Πάνδημη ἔγινε στὰ Στουρναραίϊκα τὴν παρελθοῦσα τὴν Τρίτη, 12η Φεβρουαρίου, τὸ μεσημέρι, μέσα σὲ ἀτμοσφαιρα γενικοῦ πένθους, ἡ κηδεία τοῦ Κωστάκη Δ. Λαμπρογεώργιου, ἐκτάκτως μεταστᾶντος τὴν 8η Φεβρουαριου 2019.
Πλῆθος κόσμου ἀπό τὸ χωριὸ καὶ ἀπὸ ἄλλες περιοχές, πάσης ἡλικίας καὶ τάξεως, μεταξὐ τῶν ὁποίων καὶ ὁ Δήμαρχος Πύλης κ. Κώστας Μαράβας, συνώδευσαν τὸν πολύκλαυστο Κωστάκη. ἀπό τὴν οἰκία του προς τὸν ἱερόν Ναον τῆς Αγίας Παρασκευῆς καὶ ἀπὸ ἐκεῖ μέχρι τὴν τελευταία ἐπίγειο κατοικία.
Συνώδευαν τὴν ἐκφορἀ ὁ ἦχος ὁ πένθιμος τῆς καμπάνας του χωριοῦ (τῆς καμπάνας «τοῦ χωριοῦ τὸ στόμα τρανό, / πού τὶς μικρές λαχτάρες του, τὶς λέει στὸν οὐρανό» και ἦχοι πένθιμοι καὶ χαρμόσυνοι ( χαρμολύπη) μὲ τραγούδια τοῦ χωριανοῦ καλλιτέχνη(κλαρινίστα)κ. Δημήτρη Γ. Φίλου (ἀδελφό τοῦ τραγουδηστή Μίλτου Γ. Φίλου) ὡς τὴν ἐξόδιο ἀκολουθία.
Ἦταν ἡ ἐπιθυμία τῶν γονέων του Δημήτρη καὶ Ρίνας.
Τὰ τραγούδια, ποὺ παίχτηκαν, ἦταν: Βγαίνοντας ἀπὸ τὸ σπίτι τὸ μοιργιολόϊ (σόλο) «Βγῆκα ψηλὰ καὶ πλάγιασα…» (τοῦ Ἀλέκου Κιτσάκη) καὶ πλησιάζοντας καὶ μπαίνοντας στὴν Ἐκκλησία τὴν «Πατινάδα τοῦ Γάμου» (ἦταν ἀνύμφευτος).
Νὰ σημειωθῇ ὅτι, παρόμοια μουσικὴ συνοδεία ἦταν, πρώτη φορά στὀ χωριό, στὶς 21/6/1972, ποὺ, τμῆμα φιλαρμονικῆς τοῦ Δήμου Τρικκαίων, συνώδευσε με πένθιμη κλασσικὴ μουσική, τὴν Ἀγόρου σύζ. Στεφ. Νταλάση, μάνα τοῦ Δασκάλου Πολυχρόνη Νταλάση
Τὸν μεταστᾶντα, στὸ τέλος τῆς Νεκρωσίμου Ακολουθίας, ποὺ ἐτέλεσε ὁ ἱερεύς τοῦ χωριοῦ π. Νικόλαος Κολότσιος, μὲ τοὺ Ψάλτες κ.κ.Τζιαχρῆστον Χρ., Κρομμύδαν Κων., και Νταλάσην Πολυχρόνην, ἀποχαιρέτησε συντομώτατα, ὁ Δάσκαλος κ. Πολυχρόνης Νταλάσης, ποὺ εὶπε:
«Βαμένη στὰ μαῦρα σήμερα ἡ άτμόσφαιρα τοῦ χωριοῦ μας.
Μὲ θλίψη πληροφορηθήκαμε τὴν ἀδόκητη φυγὴ ἀπό τήν ἐπίγεια ζωὴ, τοῦ προσφιλοῦς μας Κωστάκη Δ. Λαμπρογεώργου, τοῦ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ συγγενοῦς μας, γείτονά μας, χωριανοῦ μας καὶ μαθητοῦ μου στὰ σχολικά χρόνια, άλλά καἰ φίλου συνομιλήκων του και συμμαθητῶν του.
Ἀγαπημένε μας Κωστάκη,
θὰ μᾶς λείπῃς σωματικά, ἀλλά ψυχικά η μορφή σου , ἡ ἁπλότητά σου, ἡ ἀγαθοσύνη σου, ἡ καλοσύνη σου, ἡ εὐγένεια σου, θὰ εἶναι γιὰ πάντα χαραγμένα στὶς καρδιές μας.
Μὲ πόνο καὶ δάκρυ, σὲ ἀποχαιρετοῦμε καὶ σοῦ δίνουμε τὸν «τελευταῖο ἀσπασμό».
Εἴθε «ὁ Θεὸς τοῦ ἐλέους καὶ τῶν οἰκτιρμῶν», νὰ χύνῃ βάλσαμο παρηγοριᾶς στοὺς γονεῖς σου Δημήτρη και Ρίνα, στὰ ἀδέλφια σου Νῖκο καὶ Κωνσταντίνα Λαμπρογεώργου, Εὐαγγελία καὶ Βάϊο Κανάτα, στὰ ἀνήψια σου καἰ στοὺς λοιπούς οἰκείους καὶ συγγενεῖς.
Νὰ σὲ κατατάξῃ και άναπαύῃ στὴ χορεία τῶν δικαίων καί ἁγίων.
Τὸ δάκρυ ὅλων μας ἂς εἶναι παντοτεινή δροσιά στὸ μνῆμα σου και στὴ μνήμη σου.
Αίωνία σου ἡ μνήμη,
Καλόν Παράδεισο, ἀγαπημένε μας Κωστάκη».
«Καφές παρηγορίας» δόθηκε στὰ καφενεῖα τῶν κ.κ. Μαρίας Γ. Ἀδάμου, Ἀνδρ. Χρ.Βαρελᾶ, Γεωργίας Λαμπρογεώργου καὶ Δημ. Γ.Τσιουνάρα.
Π. ΝΤΑΛΑΣΗΣ.
