Του Νικολάου Ιωάν. Παπαγεωργίου
Ακρίβυνε το ρεύμα.
Ακρίβυνε το πετρέλαιο.
Ακρίβυνε το αέριο.
Συνέπεια αυτών η εκρηκτική άνοδος των τιμών πληθώρας ειδών διαβίωσης.
Αληθινά αυτά που πολλοί μας λένε, άλλοι μας τα γράφουν και έτεροι από την απέξω γκρινιάζουν θορυβωδώς για να μας ξανασώσουν τάχα μου.
Στην ουσία τα πάντα όλα -Αλέφαντος ο αείμνηστος- αντιμετωπίζονται αξιοπρεπώς από τους νυν.
Εξηγούμαι:
- Δώρα και εκπτώσεις έως 70% σε τρόφιμα και είδη σουπερ μάρκετς.
- Επιδότηση στο ρεύμα που καταναλίσκουν οι αδύνατες κοινωνικά οικογένειες από 9 έως 42 €. Λεπτομέρειες στο site “τρέχα γύρευε”. Είδες η ΔΕΗ; Αλήστου μνήμης σλόγκαν.
- Επιδότηση πετρελαίου και αερίου πάλι για τους αναξιοπαθούντες.
- Αύξηση μισθών και συντάξεων πάνω από 2 €.
- Μείωση η όχι του ΕΦΚΑ.
- Διευκόλυνση σε ότι αφόρα στην καταβολή των φορολογικών υποχρεώσεων με δόσεις μετά τις αυξήσεις των μισθών.
Παρά ταύτα ο υποφαινόμενος προβληματισμένος, αιρετικός και καχύποπτος καλού – κακού προσέτρεξα στο τότε, στην εποχή της μανιάς -γιαγιάς -Βαγγελής η οποία, καίτοι παντελώς αγράμματη, σοφίζονταν τρόπους και τάιζε με το παραπάνω την 12μελή της οικογένεια.
Τα αγαθά προσπορίζονταν εκμεταλλευομένη τους επιτοπίους πόρους –κήπος, βοσκοτόπια, βουνό-.
Αντι ρεύμα χρησιμοποιούσε ξύλα και έψηνε το φαγητό είτε στον τέντζερη, είτε στην γάστρα. Αυτό το σιδερένιο θολωτό κατασκεύασμα με το στεφάνι στο μέσο του θόλου. Φωτιά κάτω από την πυροστιά, πάνω της το ταψί με τα γεμιστά χωρίς κιμά και καπάκι η γάστρα. Για να την ζεστάνει χρησιμοποιούσε σβουνιές αγελάδων που κολλούσε στον τοίχο του σπιτιού τους θερινούς μήνες για ξήρανση.
Για φωτισμό χρησιμοποιούσε ως κύριο μέσο την γκαζόλαμπα που όταν την άναβε ντουμάνιαζε το σπίτι από την κάπνα.
Για θέρμανση υπήρχε τζάκι -όχι ενεργειακό- . Στην ουσία μια τρύπα μέσα στο σπίτι που έδιωχνε τον ζεστό αέρα προς τα έξω και κατέβαζε τον κρύο. Σημειώνω πως ανάλογα με την θέση κάθε μέλους στην οικογένεια ήταν και η θέση του αριστερά ή δεξιά του τζακιού. Στην κορυφή η μανιά, ο μπαρμπαΓιάννης και ο μπαρμπαΚώτσιος. Ακολουθούσαν τα 7 παιδιά και καραούλι ο άμαχος πληθυσμός. Οι πρώτοι καίγονταν από μπροστά και πάγωναν από πίσω. Οι τελευταίοι καλύτερα θα ήταν να είναι έξω από το σπίτι.
Μπορώ να απαριθμήσω και άλλα ενδιαφέροντα από την τότε όντως ευτυχισμένη ζωή. Δεν το κάνω για προσωπικούς λόγους. Έγραψα τα παραπάνω επειδή το μέλλον μας φαντάζει αόρατο. Θεωρώ πως απεικονίζω έναν φανταστικό τρόπο επιβίωσης για την εποχή μας και πιστεύω πως το ελληνικό δαιμόνιο πάλι θα μεγαλουργήσει.
Εκρηκτικός ο απίθανος Ζουγανέλης που με μοναδικές, σκωπτικότατες, δεικτικές ατάκες χαρακτηρίζει το σήμερα. Τουτέστιν: Τσομπάν αγά ο πρωθυπουργός, μπατίρ μαχαλά το κράτος, μπατίρ μπουλούκ ο λαός, ρουσφέτ σαράι η βουλη, γκαβά ντουγρού ίσια και φαρμάκ παζάρ οι ελληνικές αγορες.
Πληροφορούμαι πως καθηγητής γυμνασίου φώναξε το τελευταίο θρανίο, επειδή έκανε φασαρία, να βγει έξω. Οι σήμερα δημόσιοι υπάλληλοι καθήμενοι σε αυτό, πήραν το θρανίο στη πλάτη και το πήγαν στην αυλή. Μεγαλείο!
Διάβασα το δοκίμιο “Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας” του ιστορικού της οικονομίας Κάρλο Τσιπόλα. Μας λέει πως οι ηλίθιοι βρίσκονται ανάμεσα μας και εμποδίζουν την ανάπτυξη της ανθρώπινης ευμάρειας και ευτυχίας. Πως δεν μπορούμε να σώσουμε τον εαυτό μας από την ηλιθιότητα που μας περιβάλλει και για να πάρουμε εκδίκηση πρέπει να τους περιγελούμε.
Το σχόλιο του προσφιλούς Αθανασίου Τζιβάρα -χρόνια πολλά Θανάση -για την κότα του Στάλιν που αφού την ξεπουπούλισε ζωντανή την παράτησε κι αυτή αντι να φύγει έτρεχε κοντά του όταν της πέταξε δυο μπουμπόλια σιτάρι. Ο νοών νοήτω.
Αχ Έλληνες επί τέλους πότε θα μάθουμε να τρώμε για να επιζήσουμε.
