“Το Σχέδιο Νόμου δεν αντιμετωπίζει τα μεγάλα ζητήματα των ΑΕΙ, αναιρεί το όραμα, την ελπίδα και την ακαδημαϊκή αναπτυξιακή προοπτική των Πανεπιστημίων και για το λόγο αυτό θεωρούμε ότι δεν μπορεί να αποτελέσει βάση συζήτησης”.
Η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Αιγαίου με ομόφωνο ανακοινωθέν που εξέδωσε, μετά από διεξοδική συζήτηση που είχε στη σημερινή συνεδρίαση, θεωρεί ότι το Σχέδιο Νόμου για τα ΑΕΙ που ο υπουργός Παιδείας Κ. Γαβρόγλου έχει θέσει σε δημόσια διαβούλευση δεν μπορεί να αποτελέσει βάση συζήτησης, διότι:
Α. Αποδυναμώνει, υπονομεύει και καταστρατηγεί ουσιώδεις αρχές λειτουργίας των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων της χώρας
Β. Δεν αντιμετωπίζει τα μεγάλα ζητήματα για το παρόν της Ανώτατης Εκπαίδευσης, αναιρεί το όραμα, την ελπίδα και την ακαδημαϊκή αναπτυξιακή προοπτική των Πανεπιστημίων και για το λόγο αυτό θεωρούμε ότι δεν μπορεί να αποτελέσει βάση συζήτησης.
Γ. Η αναβάθμιση της λειτουργίας των Πανεπιστημίων προϋποθέτει , μεταξύ άλλων, την ικανοποίηση μιας σειράς καθοριστικών απαιτήσεων, οι οποίες, στο υπό διαβούλευση Σχέδιο Νόμου, κατά την άποψη της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Αιγαίου, όχι μόνον δεν ικανοποιούνται, αλλά αντιθέτως ακυρώνονται.
Ενδεικτικά, και μόνο, η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Αιγαίου, σημειώνει οι ακόλουθες βασικές προϋποθέσεις για την
αναβάθμιση της λειτουργίας των Πανεπιστημίων:
1. Η ειλικρινής εμπιστοσύνη της Πολιτείας προς τα Πανεπιστήμια και η υποστήριξη της λειτουργίας τους σε πλαίσιο πραγματικής αποδοχής και έμπρακτου σεβασμού της συνταγματικά κατοχυρωμένης αυτοδιοίκησής τους και της λειτουργικής τους αυτονομίας. Σε αντίθεση με τις αρχές αυτές, το Σχέδιο Νόμου δυσχεραίνει, περιορίζει ή ακυρώνει την αυτοδιοίκηση και λειτουργική αυτονομία των Πανεπιστημίων, μέσα από τη διαμόρφωση ενός ακόμη πιο ασφυκτικού πλαισίου λειτουργίας σε όλα τα επίπεδα, ακαδημαϊκό, διοικητικό, οικονομικό. Παράδειγμα απουσίας εμπιστοσύνης της Πολιτείας προς τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας και θεσμοθέτησης προσκομμάτων στην ομαλή λειτουργία της, αποτελούν οι ρυθμίσεις περί της συγκρότησης των Οργάνων Διοίκησης και εκλογής των μελών τους στο προτεινόμενο σύστημα εκλογής Πρυτάνεων και Αντιπρυτάνεων.
2. Η διεθνώς κατοχυρωμένη απεξάρτηση του δημόσιου Πανεπιστημίου από
τον ασφυκτικό διοικητικό εναγκαλισμό του συγκεντρωτικού γραφειοκρατικού κράτους, δια του στρατηγικού εξορθολογισμού και της απελευθέρωσης από το σταθερά επιτεινόμενο πλέγμα περιορισμών που συνεχίζει να περιβάλλει την πανεπιστημιακή έρευνα και την ακαδημαϊκή λειτουργία. Αντίθετα, το Σχέδιο Νόμου επιβάλει ακόμη περισσότερες γραφειοκρατικές διαδικασίες και περιορισμούς σε όλες τις καίριες λειτουργίες του Πανεπιστημίου, αυξάνοντας τα διοικητικά βάρη και προκαλώντας αναιτίως δαπάνη χρόνου και πόρων απαραίτητων για την ανάπτυξή του.
3. Η διατήρηση της χρηματοδοτικής ευθύνης της Πολιτείας προς τα δημόσια Πανεπιστήμια και η συνεπής δέσμευσή της για δημοσιονομική ασφάλεια, δια της αποδοχής ενός κοινωνικού συμφώνου μεταξύ Πολιτείας και Πανεπιστημίων για σταθερότητα της δημόσιας επιχορήγησης, με πρόβλεψη για περαιτέρω βελτίωση όσο θα βελτιώνεται η γενική δημοσιονομική κατάσταση της χώρας.
