Γράφει ο Νικόλαος Ιωαν. Παπαγεωργίου
Ο Εμμανουήλ Ροΐδης με γλαφυρό τρόπο πριν χρόνια μας είπε:
“Κόμμα εἶναι ὁμὰς ἀνθρώπων, εἰδότων ν᾿ ἀναγιγνώσκωσι καὶ νὰ ὀρθογραφῶσιν, ἐχόντων χεῖρας καὶ πόδας ὑγιεῖς, ἀλλὰ μισούντων πᾶσαν ἐργασίαν, οἵτινες ἑνούμενοι ὑπὸ ἕνα ἀρχηγὸν οἱονδήποτε, ζητοῦσι ν᾿ ἀναβιβάσωσιν αὐτὸν διὰ παντὸς μέσου εἰς τὴν ἕδραν τοῦ πρωθυπουργοῦ, ἵνα παράσχῃ αὐτοῖς τὰ μέσα νὰ ζῶσιν χωρὶς νὰ σκάπτωσιν”.
Και πάλι Ροΐδης:
“Ὡς οἱ Ἰνδοὶ εἰς φυλὰς, οὕτω καὶ οἱ Ἕλληνες διαιροῦνται εἰς τρεῖς κατηγορίας:
α) Εἰς συμπολιτευομένους, ἤτοι ἔχοντας κοχλιάριον νὰ βυθίζωσιν εἰς τὴν χύτραν τοῦ προϋπολογισμοῦ.
β) Εἰς ἀντιπολιτευομένους, ἤτοι μὴ ἔχοντας κοχλιάριον καὶ ζητοῦντας ἐν παντὶ τρόπω νὰ λάβωσιν τοιοῦτον.
γ) Εἰς ἐργαζομένους, ἤτοι οὔτε ἔχοντας κοχλιάριον οὔτε ζητοῦντας, ἀλλ’ ἐπιφορισμένους νὰ γεμίζωσι τὴν χύτραν διὰ τοῦ ἱδρῶτος των”. Σημειώνω ιδιαίτερα εδώ το κοχλιάριον (κουτάλι) τη χύτρα και τον ιδρώτα των εργαζομένων.
Το 1981 οι φίλοι μας οι Εγγλέζοι αναφέρθηκαν (απόρρητα αρχεία του Foreign office), όπως παρακάτω περιγράφω:
- Στην διαφθορά που υπάρχει στις δημόσιες υπηρεσίες μας.
- Στην ύπαρξη προβλήματος στην οθωμανική γραφειοκρατική παράδοση.
- Στην τάση όλων των κυβερνήσεων να τοποθετούν δικούς τους στη δημόσια διοίκηση.
- Στη βάση του εκάστοτε πολιτικού συστήματος που στηρίζεται στο ρουσφέτι το οποίο εμποδίζει την ανάπτυξη ενός δικαίου κράτους.
- Στις πάντοτε με ανταλλάγματα, πολιτικές εξυπηρετήσεις.
Εμείς όμως, όπως πάντα χάνοι (χαζά ψάρια με λίγα κόκαλα αλλά πεντανόστιμα), δεχόμαστε αυτά τα έκτροπα. Μας το επεσήμαναν και αυτό οι φίλοι μας στα απόρρητα αρχεία τους.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στην Ελευθεροτυπία το 2004 όταν ρωτήθηκε για την διαφθορά στην Ελλάδα μεταξύ των άλλων είπε:
“Ε και λοιπόν; Όπου και να σκάψεις σκάνδαλο θα βρεις. Αλλά δεν βγαίνει άκρη αφού δεν λογοδοτούν οι υπεύθυνοι. Σχετικά με τις εξεταστικές επιτροπές έχουμε πλήρες αδιέξοδο. Σκέφτομαι μάλιστα να πω στον Καραμανλή να βάλει φρένο στο Ζορμπά (εισαγγελέα) στις έρευνες και τα πορίσματα”.
Τα πολιτικά κόμματα γενικώς πρέπει να έχουν υπόψη τους πως όταν οι λαοί παύουν να εκτιμούν, παύουν και να υπακούουν. Αυτό είπε ο Γάλλος Αντώνιος ντε Ριβαρόλ που πέθανε εξόριστος στο Βερολίνο (1753-1801): “Η δύναμη που νομίζουν πως έχουν, υπάρχει εκεί όπου υπάρχει εμπιστοσύνη”.
Όμως τώρα που πλησιάζουν εκλογές καιρός είναι να μείνουν στην άκρη πρόσωπα που μας οδήγησαν στο κατάντημα που ζούμε.
Δηλαδή:
- Οι διαθέτοντες μούσι (όχι τύπου αλήστου μνήμης ΠΑΣΟΚ), αλλά στον λόγο με τον οποίο εύκολα μας παραμύθιαζαν.
- Οι ανειδίκευτοι -ειδικοί- παντογνώστες παραθυράκηδες, θαμώνες των DACAPO BIBLIOTEK – PETIT FLEYR της πλατείας Κολωνακίου και των κούτσουρων του Δαλαμάγκα της Θεσσαλονίκης.
- Οι βαρβατοονοματοφόροι απόγονοι ΑΡΜΑΤΟΛΩΝ και ΚΛΕΦΤΩΝ που κυκλοφορούν με μπρατσαράδες.
- Οι συμμετέχοντες σε πανηγύρια, γάμους, βαφτίσεις, κηδείες, μνημόσυνα (τριήμερα, εννιάμερα, σαρανταήμερα), ευχέλαια και σαρανταλείτουργα.
- Οι αυτόκλητοι προλογίζοντες, προλαλούντες σε ανταμώματα Αρβανιτόβλαχων, Βλάχων, Καραγκούνηδων, Ποντίων, Κρητών, Θρακών και γενικώς συλλόγων – ομάδων, σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Βλέπουμε λοιπόν όλα έχουν σχέση με την πολιτική η οποία ρυθμίζει τα πάντα ως εξουσία.
Όμως όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, το πολιτικό κατεστημένο δηλαδή, να μην περιμένουμε κάτι καλό.
Αν και όταν αυτά αλλάξουν και αποκατασταθεί ο νόμος και η τάξη στη χώρα μας, ίσως δούμε καλύτερες μέρες.
Άραγε η κοινωνία μας παραμένει υγιής; Ίδωμεν. Τελικά ποιοι θα μας σώσουν; Ξέρω, ζω στον κόσμο μου, γιατί εξακολουθώ να πιστεύω πως στην πατρίδα μας υπάρχουν άξιοι και σοβαροί άνθρωποι.
