Το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου σίγουρα δεν έχει ξεχαστεί γιατί δεν είναι απλώς μια οικονομική απάτη. Είναι η απόδειξη της σήψης ενός συστήματος όπου η «νομιμότητα» κόβεται και ράβεται στα μέτρα των ισχυρών και όπου η απάτη, όταν γίνεται από ψηλά, βαφτίζεται «επενδυτική ευκαιρία».
Ήταν Ιούνιος του 1999. Η χώρα ζούσε σε μια κατάσταση ομαδικής ύπνωσης, μεθυσμένη από το νέκταρ του εύκολου πλουτισμού. Στους δρόμους η κομματική προπαγάνδα χτυπούσε κόκκινο. Αφίσες – μνημεία πολιτικής εξαπάτησης διαλαλούσαν: «1.000.000 ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΜΕΤΟΧΕΣ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΑ – ΠΑΣΟΚ».
Σήμερα, τόσα χρόνια μετά, ξέρουμε πλέον τι αξία είχαν αυτές οι μετοχές: Είχαν την «αξία» του αέρα που πούλησαν στους αφελείς οι επιτήδειοι, με τις ευλογίες της πολιτικής ηγεσίας. Εταιρείες – «φαντάσματα», δίχως ουσιαστική οικονομική δραστηριότητα, εισάγονταν στο ΧΑΑ, διογκώνοντας τις τιμές τους σε αστρονομικά ύψη, κάτι που το καθεστώς το γνώριζε !
Την ώρα που ο λαός έμπαινε στον «τζόγο», οι γνώστες έκαναν τη δουλειά τους. Όσοι ήταν κοντά στην εξουσία και στις κρατικές συμβάσεις (έργα, προμήθειες), «έπαιζαν» σίγουρα. Το διάτρητο θεσμικό πλαίσιο δεν ήταν τυχαίο. Ήταν συνειδητή επιλογή, για να μη λυθούν τα χέρια των ελεγκτικών μηχανισμών, που ούτως ή άλλως ήταν ανεπαρκείς !
Ας μιλήσουν οι αριθμοί, γιατί αυτοί είναι οι μόνοι που δεν λένε ψέματα σε αυτή την ιστορία :
Στις 17 Σεπτεμβρίου 1999, η Σοφοκλέους άγγιζε το ιστορικό υψηλό των 6.500 μονάδων. Η φούσκα είχε φουσκώσει επικίνδυνα. Μέχρι το τέλος του 2000 ο δείκτης είχε χάσει το 60-70% της αξίας του και συνέχισε να πέφτει έως το 2003, με αποτέλεσμα μια αφαίμαξη δίχως προηγούμενο. Η κεφαλαιοποίηση του Χρηματιστηρίου μειώθηκε κατά 136 δισεκατομμύρια ευρώ (46,3 τρισ. δραχμές). Πάνω από 140 δισ. ευρώ άλλαξαν χέρια. Έφυγαν από τις τσέπες, του απλού κόσμου τα εφάπαξ και οι κόποι μιας ζωής και πέρασαν στα θησαυροφυλάκια των «πιράνχας». Ένα κολοσσιαίο ριφιφί διαπράχθηκε, όχι με κουκούλες και λοστούς, αλλά με γραβάτες, κουστούμια και κυβερνητικές εξαγγελίες.
Δεν ήταν μια «κακιά στιγμή» των αγορών. Ήταν ένα καλοστημένο έγκλημα με διπλό στόχο: Την υφαρπαγή της λαϊκής αποταμίευσης, αλλά και της ψήφου. Το πολιτικό σύστημα λειτούργησε ως «κράχτης» του τζόγου.
Ακολουθούν οι επίσημες δηλώσεις από εκπροσώπους της κυβέρνησης και της αντπολίτευσης εκείνης της εποχής, που έσπρωχναν τον κόσμο στη Σοφοκλέους:
«Ο τζίρος του Χρηματιστηρίου θα είναι υψηλός και θα αποδώσει αυτά τα οποία έχουμε σχεδιάσει» (Κ.Σημίτης, 5/9/99, συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ).
«Το Χρηματιστήριο είναι ένας θεσμός σημαντικός για την πρόοδο της οικονομίας, είναι ένας θεσμός, ο οποίος εξυπηρετεί την οικονομία» (Κ.Σημίτης, 5/9/99, συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ).
«… το Χρηματιστήριο θα συνεχίσει να αντανακλά τη δύναμη της Ελληνικής Οικονομίας» (Γιάννος Παπαντωνίου, Σεπτέμβριος 1999).
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η αντιπολίτευση: λίγες μέρες πριν το κραχ, ο αρχηγός της ΝΔ διαβεβαίωνε για την «διαρκώς ανοδική πορεία του Χρηματιστηρίου»! Ακολουθούν δύο ενδεικτικές δηλώσεις :
«Εγγυούμαστε απόλυτα για μια διαρκώς ανοδική πορεία του Χρηματιστηρίου από τις 10 Απρίλη» (Κώστας Καραμανλής, 1/3/2000, προεκλογική εμφάνιση στη Ρόδο).
«Το να γίνονται κάποιες “ενέσεις” (σ.σ.: στο Χρηματιστήριο) προκειμένου κάποιοι να μη χάσουν τα χρήματά τους, αυτό είναι αναμενόμενο και αποδεκτό» (Α. Σπηλιωτόπουλος, εκπρόσωπος Τύπου ΝΔ, 30/3/2000).
