Γράφει ο Λγος ε.α. Κων/νος Πουλιανίτης, Μέλος του Σ.Α.Σ.Μ.Υ.
Μετά από το προηγούμενο άρθρο μου που δημοσιεύτηκε αρχικά στην ιστοσελίδα του Συνδέσμου Αποφοίτων Σ.ΜΥ. (sasmy.gr) με τίτλο ΠΕΡΙ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΤΙΝΩΝ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ το οποίο αναπαρήχθη από άλλες ιστοσελίδες και μέσα δικτύωσης (πολλές φορές με αλλαγή τίτλου χωρίς την έγκριση μου και ελπίζω να μη συμβεί το ίδιο και με το παρόν «Περί εξελίξεως αποφοίτων ΑΣΣΥ»), επανέρχομαι για να εκφράσω τις απόψεις μου και να αντικρούσω την επιχειρηματολογία κάποιων που προασπίζονται τον περιορισμό της βαθμολογικής εξέλιξης των υπαξιωματικών.
Στην ουσία οι ΑΣΣΥ (Ανώτερες Στρατιωτικές Σχολές Υπαξιωματικών) παράγουν μεσαία στελέχη. Μόνιμος Υπαξιωματικός δεν είναι απαραίτητο να σημαίνει μόνιμα υπαξιωματικός. Κατά αυτή την λογική τα ΑΣΕΙ (Ανώτατα Στρατιωτικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα) παράγουν κατωτέρους αξιωματικούς έτσι κατά αναλογία και σύμφωνα με το σκεπτικό κάποιων θα έπρεπε να συνεπάγεται ότι και αυτοί πρέπει να έχουν περιορισμένη εξέλιξη και κατά συνέπεια να μην προάγονται σε ανωτέρους και ανωτάτους αξιωματικούς αλλά να παραμένουν μόνιμα κατώτεροι.
Σε αυτά που είδαν το φως της δημοσιότητας αναφέρεται ότι οι υπαξιωματικοί από ΑΣΣΥ θα πρέπει να περνάνε «δύσκολες και αυστηρές εξετάσεις και υπό προϋποθέσεις» για να γίνονται αξιωματικοί και αφήνουν το υπονοούμενο ότι στερούνται προσόντων. Αναρωτιέμαι τι είδους εξετάσεις είναι οι πανελλήνιες με τις οποίες εισέρχονται στις ΑΣΣΥ και τι είδους τριετή εκπαίδευση παρέχεται σε αυτές; Τα συμβούλια κρίσεων ποιο ρόλο παίζουν και γιατί θα πρέπει να υπάρχουν;
Αν πράγματι κάποιοι υπαξιωματικοί απόφοιτοι ΑΣΣΥ δεν είναι ικανοί να γίνουν αξιωματικοί, η ανεπάρκεια τους σίγουρα θα δημιουργήσει κάποια προβλήματα κυρίως περιορισμένου χαρακτήρα όπως έχει δείξει η εμπειρία. Αλλά το να προαχθούν οι κατώτεροι αξιωματικοί απόφοιτοι ΑΣΕΙ σε ανωτέρους και ανωτάτους χωρίς την απαιτούμενη επάρκεια, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι ολέθρια, το θέμα αυτό δεν ανησυχεί κάποιον φωστήρα να βάλει τον όρο «κατόπιν δύσκολων και αυστηρών εξετάσεων και υπό προϋποθέσεις» και στις συγκεκριμένες προαγωγές.
Η «πολυετής τουλάχιστον αποδεδειγμένη επαγγελματική απασχόληση» ενώ αποτελεί προσόν να διευθύνει κάποιος νευραλγικό τομέα του κράτους, δεν επαρκεί ως προσόν να προαχθεί ο ανθυπασπιστής σε ανθυπολοχαγό και να ασκήσει στην ουσία παραπλήσια καθήκοντα;
Θα επαναλάβω και σε αυτό το άρθρο μου το γεγονός ότι οι ΔΕΑ (Δόκιμοι Έφεδροι Αξιωματικοί) μετά από μικρή χρονικά εκπαίδευση και θητεία κρίνονται ικανοί να προαχθούν σε αξιωματικούς ενώ οι απόφοιτοι ΑΣΣΥ μετά από την πάροδο πολλών ετών στην υπηρεσία, κατά την γνώμη ορισμένων δεν θα πρέπει να έχουν αυτή τη δυνατότητα.
