Η έκρηξη πληθυσμού στους αγριόχοιρους φέρνει στο προσκήνιο τον ρόλο των κυνηγών
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο ρόλος των κυνηγών δεν είναι απλώς καθοριστικός, αλλά και αναντικατάστατος. Με τη σωστή καθοδήγηση, την τήρηση των κανόνων και την εφαρμογή στοχευμένων δράσεων, οι κυνηγοί αποδεικνύουν καθημερινά ότι μπορούν να αποτελέσουν ένα ουσιαστικό εργαλείο διαχείρισης της φύσης.
Αγριόχοιροι εκτός ελέγχου – Η έκταση του προβλήματος
Ο αγριόχοιρος είναι ένα εξαιρετικά προσαρμοστικό είδος. Τρέφεται σχεδόν με τα πάντα, αναπαράγεται ταχύτατα και έχει υψηλή ανθεκτικότητα. Οι ήπιες χειμερινές συνθήκες των τελευταίων ετών και η ανεξέλεγκτη υβριδοποίηση με ήμερους χοίρους έχουν οδηγήσει σε εκρηκτική αύξηση του πληθυσμού.
· Συγκρούσεις με οχήματα σε αγροτικούς και επαρχιακούς δρόμους
· Πίεση σε άλλα είδη της άγριας πανίδας λόγω ανταγωνισμού για τροφή και χώρο
· Αύξηση του κινδύνου εξάπλωσης ζωονόσων (π.χ. αφρικανική πανώλη των χοίρων – ψευδολύσσα)
Ο ρόλος του κυνηγιού στη διαχείριση πληθυσμών
Η οργανωμένη θήρα αποτελεί σήμερα το βασικότερο εργαλείο διαχείρισης πληθυσμών του αγριόχοιρου, με την προϋπόθεση ότι ασκείται με υπευθυνότητα και σεβασμό στους κανόνες.
Οι κυνηγοί…
· Συμμετέχουν σε στοχευμένα κυνήγια (ομαδικές εξόδους με σκυλιά ιχνηλασίας και σωστή στρατηγική) τόσο κατά την κυνηγετική περίοδο αλλά και εκτός αυτής μέσα από τα «συνεργεία δίωξης»
· Προσφέρουν πολύτιμα δεδομένα μέσω παρατηρήσεων, καταγραφών, ακόμα και μέτρησης θηραμάτων
· Ελέγχουν την αναπαραγωγική δυναμική του είδους, κυρίως κυνηγώντας τις θηλυκές κατάλληλης ηλικίας
Σε αρκετές περιοχές της χώρας, η επέκταση της κυνηγετικής περιόδου και κατά τον μήνα Φεβρουάριο, μέτρο που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια σε απάντηση του υπερπληθυσμού, έχει αποδώσει απτά αποτελέσματα.
Η οργανωμένη θήρα αποτελεί σήμερα το βασικότερο εργαλείο διαχείρισης πληθυσμών του αγριόχοιρου, με την προϋπόθεση ότι ασκείται με υπευθυνότητα και σεβασμό στους κανόνες.
Οι κυνηγοί…
· Συμμετέχουν σε στοχευμένα κυνήγια (ομαδικές εξόδους με σκυλιά ιχνηλασίας και σωστή στρατηγική) τόσο κατά την κυνηγετική περίοδο αλλά και εκτός αυτής μέσα από τα «συνεργεία δίωξης»
· Προσφέρουν πολύτιμα δεδομένα μέσω παρατηρήσεων, καταγραφών, ακόμα και μέτρησης θηραμάτων
· Ελέγχουν την αναπαραγωγική δυναμική του είδους, κυρίως κυνηγώντας τις θηλυκές κατάλληλης ηλικίας
Σε αρκετές περιοχές της χώρας, η επέκταση της κυνηγετικής περιόδου και κατά τον μήνα Φεβρουάριο, μέτρο που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια σε απάντηση του υπερπληθυσμού, έχει αποδώσει απτά αποτελέσματα.
Η εξάπλωση της νόσου συνδέεται άμεσα με τον υπερπληθυσμό του αγριόχοιρου, καθώς όσο αυξάνονται οι συγκεντρώσεις των ζώων, τόσο αυξάνονται και οι πιθανότητες μετάδοσης. Σε αυτό το πλαίσιο, η φύση δείχνει να «αντιδρά» μόνη της παρακάμπτοντας ωστόσο κάθε ηθικό φραγμό.
Μέσα από την εμφάνιση της ΑΠΧ, παρατηρείται μια φυσική, αν και οδυνηρή, μείωση του πληθυσμού σε ορισμένες περιοχές.
Οι κυνηγοί καλούνται εδώ να διαδραματίσουν διπλό ρόλο:
1. Να βοηθήσουν στον εντοπισμό και την αναφορά νεκρών ή ύποπτων ζώων.
2. Να τηρούν αυστηρά μέτρα βιοασφάλειας (απολύμανση εξοπλισμού, αποφυγή μεταφοράς μολυσμένου υλικού).
Παράλληλα, μέσα από τις οργανωμένες τους εξόδους, μπορούν να συμβάλουν και στην αραίωση του πληθυσμού, αποτρέποντας έτσι τη μαζική διασπορά.
Η κατάσταση αυτή αποδεικνύει ότι η διαχείριση της άγριας ζωής δεν είναι πλέον θεωρητικό ζήτημα, αλλά ένα πρακτικό πρόβλημα δημόσιας υγείας και αγροτικής προστασίας, στο οποίο οι κυνηγοί έχουν καθοριστικό ρόλο – όχι μόνο ως θηρευτές, αλλά και ως επιτηρητές και συνεργάτες των αρχών.
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, οι κυνηγοί λειτουργούν ως οργανικό μέρος της περιβαλλοντικής διαχείρισης. Το ίδιο μοντέλο τείνει να ενισχυθεί και στην Ελλάδα, καθώς:
· Συμμετέχουν σε προγράμματα παρακολούθησης πληθυσμών με Δασαρχεία και Ομοσπονδίες
· Συμβάλλουν στην πρώιμη ανίχνευση ασθενειών, όπως η αφρικανική πανώλη
· Συνεργάζονται με αγρότες για αποτροπή ζημιών, παρέχοντας εμπειρικές λύσεις
Ουσιαστικά, ο κυνηγός δεν είναι «αντίπαλος» της φύσης, αλλά σύμμαχος της ισορροπίας της.
Συμπέρασμα
Ο υπερπληθυσμός του αγριόχοιρου είναι μια πρόκληση που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς τη συμβολή εκείνων που γνωρίζουν τη φύση από μέσα. Οι κυνηγοί, με την εμπειρία, τη γνώση και την καθημερινή τους παρουσία στο πεδίο, αποτελούν βασικό πυλώνα διαχείρισης του προβλήματος.
Με υπευθυνότητα, συνεργασία και συνεχή εκπαίδευση, το κυνήγι μπορεί να συνεχίσει να προσφέρει ουσιαστικά οφέλη στην κοινωνία, στη γεωργία και στο περιβάλλον.
Πηγή:kynigesia.gr, (Γιάννης Αμπατζίδης)
