Γράφει η Ιωάννα Χαρμπέα
“Έχω διαβάσει πολλά βιβλία, αλλά ξέχασα τα περισσότερα. Ποιος είναι, λοιπόν, ο σκοπός της ανάγνωσης; ”
Αυτή την ερώτηση έκανε κάποτε ένας μαθητής στον δάσκαλό του.
Ο δάσκαλος δεν του απάντησε. Μερικές μέρες μετά, ενώ ο ίδιος και ο νεαρός μαθητής του καθόντουσαν δίπλα σε ένα ποτάμι, του είπε ότι διψούσε και ζήτησε από το νέο να του φέρει λίγο νερό, χρησιμοποιώντας ένα παλιό βρώμικο τρύπιο δοχείο που ήταν στο έδαφος.
Ο μαθητής ανταποκρίθηκε, παρότι το αίτημά του δασκάλου του δεν είχε λογική.
Δεν μπορούσε όμως να αντιδράσει, οπότε άρχισε να εκτελεί αυτό το παράλογο έργο. Κάθε φορά που βουτούσε το τρύπιο δοχείο στο ποτάμι για να πάρει νερό από αυτό, ώστε να το πάει στο δάσκαλό του, δεν έμενε ούτε σταγόνα μέσα.
Προσπάθησε και προσπάθησε δεκάδες φορές αλλά, όσες φορές κι αν προσπάθησε να τρέξει προς τον δάσκαλό του, το νερό περνούσε από το τρύπιο δοχείο και χανόταν.
Εξαντλημένος, έκατσε δίπλα στον δάσκαλό του και είπε: «Δεν μπορώ να πάρω νερό με αυτήν την τρύπια κανάτα. Συγχώρεσέ με, δάσκαλε, είναι αδύνατο, απέτυχα στο έργο μου”.
«Όχι – απάντησε ο δάσκαλος χαμογελώντας – δεν έχεις αποτύχει. Κοίτα το δοχείο, φαίνεται σαν καινούργιο τώρα. Το νερό το ξέπλυνε και το καθάρισε”
“Όταν διαβάζεις βιβλία – συνέχισε ο Δάσκαλος – είσαι σαν το τρύπιο δοχείο, ενώ το βιβλίο είναι σαν το νερό του ποταμού”
“Δεν έχει σημασία αν δεν μπορείς να κρατήσεις στη μνήμη σου όλο το νερό που ρέει μέσα σου, γιατί τα βιβλία έτσι κι αλλιώς, με τις ιδέες, τα συναισθήματα, τη γνώση, την αλήθεια που θα βρεις ανάμεσα στις σελίδες, θα καθαρίσουν το μυαλό και το πνεύμα σου, και εσένα θα κάνουν καλύτερο, ανοιχτό και ανανεωμένο άτομο. Αυτό είναι το νόημα της ανάγνωσης”.
Anna Rita Montinaro
