Οργή και ειρωνεία κατά των Αμερικανών διατρέχει τον ευρωπαϊκό Τύπο στον απόηχο της δημοσιοποίησης της νέας Εθνικής Στρατηγικής Ασφαλείας των ΗΠΑ που στοχεύει ευθέως κατά της Ευρώπης
Οργή και ειρωνεία κατά των Αμερικανών διατρέχει τον ευρωπαϊκό Τύπο στον απόηχο της δημοσιοποίησης της νέας Εθνικής Στρατηγικής Ασφαλείας των ΗΠΑ που στοχεύει ευθέως κατά της Ευρώπης για την οποία προβλέπει τον πολιτιστικό αφανισμό της σε δύο δεκαετίες εξαιτίας της μετανάστευσης και της υποτιθέμενης διάβρωσης των ευρωπαϊκών ιδεωδών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της οργής των Ευρωπαίων δημοσιογράφων το ιδιαίτερα αιχμηρό σχόλιο του βρετανικού Independent: «Είναι επίσημο. Η Ευρώπη αποσυντίθεται και διοικείται από μια κλίκα αδύναμων ηγετών, σύμφωνα με την σκληρή επίθεση του Ντόναλντ Τραμπ. Η νέα στάση στην αμερικανική εξωτερική πολιτική βασίζεται στις εκτιμήσεις των ‘λαμπρότερων μυαλών’ του Λευκού Οίκου που κατήρτισαν την Εθνική Στρατηγική Ασφαλείας για το 2025. Είναι η γραπτή εκδοχή του πώς πρέπει να βλέπει ο Λευκός Οίκος τον κόσμο και τα μέσα που θα χρησιμοποιήσουν για να υποχρεώσουν και όλους εμάς να αντιμετωπίζουμε με αυτόν τον τρόπο ο ένας τον άλλο».
Η κρυφή αιτία και το στυλό του Βανς
Πίσω από τη φράση που περιέχεται στο νέο «δόγμα Τραμπ» («θα αντιταχθούμε στους καθοδηγούμενους από την ελίτ δημοκρατικούς περιορισμούς σε βασικές ελευθερίες στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο δημοκρατικό κόσμο, ιδιαίτερα μεταξύ των συμμάχων μας»), ο δημοσιογράφος του Independent εκτιμά πως κρύβεται κάτι άλλο: «Η αμερικανική κυβέρνηση πολεμά, στην πραγματικότητα, τον ευρωπαϊκό Νόμο για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες που αξιώνει από τις μεγάλες εταιρείες του διαδικτύου-κατά κύριο λόγο, τις αμερικανικές Meta, Apple και Google να αφαιρέσουν παράνομο ή κακόβουλο περιεχόμενο και να δράσουν κατά της πληροφόρησης».
Η εφημερίδα δείχνει χωρίς περιστροφές την κατεύθυνση προς τον ιθύνοντα νου πίσω από το νέο δόγμα: «Ο αντιπρόεδρος Τζέι Ντι Βανς είναι κατά πάσα πιθανότητα εκείνος που κρατούσε το στυλό που έγραψε το νέο δόγμα του Λευκού Οίκου. Το περιεχόμενό του σχεδόν αντικατοπτρίζει τις τρομακτικές επιθέσεις εναντίον του ΝΑΤΟ και της ευρωπαϊκής δημοκρατίας στο πρώτο επίσημο ταξίδι του στην Ευρώπη τον Φεβρουάριο. Τότε είχε εμφανώς ταχθεί υπέρ ακροδεξιών ομάδων και κομμάτων και αυτή είναι και η βούληση και τώρα όταν το δόγμα μιλά απροκάλυπτα για μεγάλη αισιοδοξία από την αύξηση της επιρροής των ευρωπαϊκών πατριωτικών κομμάτων».
Φάρος της αμερικανικής ακροδεξιάς ο Πούτιν
Η δεύτερη επιρροή στη σύνταξη της νέας αμερικανικής Εθνικής Στρατηγικής Ασφαλείας είναι αυτός που όλοι φοβούνται πως βρίσκεται πίσω από τις επιλογές του Τραμπ στον χειρισμό του πολέμου της Ουκρανίας: ο Βλαντίμιρ Πούτιν. «Το καθεστώς Πούτιν έχει γίνει φάρος για πολλούς από τους ακροδεξιoύς και τους Χριστιανούς Ευαγγελιστές που στηρίζουν τον Τραμπ», επιχειρηματολογεί η βρετανική εφημερίδα. «Οι ξεδιάντροποι ισχυρισμοί του Πούτιν πως εκπροσωπεί τις παραδοσιακές αξίες των λευκών Χριστιανών είναι κάτι σαν μαγικό βότανο που υπνωτίζει όλους τους απανταχού οπαδούς των θεωριών συνωμοσίας.
Ο Τραμπ έχει στηρίξει τη Ρωσία στα πάντα από τότε που ανέλαβε ξανά την Προεδρία. ΄Εχει αντιταχθεί στην ευρωπαϊκή στήριξη στο Κίεβο και σε όλα ανεξαιρέτως τα επιχειρήματα που αποδεικνύουν πως η Ουκρανία μπορεί να απωθήσει τις ρωσικές δυνάμεις εάν λάβει τη στήριξη που της χρειάζεται. Κλειδί στην μακροπρόθεσμη στρατηγική του Πούτιν είναι να υπονομεύσει τις διπλωματικές συμμαχίες και τη συνοχή της Δύσης. Το Brexit όπως και η επανεκλογή του Τραμπ ήταν δύο μεγάλα βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση».
Τα μηνύματα δεν είναι αισιόδοξα, κατά τον Independent: «Η Δημοκρατία έχει γίνει κομμάτια στην Αμερική με επιθέσεις σε κάθε κλάδο της ομοσπονδιακής διοίκησης, τα μέσα ενημέρωσης, τον ακαδημαϊκό τομέα, τις ένοπλες δυνάμεις. Η αφοσίωση στο Οβάλ Γραφείο προϋποθέτει να αψηφάς τον όρκο να υπακούς στο Σύνταγμα ως όρο για να κρατήσει τη δουλειά του κάθε αξιωματούχος στην Αμερική. ΄Οσο αυτή η κατάσταση εξακολουθεί και ο Τραμπ γράφει κατάφωρα ψεύδη παρουσιάζοντάς τα ως εθνική στρατηγική, δεν είναι πια δυνατόν να θεωρούμε την Αμερική σύμμαχο. Ούτε καν άσπονδο φίλο».
flash.gr, Επιμέλεια: Βασιλική Κουκίου
