Του Νικολάου Ιωαν. Παπαγεωργίου
Ο τίτλος παρμένος από το βιβλίο του αειμνήστου Ε. ΛΕΜΠΕΣΗ: “Ἡ τεράστια κοινωνικὴ σημασία τῶν βλακῶν ἐν τῷ συγχρόνῳ βίῳ” που δημοσιεύθηκε αρχικά στην “’Eφημερίδα τῶν Ἑλλήνων Νομικῶν» το έτος 1941.
Είναι γεγονός πως εδώ και δυο χρόνια ο λαός μας μπούχτισε με την κλεισούρα. Η τηλεόραση μας αποχαύνωσε τα μέγιστα αφού, φοβούμενοι τις γυροβολιές, θέλοντας και μη γίναμε φανατικοί πελάτες της και την παρακολουθούμε κατά το πλείστον κατακεκλιμένοι.
Τι δεν είδαμε και τι δεν ακούσαμε!!!
Ιδού μερικοί συντελεστές κολοσσοί που μας προβληματίζουν με την συμπεριφορά τους και μας οδηγούν σε πνευματική κατωτερότητα και αμηχανία:
- Το BACHELOR της Αθηνάς NEW YORK: “Επιτέλους έχω τον Άνδρα μου”.
- Τον τέως Ζορό Θεσσαλονικιό αγαπητό κο Ψωμιάδη. Άλλοτε κραταιό.
- Τα παρατράγουδα της Φάρμας με τους κεραυνοβόλους έρωτες.
- Το SURVIVOR διασήμων και μαχητών με τις ίντριγκές τους.
- Την αμοιβή αοιδού. Σημειώνω εδώ πως η ωριαία πτήση ενός RAFAL κοστίζει δεκαπέντε χιλιάδες (15.000) ευρώ. Ο αοιδός χωρίς αιδώ βούτηξε διακόσιες δεκαπέντε χιλιάδες (215.000) ευρώ για 17 λεπτά.
- Τον ΠΟΡΝΟΣΤΑΘΗ. Τον πάω. Θαυμαστή περίπτωση αυτός.
- Την κα Σάσα Σταμάτη σε ρόλο τσαμπουκά.
- Τον κοκκινοτσιγγελομουστάκα του “καλό μεσημεράκι”. Εδώ που τα λέμε από κάπου λείπει ο φερετζές.
- Τον ελιξίριο ορό του σαλιγκαριού που έτσι και τον ΠΑΡΕΙΣ, στο πιτς φυτίλι αντιγηράσκεις.
- Πως κάτι ξαναψήνεται.
- Διαφόρους υπευθυνοανεύθυνους αεροπτεριστές και ανεμοχτύπηδες που φροντίζουν πριν από μας για μας.
- Την ἐν καιρῷ ακρίβειας αξία της ηλεκτρικής κουβέρτας που αν δεν σε ζεστάνει σίγουρα θα σε στείλει στην αγκαλιά του Αγίου Πέτρου, ή, αν έχεις σκύλο, την γλυτώνεις με λίγα καψαλίσματα.
- Τους τραμπούκους της Κατερίνης που μπαγλάρωσαν διευθυντή σχολείου επειδή έκανε τη δουλειά του με το έτσι θέλω και που, ευτυχώς έγκαιρα, τα όργανα της τάξεως τους μπουζούριασαν.
- Τους οπλοφόρους της Πάτρας που ζωσμένοι καριοφίλια απειλούσαν θεούς και δαίμονες παραπονούμενοι για δήθεν βιασμό της δημοκρατίας. Μα για ποια δημοκρατία μιλάμε; Και πώς μπορείς να βιάσεις μια πόρνη; Λόγια του παλαιού σταθμάρχη της CIA Τζακ Μόρι. (Αλέξης Παπαχελάς στο νέο του βιβλίο σελίδα 52). Ή διαφορετικά την δημοκρατία του είπα-ξείπα του μπρος-πίσω, του φύγε εσύ έλα εσύ (Βλάσης Μπονάτσος) όπου “δὲν γνωρίζει ἡ δεξιὰ τὶ ποιεῖ ἡ ἀριστερά”.
Γνωρίζω αλλά σκόπιμα παραλείπω να αναφερθώ και σε άλλους υπερκολοσσούς.
Ας με συγχωρέσουν που δεν τους μνημονεύω.
Από την άλλη μεριά ένα σωρό καταξιωμένοι και διακεκριμένοι επιστήμονες πασχίζουν καθημερινά και μας ενημερώνουν για την πορεία της πανδημίας, τις μεταλλάξεις της, τον αριθμό των κρουσμάτων, των διασωληνωμένων, των θανόντων, την αξία της μάσκας, την αξία της τήρησης της απόστασης.
Οι πονηροί ζουν στον κόσμο τους. Κατά το κοινῶς λεγόμενο “κάπα τρουβά κι τφεκι”
Βρε ελλιπέστατοι σε νου και γνώση, εάν σήμερα μου έλεγαν: “πήγαινε στον Έβρο ή στα νησιά” θα έσπευδα με χαρά μεγάλη γιατί γνωρίζω τι θα αντιμετωπίσω. Άλλωστε αυτήν την τέχνη σπούδασα και ασχολήθηκα μαζί της για πάνω από 35 χρόνια.
Τούτο το κακό αδυνατώ να το αντιμετωπίσω γιατί δεν γνωρίζω από που και πότε θα έρθει. Γι’ αυτό και εμπιστεύομαι τους ειδικούς. Τους ειδικούς επαναλαμβάνω που ανάλωσαν τη ζωή τους στο θρανίο, που έτριψαν τον κώλο τους πάνω σ’ αυτό, που έλιωσαν ένα σωρό παντελόνια και οι γονείς τους ξόδεψαν όσα χρήματα διέθεταν. Θλίβομαι για το κατάντημα της πατρίδας μου οι οποία βρίθει από άνοες, ξεροκέφαλους και βλάκες. Τελικά θα γλυτώσουμε από την ανοσία της αγέλης αλλά όχι από την βλακική ανοσία. Ποιοι; Εμείς ο περιούσιος λαός που αν είχαμε μυαλό θα μπορούσαμε από την απόσταση των 100 βημάτων να διακρίνουμε αντικείμενα όχι μεγαλύτερα του σιναπόσπορου και να ακούμε τα βήματα ενός κουνουπιού.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