Πέρα των παραπάνω θα θέσω για προβληματισμό για το πως είναι δυνατόν ένα άτομο ειδικά στη σημερινή εποχή όπου η ζωή και η τεχνολογία τρέχουν με
ιλιγγιώδεις ταχύτητες να είναι το ίδιο από την αποφοίτηση του μέχρι την αποστρατεία του. Λογικό είναι κατά την παρέλευση του χρόνου υπηρεσίας, άλλοι να βελτιώνονται, άλλοι να παραμένουν στάσιμοι και άλλοι να οπισθοδρομούν. Μήπως θα έπρεπε να βρίσκουν εφαρμογή στις ένοπλες δυνάμεις οι σύγχρονες αντιλήψεις της «δια βίου μάθησης και εκπαίδευσης» και ανοιχθούν δρόμοι για εξέλιξη για όλους χωρίς ταμπού, προκαταλήψεις και ρατσισμούς και όχι κάποιοι ευαγγελιζόμενοι τον εκσυγχρονισμό των Ε.Δ. (Ενόπλων Δυνάμεων) να σπεύδουν να δημιουργήσουν κάστες.
Θεωρώ ηθική υποχρέωση και ζήτημα τιμής των απόφοιτων ΑΣΣΥ να υπεραμυνθούν το κεκτημένο δικαίωμα των υπαξιωματικών προελεύσεως ΑΣΣΥ (εισαγωγή με πανελλαδικές και τριετούς φοιτήσεως) να μπορούν να έχουν καταληκτικό βαθμό αυτόν που ορίζει ως τώρα ο νόμος και τους έχει γνωστοποιηθεί πριν και κατά την είσοδο τους στις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων αλλά και που έχει απονεμηθεί σε αποφοίτους που αποστρατεύτηκαν τα προηγούμενα έτη. Ας μην γελιόμαστε το μέτρο αν θα ψηφιστεί θα επεκταθεί το συντομότερο και στους εν ενεργεία, όσο για τους νεοεισερχόμενους είναι άδικο γιατί οι υψηλές βαθμολογίες εισόδου δείχνουν ότι οι Ε.Δ. έχουν πολύ καλό έμψυχο υλικό στα χέρια τους και είναι κρίμα να το ευνουχίσουν.
Μια διευκρίνηση εξ αιτίας κάποιων σχολίων από κάποιους συναδέρφους για το προηγούμενο άρθρο μου, προσωπικά δεν έχω κάποιο πρόβλημα με τον θεσμό των ΔΕΑ στον οποίο κάνω μια αναφορά σύγκρισης του χρόνου προαγωγής όχι όμως αρνητική για τον θεσμό, όπως και με τον θεσμό των ΕΜΘ και των ΕΠΟΠ ουδέποτε είχα πρόβλημα καθώς και ουδέποτε ζήτησα εξομοίωση με τους αποφοίτους ΑΣΕΙ.
Όσο για ορισμένους που επιχαίρονται με την διαφαινόμενη προοπτική της βαθμολογικής καταπόντισης των αποφοίτων ΑΣΣΥ τους ενημερώνω ότι πιθανόν ανοίγει η Κερκόπορτα και για τους ιδίους και δεν αργήσει να έρθει η σειρά τους. Παρόλα αυτά ποτέ δεν ασπάστηκα τον κοινωνικό αυτοματισμό (κανιβαλισμό) ώστε να στραφώ εναντίων κάποιων γιατί πάντα μου έρχεται στο μυαλό η προφητική φράση ενός εκλεκτού φίλου μου, που όταν άρχισε αυτό το φαινόμενο να εισχωρεί στην ελληνική κοινωνία, είπε: «αφού δεν μπορούμε να ζήσουμε όλοι μαζί, θα μας πεθάνουν χώρια».
Σημείωση: Το περιεχόμενο του παρόντος άρθρου, εκφράζει απολύτως προσωπικές απόψεις του συντάκτη.
