Της Βασιλικής Μαχιά.
Σύμφωνα με τα τελευταία ρεπορτάζ που κυκλοφορούν, αναμένεται να δημιουργηθούν στην περιοχή της Θεσσαλίας τέσσερα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων. Το θέμα αυτό είναι ένα από τα κύρια θέματα συζήτησης πλέον στην πόλη της Καλαμπάκας, καθώς ένα από τα κέντρα πιθανόν να είναι το στρατόπεδο «Ζιώγα» στο Καστράκι Καλαμπάκας. Οι πιο πολλές «φωνές» δεν συμφωνούν με αυτή την κίνηση της κυβέρνησης παρόλο που όταν είχαν σταθμεύσει στο Μουργκάνι Καλαμπάκας λεωφορεία με πρόσφυγες, πολλοί ήταν εκείνοι που έσπευσαν να τους δώσουν είδη πρώτης ανάγκης. Αυτή η κίνηση ήταν πολύ γλυκιά και τρυφερή καθ’ ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι καταπονημένοι και δεν βρίσκονται με την θέλησή τους εδώ. Έφυγαν από τον τόπο τους λόγω του πολέμου και θέλουν να φτάσουν σε άλλες χώρες της Ευρώπης για να ξεκινήσουν εκεί από την αρχή τη ζωή τους. Ήλπιζαν το πέρασμά τους από την χώρα μας να είναι προσωρινό . Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού…
Για ποιους λόγους, όμως, θα μπορούσε κανείς να μην θέλει ένα κέντρο hotspot στην Καλαμπάκα; Δεν σας κρύβω πως τις τελευταίες μέρες έκανα αυτή την ερώτηση σε πολύ κόσμο αλλά και σε μένα την ίδια. Είναι άραγε σε θέση η κυβέρνηση να παρέχει σε αυτούς τους ανθρώπους τις σωστές συνθήκες διαβίωσης, να τους ταΐσει, να τους κοιμίσει, να τους περιθάλψει, να καλύψει όλες τις ανάγκες τους; Δεν κατάφερε να το κάνει τόσο καιρό για τους άστεγους και τους άπορους και θα καταφέρει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να το κάνει για τους πρόσφυγες, ειδικά από τη στιγμή που θα ζουν τόσα πολλά άτομα ο ένας πάνω στον άλλον;
Από την άλλη πλευρά το ζήτημα των hotspot είναι η νούμερο ένα είδηση σε όλα τα ξένα ΜΜΕ. Η Καλαμπάκα έχει ως κύρια πηγή εσόδων της τον τουρισμό, καθώς βρίσκεται στους πρόποδες ενός μοναδικού θρησκευτικού μνημείου, των Μετεώρων. Χιλιάδες τουρίστες έρχονται στην πόλη μας, ιδιαίτερα τους εαρινούς και θερινούς μήνες που ακολουθούν, επισκέπτονται τα μοναστήρια στα Μετέωρα, τα μουσεία μας, χαίρονται το φυσικό περιβάλλον και φεύγοντας αφήνουν κέρδος στις τοπικές επιχειρήσεις. Το κέρδος ενός θερινού μήνα μπορεί να ισοδυναμεί με το κέρδος που είχαν οι επιχειρήσεις κατά το ήμισυ της χειμερινής περιόδου. Με όλη την αναστάτωση που έχει προκληθεί τους τελευταίους μήνες στη χώρα μας οι κρατήσεις στα ξενοδοχεία της περιοχής έχουν μειωθεί και η κίνηση στα τουριστικά μαγαζιά δεν θυμίζει σε τίποτα άλλες χρονιές. Ποιος θα αποζημιώσει τους κατοίκους που βιοπορίζονται μέσα από τον τουρισμό; Μήπως η κυβέρνηση; Αυτά τα ερωτήματα για τους πρόσφυγες αλλά και τον τουρισμό της περιοχής ήταν τα πρώτα που γεννήθηκαν και στο δικό μου μυαλό μόλις το διάβασα πως θα φτιάξουν hotspot στο στρατόπεδο «Ζιώγα».
Προσωπικά πιστεύω πως κανένας δεν θα ήθελε δίπλα στο σπίτι του ένα κέντρο φιλοξενίας προσφύγων. Ο φόβος είναι ένα από τα πρώτα συναισθήματα που αγκαλιάζει τις καρδιές του κόσμου. Φόβος μήπως; ή ανικανότητα της κυβέρνησης να ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΕΙ ΣΩΣΤΑ αυτούς τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να τους σπρώχνει στην απελπισία και κατά συνέπεια στην παρανομία για να ζήσουν. Αυτή είναι μόνο μία σκέψη. Κι έπειτα σκέφτομαι πως αυτοί οι άνθρωποι έφυγαν από τον πόλεμο, ταξίδεψαν μέσα στην θάλασσα με κίνδυνο να πνιγούν, έφτασαν στην χώρα μας και δεν έχουν διανύσει ούτε τον μισό δρόμο από αυτόν που επιθυμούν. Δεν ήρθαν για να παραθερίσουν, δεν ήρθαν με σκοπό να μας δημιουργήσουν προβλήματα. Είναι καταπονημένοι, πεινασμένοι, άλλοι θρηνούν τους δικούς τους που χάθηκαν στην διαδρομή, υπάρχουν παιδιά που είναι ασυνόδευτα. Τι φταίνε κι αυτοί; Γι αυτό ό,τι και να σκεφτεί κανείς νιώθει πως αδικεί πάντα κάποιον. Είναι δίκοπο μαχαίρι αυτή η κατάσταση. Ο χρόνος θα δείξει τι θα γίνει… Εξάλλου δεν είμαστε εμείς αυτοί που αποφασίζουν! Ας ευχηθούμε το καλύτερο για ΟΛΟΥΣ!
