Αγαπητοί μαθητές και αγαπητές μαθήτριες,
Αγαπητοί και αγαπητές εκπαιδευτικοί,
Γιορτάζουμε και φέτος την 52η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ημέρα μνήμης και τιμής για τους φοιτητές και φοιτήτριες που με γενναιότητα αγωνίστηκαν για τη δημοκρατία, την ελευθερία και την παιδεία, απέναντι στη δικτατορία.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελεί διαχρονικό σύμβολο ενότητας, ελπίδας και αγώνα για έναν κόσμο δικαιότερο και ανθρώπινο. Η 17η Νοεμβρίου μας θυμίζει ότι η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι δεδομένα, αλλά χρειάζονται συνεχή διεκδίκηση, εγρήγορση και υπευθυνότητα από όλους μας.
Στο σχολείο, όπου χτυπά η καρδιά της παιδείας και της κοινωνίας, το μήνυμα του Πολυτεχνείου παραμένει ζωντανό. Κάθε εκπαιδευτικός, κάθε μαθητής και μαθήτρια συμμετέχουν σε αυτή τη ζωντανή αλυσίδα μνήμης και ευθύνης, που συνδέει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον. Το σχολείο έχει χρέος να διαπλάθει πολίτες ελεύθερους και ενεργούς, ικανούς να σκέφτονται, να σέβονται και να αγωνίζονται για το κοινό καλό.
Η εκπαίδευση δεν παρέχει μόνο γνώση, αλλά καλλιεργεί και στάσεις ζωής. Είναι ο χώρος όπου καλλιεργούνται οι αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του διαλόγου και του σεβασμού. Το Πολυτεχνείο δεν είναι απλά μια ιστορική ανάμνηση αλλά ζωντανό παράδειγμα πίστης στα ιδανικά της δημοκρατίας και της παιδείας.
Οι αξίες εκείνων των ημερών αποτελούν για όλους εμάς, εκπαιδευτικούς και μαθητές, πηγή έμπνευσης και ευθύνης. Οφείλουμε μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία να προβάλλουμε εκείνες τις αρχές, ενισχύοντας τη δημοκρατική συνείδηση, τον σεβασμό και τη συλλογικότητα, τιμώντας έτσι τους αγώνες εκείνων που ύψωσαν το ανάστημά τους για ένα καλύτερο αύριο.
Το Πολυτεχνείο ζει και πρέπει να ζει στον νου και στην καρδιά μας, διότι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη αποτελεί αγώνα της δράσης ενάντια στον εφησυχασμό, της διεκδίκησης ενάντια στη μοιρολατρική παραίτηση.
