Χτες κανόνισα με ένα φίλο μου τα βρεθούμε και να απολαύσουμε ένα χαλαρό καφέ, απολαμβάνοντας το φυσικό τοπίο που περιβάλει εκείνη τη μικρή τεχνητή λιμνούλα, στο Aγιο Βησσαρίωνα.
Ο φίλος μου με περίμενε στα παγκάκια μιας πέργολας, δίπλα στο δρόμο. Τριγύρω υπήρχαν ανθισμένα παλιουράκια, όπου μέλισσες απ’το διπλανό, όμορφο και καλοστημένο μελισσοκομείο συνέλεγαν το μέλι τους. Ένα υπέροχο θέαμα μέσα σε ένα έτσι κι αλλιώς πανέμορφο τοπίο.
Σ’αυτό λοιπόν το υπέροχο τοπίο βρέθηκα να απολαμβάνω τον καφέ μου, ανάμεσα σε πεταμένα μπουκάλια κρασιού και άλλα τύπου κόλας, πάνω σε πεταμένα αποτσίγαρα και θαυμάζοντας το λαμπύρισμα στο φως του ήλιου, από τα αλουμινένια κουτάκια των energy drinks και τον πλαστικών μπουκαλιών νερού! Τα χάρτινα κυπελλάκια του καφέ έδεναν απρόσμενα με το τοπίο, δίνοντας του μια άλλη νότα και ενισχύοντας την ανωτερότητα της φύσης του ανθρώπινου είδους.
Όλα αυτά το υπέροχα δημιουργήματα είναι από τους ίδιους ανθρώπους που πιστεύουν ότι κάποιοι θέλουν να μας βάλουν τσιπάκι για να μας ελέγχουν! Είναι από τους ίδιους ανθρώπους που αντιδρούν στην παρουσία οποιουδήποτε τύπου αστυνόμευσης. Και είναι αυτοί οι ίδιοι που κάποια στιγμή θα μας αναγκάσουν να περπατάμε στο βουνό μέσα σε περιφραγμένα όρια, με την παρουσία «αστυνόμευσης» και ίσως, όχι μόνο με εμφυτευμένο τσιπάκι στο χέρι, αλλά με εμφυτευμένη νανοκάμερα στο μάτι!
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αντέδρασαν για την απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους, μιλώντας για ανθρώπινα δικαιώματα και ελεύθερη βούληση, αλλά καταπατούν το δικό μου δικαίωμα να βρεθώ σε ένα φυσικό περιβάλλον απαλλαγμένο από τις δικές τους βρωμιές.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που διαμαρτύρονταν για το κλείσιμο των εκκλησιών μας, αλλά δεν σέβονται το ανώτερο δημιούργημα του Θεού. Και αυτό είναι η Γη και όχι ο άνθρωπος! Και επειδή πολλές φορές αναφερόμαστε σε Εκείνη ως «η Μάνα Γη», απορώ! Στη μάνα τους αυτοί οι άνθρωποι πετούν σκουπίδια? Μάλλον όχι. Αλλά τελικά, δυστυχώς, υπάρχουν μάνες που γεννούν σκουπίδια!
Με λυπεί πολύ το γεγονός ότι αναγκάζομαι να αναφέρομαι με τέτοια λόγια σε συνανθρώπους μου και ακόμα περισσότερο ότι μου δίνονται λόγοι να αιτιολογήσω υπερβολικές αντιδράσεις από μέρους των εκάστοτε ηγεσιών, που σαν αποτέλεσμα έχουν τη στέρηση ελευθεριών σε διάφορους τομείς της ανθρώπινης καθημερινότητας.
Η έλλειψη, όχι αποκλειστικά νοημοσύνης, αλλά και νόησης σε μερικούς ανθρώπους, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια!
Με εκτίμηση και αγάπη προς άπαντες,
Τσιονάρας Α. Δημήτριος
