Διάρκεια: Έναρξη Υποβολών: 11 Ιουλίου 2025 Λήξη Υποβολών: 14 Σεπτεμβρίου 2025 Λεπτομέρειες – Παραδείγματα – Βίντεο Διοργάνωση: Σύνδεσμος Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου Υπό την Αιγίδα του Ιδρύματος Stelios Philanthropic FoundationΘέμα Διαγωνισμού: Η φετινή θεματική αναδεικνύει τη σχέση του ανθρώπου – και ιδίως του παιδιού – με τη Φύση. Η Γη, ως μεγάλη Μητέρα όλων μας, γίνεται πηγή έμπνευσης, προβληματισμού και στοχασμού μέσα από ποίηση ή πεζόμορφο λόγο. Πού βρίσκεται το παιδί της γης; Μέσα μας; Γύρω μας; Στο μέλλον;Βραβεία:Τα δύο πρώτα διακριθέντα έργα (ποιητικό ή πεζόμορφο) θα τιμηθούν με εκδοτικά βραβεία.Επιλεγμένα έργα θα συμπεριληφθούν στην έντυπη ανθολογία του Συνδέσμου.Θα απονεμηθούν Βραβεία και τιμητικοί Έπαινοι.Ανακοίνωση Αποτελεσμάτων: Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν τέλη Σεπτεμβρίου 2025. Η νέα Ανθολογία με τα διακριθέντα έργα θα παρουσιαστεί σε επίσημη εκδήλωση που θα λάβει χώρα στις 24 Οκτωβρίου 2025, στην Αθήνα, στο Stelios Foundation Conference Hall, υπό την αιγίδα του Stelios Philanthropic Foundation.Δωρεάν Συμμετοχή: Η συμμετοχή είναι ελεύθερη και δωρεάν για όλους, χωρίς ηλικιακό ή γεωγραφικό περιορισμό. Δεκτές συμμετοχές από κάθε γωνιά του κόσμου, στα Ελληνικά ή Αγγλικά. Κατηγορίες Συμμετοχής: Ποίηση: 12–20 στίχοι ή 90–150 λέξεις ή Πεζόμορφος Στοχασμός: 16–23 σειρές ή 250–370 λέξεις Τεχνικές Προδιαγραφές:Ανέκδοτο, αυθεντικό έργο, αφιερωμένο στη φετινή θεματικήΑποστολή σε αρχείο Word (.doc/.docx)Γραμματοσειρά: Calibri ή Times New Roman | Μέγεθος 12 | Μονό διάστιχοΓλώσσα: Πανελλήνια Δημοτική (για ελληνικά) ή ΑγγλικάΓια ανήλικους απαιτείται έγγραφη συγκατάθεση γονέα/κηδεμόνα Το αρχείο πρέπει να περιλαμβάνει:ΟνοματεπώνυμοΈτος γέννησηςΤόπος καταγωγής / διαμονήςΣπουδές / ΙδιότηταΠλήρη στοιχεία επικοινωνίαςΦωτογραφία υψηλής ανάλυσηςΥποβολή Συμμετοχών & Οδηγίες: Οι ενδιαφερόμενοι παρακαλούνται να διαβάσουν προσεκτικά τις συνοδευτικές οδηγίες και να στείλουν το απαιτούμενο υλικό στο email: info@cultural-association.org. Θέμα email: 15ος Διαγωνισμός Ποίησης – Παιδί της Γης.Περισσότερες πληροφορίες στην επίσημη ιστοσελίδα του Συνδέσμου: www.cultural-association.orgΕμπνευστείτε, δημιουργήστε, εκφραστείτε! Ας υμνήσουμε ξανά τον κόσμο όπως τον ονειρεύεται το παιδί, με τις ρίζες βαθιά στη γη και την καρδιά στραμμένη στο φως της Φύσης. |
| ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΣΤΟΧΑΣΜΟΗ «Φύση, η μεγάλη Μητέρα» δεν είναι απλώς μια ποιητική έκφραση· είναι η συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας, η απαρχή όλων. Από τη Γαία της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας μέχρι τα σημερινά δάκρυα της κλιματικής κρίσης, η Γη μάς θρέφει, μάς εμπνέει και μάς καλεί σε επιστροφή και προστασία. Όσο η καταστροφή απειλεί τις θάλασσες, τα βουνά, τους σπόρους, τα πουλιά και τα παιδιά, η Τέχνη μπορεί να γίνει η φωνή που θα αφυπνίσει. Όπως έγραφε ο Ρίτσος: «Αν όλα τα παιδιά της γης…» ενωθούν, ο κόσμος μπορεί να αλλάξει. Κι όπως παρατηρεί ο Σαββόπουλος: «Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά… έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα». Και όπως τραγουδούσε ο Ελύτης, «ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει» — μέσα στην αγνότητα, στη μνήμη, στην ελπίδα, στην ποίηση. Ο Ελύτης μίλησε για την αθωότητα με τους ήχους μιας ποδηλάτισσας που χάνεται πάνω από τα κύματα, ενός γλάρου που δεν ξέρει τι είναι μαχαίρι, ενός κοχυλιού που μένει αφημένο στην άμμο σαν καρδιά. Μέσα από την παιδική καθαρότητα, μέσα από τη μουσική των λέξεων, η φύση ξαναγίνεται οικεία, ζωντανή, φωτεινή. Και το παιδί – το παιδί της γης – γίνεται η μόνη αληθινή φωνή που βλέπει, που νιώθει, που θυμάται.Γράψτε λοιπόν για τη Μητέρα-Γη όπως θα τη ζωγράφιζε ένα παιδί με λέξεις. Με φως, με θάλασσα, με χώμα, με ουρανό. Με την αγάπη που έχεις για το δέντρο που σκιάζει την αυλή σου ή για το κύμα που μίλησε μόνο σε σένα ένα καλοκαίρι. Όσο ακόμη υπάρχουν παιδιά που «τα ξέρουν όλα» κι όσο υπάρχουν λέξεις που μπορούν να φυτρώσουν σαν θαλασσινό τριφύλλι, υπάρχει ελπίδα. Και όπως τόσο απλά και τόσο βαθιά έγραψε ο Γεώργιος Βιζυηνός στην «Προσευχή των παιδιών»:Θεὸς χαρίζει στὰ παιδιὰ τὸ νοῦ τους καὶ τὴ γλώσσα, νὰ λὲν ὅ,τι ἔχουν στὴν καρδιὰ καὶ νὰ μαθαίνουν τόσα.Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὰ καλὰ παιδιὰ βράδυ, πρωί, χρωστοῦνε στὴν προσευχή τους μὲ καρδιὰ νὰ τὸν εὐχαριστοῦνε. Η προσευχή αυτή, σαν ποίημα και σαν στάση ζωής, μάς υπενθυμίζει ότι όταν το παιδί μάθει να μιλά με τη γλώσσα της καρδιάς του, τότε υπάρχει ακόμη δρόμος. Για την ποίηση, για τον κόσμο, για τη σωτηρία της Γης. |