Όλοι μαζί στο ίδιο τραπέζι, έπαιζαν τα ρέστα του ελληνικού λαού.
Και πώς έπεσε η αυλαία αυτού του δράματος; Ο πρωθυπουργός που καλούσε τον κόσμο να τζογάρει, όταν όλα κατέρρευσαν, γύρισε και είπε στα θύματα το αμίμητο: «Ας πρόσεχαν».
Η δε Δικαιοσύνη, χρόνια αργότερα (2018), ήρθε να βάλει την ταφόπλακα. Με δικαστικές αποφάσεις που προκαλούν το κοινό περί δικαίου αίσθημα, ουδείς βρέθηκε ένοχος. Κανείς δεν πλήρωσε για το ξεπούλημα ονείρων, για τις διαλυμένες οικογένειες, για τις χαμένες περιουσίες. Η «τυφλή» δικαιοσύνη δεν είδε το έγκλημα που συντελέστηκε μπροστά στα μάτια μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Οι πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής, είτε αθωώθηκαν δικαστικά είτε συνεχίζουν να μας κουνούν το δάχτυλο. Το πολιτικό σύστημα που εξέθρεψε τη φούσκα, που βάφτισε τον τζόγο «εθνική επιτυχία» και που τελικά ξέπλυνε τις ευθύνες του στην κολυμβήθρα της λήθης, παραμένει αλώβητο.
Η σήψη παραμένει και τα θύματα, πλήρωσαν και ακόμα πληρώνουν το λογαριασμό της τότε «Ισχυρής Ελλάδας» που αποδείχθηκε χάρτινος πύργος.
Η ΕΛΛΑΣ μπορεί και πρέπει να γίνει, μια πραγματικά ισχυρή χώρα, με εύρωστη οικονομία, ούτως ώστε οι πολίτες να ευημερούν λόγω της πραγματικής ανάπτυξης και των πολλαπλών ευκαιριών που θα τους δίνονται σε όλους τους τομείς (πρωτογενή τομέα, μεταποίηση, τουρισμό, εμπόριο κ.α.) για να δημιουργήσουν και να παράξουν αληθινό-νόμιμο πλούτο.
Οι βιομηχανίες, και οι πάσης φύσεως επιχειρήσεις (βιοτεχνίες, οικοτεχνίες κ.α.) θα παράγουν μοναδικά προϊόντα, τόσο για εγχώρια χρήση και κατανάλωση, όσο και για εξαγωγές. Η πολιτεία θα είναι αρωγός και θα στηρίζει την όποια επενδυτική προσπάθεια του πολίτη, με ιδιαίτερη έμφαση σε καινοτόμες ιδέες και εφευρέσεις. Ακολουθεί ενδεικτικά ένα απόσπασμα από τις Προγραμματικές Δηλώσεις του Πολιτικού Φορέα Ελλήνων Συνέλευσις, που αφορούν τον κλάδο της Βιομηχανίας:
“Η βιομηχανία θα δομηθεί πάνω στο πλαίσιο της τεχνολογίας αιχμής του σημερινού παγκόσμιου γίγνεσθαι με προοπτική την ανάπτυξη πρωτοπόρων και καινοτόμων τεχνολογιών οι οποίες ως ευρεσιτεχνίες βρίσκονται στα χέρια της Ελλήνων Πολιτείας καθώς επίσης θα κληθούν οι απανταχού Έλληνες πολίτες, επιστήμονες, εφευρέτες για να προσφέρουν τις γνώσεις τους και την ευφυΐα που έχουν κληρονομήσει από το γένος μας, στην Ελλήνων Πολιτεία.” …
Ταυτόχρονα, θα υπάρχει η σοβαρή Δημόσια Διοίκηση για το ολικό σύστημα της Κοινοπολιτείας, όπου ως Προεδρεύουσα Αρχή θα παρέχει, μέσα από δημόσιες υπηρεσίες, πραγματικές πληροφορίες, για όλα τα οικονομικά δεδομένα που αφορούν τις επιχειρήσεις και κάθε οικονομική πτυχή, με σκοπό την περαιτέρω ανάπτυξη των επιμέρους κλάδων. Η Πολιτεία θα βάζει αυστηρούς κανόνες και θα προβαίνει σε δημόσιο έλεγχο, για την πρόληψη και την καταστολή κάθε οικονομικής απάτης. Σε μια ευνομούμενη Πολιτεία η δικαιοσύνη λειτουργεί απαρέγγλιτα, αλλά πριν από αυτή απαιτείται η διασφάλιση του ΔΙΚΑΙΟΥ, μέσα από τη χρηστή διοίκηση.
Μέσα σε αυτό το υγιές πλαίσιο, ο πολίτης – είτε είναι επιχειρηματίας, είτε έχει οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα, δε θα έχει λόγο να συμπεριφέρεται καιροσκοπικά καταφεύγοντας στον τζόγο, αλλά με όρους καθαρής ανταποδοτικότητας και σύμφωνα με το Ελλάνιο Αξιακό, θα μπορεί να απολαμβάνει την ΑΦΘΟΝΙΑ υλικών και ευκαιριών που θα προσφέρονται με ΙΣΟΤΗΤΑ προς όλους.
Αγήνωρ Χ. Ηλιάδης
Πηγή:news600.gr