4. Η ανάπτυξη περιβάλλοντος δραστηριοποίησης των Πανεπιστημίων, όπου θα καλλιεργείται η διευκόλυνση για αναζήτηση επιπλέον πόρων με όρους διεθνούς ακαδημαϊκής ανταγωνιστικότητας, πάντοτε με διαφάνεια κατά την αξιοποίηση και με κοινωνική και ακαδημαϊκή λογοδοσία για το σύνολο των πόρων. Το Σχέδιο Νόμου, αντίθετα, ακυρώνει σε μείζονα βαθμό, τόσο τη δυνατότητα των Πανεπιστημίων να προσελκύσουν πόρους πέραν της ανεπαρκέστατης κρατικής χρηματοδότησης, όσο και τη δυνατότητά τους να τους αξιοποιήσουν με ευελιξία. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελούν οι ρυθμίσεις για τη λειτουργία των Ειδικών Λογαριασμών Κονδυλίων Έρευνας.
5. Η ακύρωση της ισοπεδωτικής μονοτυπίας που συχνά επιβάλλεται από την Πολιτεία ως αποτέλεσμα αναίτιας νομοθέτησης υπερρυθμίσεων, με τα ποικίλα προβλήματα ιδιότυπης στρέβλωσης που αυτή προκαλεί, αντί της διαμόρφωσης ευρύτατου πλαισίου όπου το κάθε Πανεπιστήμιο θα μπορεί να δραστηριοποιείται αξιοποιώντας τα δικά του συγκριτικά ακαδημαϊκά πλεονεκτήματα και περιορίζοντας, κατά το δυνατόν, επιμέρους προβλήματα, όπως αυτά που αντιμετωπίζουν περιφερειακά πανεπιστήμια. Σε αντίθεση με το ζητούμενο, το Σχέδιο Νόμου επιτείνει συστηματικά την αντιακαδημαϊκή ομοιομορφία κατά τη λειτουργία τους και αποτελεί υπόδειγμα νομοθετικής υπερρύθμισης με καθηλωτικό χαρακτήρα για το αναπτυξιακό μέλλον των Πανεπιστημίων.
6. Η εφαρμογή εκπαιδευτικής πολιτικής που ενισχύει τον σχεδιασμό, την υλοποίηση και αξιολόγηση διεθνοποιημένων ακαδημαϊκών και επιχειρησιακών σχεδίων δράσης, επιτυγχάνοντας ευέλικτη εξισορρόπηση μεταξύ ειδικών προτεραιοτήτων της ακαδημαϊκής κοινότητας και κοινωνικού συμφέροντος. Αντ’ αυτού, το Σχέδιο Νόμου ακυρώνει κάθε προϋπόθεση διεθνοποίησης των ελληνικών Πανεπιστημίων, μέσα από μια σειρά επιμέρους ρυθμίσεων που τα αποκόπτουν από το διεθνές ακαδημαϊκό γίγνεσθαι, τους αφαιρούν στην πράξη τη δυνατότητα και της πιο απλής συνεργασίας με καθηγητές και καθηγήτριες εγνωσμένου κύρους του εξωτερικού και αναιρούν τη δυνατότητα υποδοχής αλλοδαπών φοιτητών και φοιτητριών στα προγράμματα μεταπτυχιακών ή προπτυχιακών σπουδών.
Επιπλέον, είναι πέρα από αυτονόητο ότι θεμελιώδεις προϋποθέσεις για τη δημιουργία συνθηκών απελευθέρωσης της λειτουργίας των Πανεπιστημίων, αποτελούν:
- η διαμόρφωση συνθηκών ουσιαστικής δημοκρατίας στο εσωτερικό τους,
- η σταθερή ασφάλεια για τους ανθρώπους τους και την καθημερινή τους
- λειτουργία,
- η προστασία των υποδομών και της δημόσιας περιουσίας τους,
ο οριστικός απεγκλωβισμός από τον διαχρονικά πολύχρωμο κομματικό
εναγκαλισμό, σε περιβάλλ ον ευρείας κοινωνική ς και πολιτική ς συνεννόησης.
Η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Αιγαίου θεωρεί ότι στην παρούσα συγκυρία για τη χώρα απαιτείται να υποστηριχθεί από τα Πανεπιστήμια ένα εθνικό οραματικό αφήγημα προοπτικής και ελπίδας για την παιδεία, τον πολιτισμό και την ανάπτυξη της χώρας, για τη συγκράτηση του διανοητικού και επιστημονικού κεφαλαίου και τη δημιουργία συνθηκών απελευθέρωσης των δυνατοτήτων του, προς όφελος της κοινωνίας των πολιτών.
Το δημοσιοποιηθέν προς διαβούλευση Σχέδιο Νόμου, τονίζει η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Αιγαίου, δεν αντιμετωπίζει τα μεγάλα ζητήματα για το παρόν της Ανώτατης Εκπαίδευσης, αναιρεί το όραμα, την ελπίδα και την ακαδημαϊκή αναπτυξιακή προοπτική των Πανεπιστημίων και για το λόγο αυτό θεωρούμε ότι δεν μπορεί να αποτελέσει βάση συζήτησης.
esos.gr
