Γράφει η Ιωάννα Χαρμπέα κοινωνιολόγος/συγγραφέας
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν εκδηλώνονται εύκολα. Δεν φανερώνουν όσα νιώθουν, δεν εξηγούν τι σκέφτονται, δεν ξεδιπλώνουν την ψυχή τους με την πρώτη ευκαιρία. Είναι εκείνοι που κουβαλούν μέσα τους μια σιωπή γεμάτη νοήματα, ένα βλέμμα που λέει περισσότερα απ’ ό,τι θα τολμούσαν ποτέ να πουν με λόγια.
Δεν τους λείπει το συναίσθημα — το κρατούν απλώς πιο βαθιά. Δεν το σκορπούν. Το προστατεύουν. Κι αυτό που δείχνουν είναι μόνο η άκρη ενός κόσμου που δεν αφήνουν εύκολα να τον αγγίξεις.
Μπορεί να φαίνονται ψύχραιμοι, αλλά μέσα τους φλέγονται. Μπορεί να δείχνουν αδιάφοροι, μα θυμούνται λεπτομέρειες που ούτε εσύ δεν πρόσεξες. Εκείνοι δεν κάνουν θόρυβο — μα όταν αγαπούν, αγαπούν ολόκληρα.
Ίσως γι’ αυτό να σε μαγεύουν. Γιατί δεν μπορείς να τους διαβάσεις ως το τέλος. Γιατί δεν σου προσφέρουν όλα τα «χαρτιά» τους ανοιχτά. Γιατί μέσα τους υπάρχει πάντα κάτι που ξεφεύγει, κάτι που σε κρατά σε απόσταση και ταυτόχρονα σε τραβά πιο κοντά.
Κι ίσως τελικά αυτό να είναι η γοητεία τους: το μυστήριο, η αδυναμία να τους εξηγήσεις, η αίσθηση πως πίσω από κάθε τους σιωπή κρύβεται μια ολόκληρη ιστορία που δε θα μάθεις ποτέ.
Γιατί, όπως λένε, ό,τι καταλαβαίνεις, παύει να σε μαγεύει.
Και αυτοί οι άνθρωποι έχουν τον τρόπο να σε μαγεύουν για πάντα.
