Του Κωνσταντίνου Βοϊτσίδη. Προέδρου Εμπορικού Συλλόγου Πύλης.
Από την εφαρμογή του πρώτου μνημονίου το 2010 και τις οριζόντιες περικοπές που έφερε σε μισθούς και συντάξεις από τη μια και την αύξηση των φορολογικών υποχρεώσεων των πολιτών από την άλλη, μια λέξη εκφέρεται από τα περισσότερα άτομα. Ανάπτυξη. Όσο όμως εύκολα εκφέρεται τόση δύσκολη είναι η εφαρμογή της αν κρίνουμε από την επίτευξή της, έξι χρόνια μετά.
Όμως τι είναι ανάπτυξη; Υπάρχει κάποιο μαγικό κουμπί που πατώντας το θα ξεκινήσει; Για αρκετούς ανάπτυξη σημαίνει αύξηση της κατανάλωσης και εδώ είναι το μεγάλο λάθος.
Ανάπτυξη είχαμε και τη δεκαετία του 2000 όμως βασιζόταν αποκλειστικά στα δημόσια έργα (οδικοί άξονες, Ολυμπιακά έργα κ.λ.π.) στα εύκολα δανεικά που εξαφάνισαν κάθε ελληνικό προϊόν σε βάρος των εισαγόμενων.
Τα αποτελέσματα τα είδαμε ή κ αλύτερα τα ζήσαμε και παραμένουν τιμωριτικά και
προς παραδειγματισμό.
Ανάπτυξη είναι η αύξηση της παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών σε σταθερή βάση. Με απλά λόγια παράγουμε προϊόντα στον πρωτογενή τομέα (γεωργικά, κτηνοτροφικά, αλιείας, ξύλου), τυποποιούμε και επεξεργαζόμαστε προϊόντα από μικρές, μεσαίες και μεγάλες βιοτεχνίες/βιομηχανίες και εμπορευόμαστε τα προϊόντα αυτά. Τα πουλάμε στο εσωτερικό και το εξωτερικό.
Μέσα στο στοίχημα της ανάπτυξης εντάσσονται και οι υπηρεσίες, με προμετωπίδα τον τουρισμό, που φαίνεται να τα πάει αρκετά καλά.
Ακόμη η προσέλκυση νέων επενδύσεων στη παραγωγή, στην ενέργεια, στη τεχνολογία και τις υπηρεσίες είναι ικανές να συνεισφέρουν θετικά στην επίτευξη σταθερών ρυθμών ανάπτυξης. Σύμμαχος στις ξένες κυρίως επενδύσεις η γεωγραφική θέση της χώρας.
Τα οφέλη πρόδηλα.
Δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, άρα κάμψη της ανεργίας και αύξηση της κατανάλωσης από τα νέα εισοδήματα.
Κοινωνική συνοχή και φραγμός στη φυγή πολύτιμου επιστημονικού κεφαλαίου στο εξωτερικό.
Αυτάρκεια σε προϊόντα που πολλά από αυτά εισάγονται, καθώς και βελτίωση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών για τη χώρα μας.
Αύξηση των εξαγωγών.
Δημιουργία προσθετικής αξίας στο όνομα Ελλάδα & Ελληνικό.
‘Όμως για να φτάσουμε σ’ ένα επίπεδο εκκίνησης θα πρέπει να υπάρχουν εκείνες οι συνθήκες που είναι φιλικές στο «επιχειρείν».
Ποιες είναι αυτές;
Αρχικά η ρευστότητα που σήμερα είναι το ζητούμενο και θα συνεχίσει να είναι όσο δεν λύνεται το πρόβλημα των κόκκινων δανείων, της επιστροφής των καταθέσεων από τα σεντούκια στις τράπεζες, την αποδοχή από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα των τίτλων του ελληνικού δημοσίου που έχουν στην κατοχή τους οι ελληνικές τράπεζες. Έτσι ο φθηνότερος δανεισμός θα διοχετεύσει στην αγορά νέα δάνεια με καλύτερους όρους.
Το σταθερό φορολογικό καθεστώς (ζητούμενο εδώ και πολλά χρόνια) στη χώρα μας.
Τα φορολογικά κίνητρα για τις νέες επιχειρήσεις, που ορθά προβλέπει ο νέος αναπτυξιακός νόμος.
Το φιλικό πλαίσιο εξυπηρέτησης των επιχειρήσεων από το δημόσιο με την απλοποίηση των διαδικασιών και την εξάλειψη της απίστευτης γραφειοκρατίας.
Οι αποκρατικοποιήσεις που θα ανεβάσουν ταχύτητα στη χώρα. Το πρόσφατο παράδειγμα των περιφερειακών αεροδρομίων είναι ενδεικτικό, όπως και το παλιότερο της cosco.
Οι εκάστοτε κυβερνώντες παρουσιάζουν το ΕΣΠΑ σαν την πεμπτουσία της ανάπτυξης. Ο μέχρι τώρα σχεδιασμός δείχνει πως τα περισσότερα κονδύλια από τα προηγούμενα προγράμματα οδηγήθηκαν σε έργα υποδομών (κυρίως δρόμοι) που μόνο ανάπτυξη δεν έφεραν. Λείπουν έργα για την ενέργεια. Μικρά υδροηλεκτρικά και αιολικά πάρκα που θα φέρουν κέρδη και αυτάρκεια ενέργειας. Μαρίνες σκαφών και έργα βελτίωσης στα λιμάνια πρέπει να τύχουν καλύτερης αντιμετώπισης, ιδιαίτερα μετά τα μηνύματα για τον τουρισμό.
Ο κατάλογος με το, τι πρέπει να γίνει είναι ατελείωτος.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά και στην πορεία θα βρούμε και τα υπόλοιπα. Γιατί δυστυχώς μαγικό κουμπί δεν υπάρχει.
