γνωστική λειτουργία.
Οι ερευνητές σημείωσαν επίσης ότι ενώ η αύξηση των επιπέδων χολίνης στον εγκέφαλο θα μπορούσε να είναι ευεργετική για καταστάσεις όπως το Αλτσχάιμερ, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε την ισορροπία που απαιτείται, καθώς η υπερβολική χολίνη μπορεί να έχει δυσμενείς επιπτώσεις. Αυτή η ισορροπία θα πρέπει να μελετηθεί προσεκτικά σε μελλοντικές θεραπευτικές εξελίξεις.
Πηγή:oloygeia.gr
