«Στο τέλος του 2018, όχι μόνο θα έχει ολοκληρωθεί το πρόγραμμα, αλλά θα έχει διαμορφωθεί και ένα νέο περιβάλλον, αναφορικά με τις δεσμεύσεις που θα έχει η ελληνική οικονομία και ελπίζουμε ότι, οι αρνητικές επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία, θα αρχίσουν να ανατρέπονται», τονίζει στη συνέντευξή του, ο βουλευτής Α΄ Πειραιά και Νησιών του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρής Δρίτσας. «Το επιδιώξαμε το 2017 και θα το επιδιώξουμε με μεγαλύτερη ένταση και το 2018, αξιοποιώντας κάθε δυνατότητα για την ενίσχυση κυρίως αυτών που πλήττονται περισσότερο» προσθέτει.
Ο κ. Δρίτσας, δηλώνει «συγκρατημένα αισιόδοξος» για την πορεία της οικονομίας, καθώς όπως λέει τα θετικά στοιχεία είναι πραγματικότητα, «δεν είναι προϊόν ενός επικοινωνιακού τεχνάσματος», αλλά «αυτά πρέπει να συνταιριάξουν και με τις γενικότερες εξελίξεις στην περιοχή και κυρίως με τις εξελίξεις στην Ευρώπη. Και εκεί, κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος».
Για το λιμάνι του Πειραιά, ο πρώην υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής αναφέρει ότι «η παρουσία της κινεζικής επιχειρηματικότητας προσδίδει έναν πολύ μεγάλο δυναμισμό κυρίως σε ότι αφορά την προσέγγιση ολοένα και περισσότερων φορτίων και την αναβάθμιση του Πειραιά στο ευρωπαϊκό και διεθνές μεταφορικό δίκτυο».
Προσθέτει, όμως, ότι «το ζήτημα είναι εάν θα διατηρηθούν σταθερές και ασφαλείς εργασιακές σχέσεις, εάν θα προστατευθεί το περιβάλλον, εάν οι συνολικές δραστηριότητες δεν θα πνίξουν τις πόλεις, αλλά θα συνδεθούν αρμονικά με τους παραλιμένιους δήμους».
Αναφορικά με το πρόσφατο ναυάγιο στο Σαρωνικό και τις επιπτώσεις στο περιβάλλον ο κ. Δρίτσας τονίζει, ότι «δεν θα πρέπει να δεχθούμε ότι «αυτά συμβαίνουν». Δεν πρέπει να συμβαίνουν». Παράλληλα αναφέρει, ότι θα πρέπει πολύ σύντομα να διαλευκανθούν οι αιτίες του ναυαγίου, υπογραμμίζοντας πως «όλοι όσοι εμπλέκονται στα ζητήματα της ναυσιπλοΐας παραδέχονται ότι ένα πλοίο δεν βυθίζεται τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα, ακόμη και εάν έχει προβλήματα».
Ερωτηθείς για το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα, ο πρώην υπουργός Ναυτιλίας τονίζει ότι είναι λάθος προσέγγιση να θεωρείται ότι οι πρόσφυγες απειλούν την εθνική κυριαρχία. «Είναι άλλο οι πολιτικές που πρέπει να ασκηθούν για να ανταποκριθούν η Ελλάδα, η Ευρώπη και ο πολιτισμένος κόσμος στις υποχρεώσεις τους απέναντι στους πρόσφυγες και άλλο η επίσης υποχρεωτική στόχευση της προστασίας των συνόρων.
Όποιος τα μπλέκει δεν εξυπηρετεί ούτε τον ένα στόχο ούτε τον άλλον, αντίθετα υπονομεύει και τα δυο» υποστηρίζει ο κ. Δρίτσας ενώ πλέκει το εγκώμιο του Λιμενικού Σώματος για το οποίο λέει ότι «πήρε άριστα» και αυτό, «αναγνωρίστηκε όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον κόσμο».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του πρώην υπουργού Ναυτιλίας & Νησιωτικής Πολιτικής Θοδωρή Δρίτσα, βουλευτή Α΄ Πειραιά & Νησιών του ΣΥΡΙΖΑ, στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων και στον Κυριάκο Θεοδωρακάκο.
ΕΡ: Ο πρωθυπουργός και κυβερνητικά στελέχη, έχουν εκφράσει επανειλημμένα τη βεβαιότητα ότι με την ολοκλήρωση του προγράμματος και την έξοδο από την μορφή επιτροπείας των μνημονίων τον Αύγουστο του 2018 θα αποκτηθεί μεγαλύτερος βαθμός ελευθερίας στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής. Τι σημαίνει αυτό για την πλειονότητα των πολιτών;
ΑΠ: Όντως, διαμορφώνεται μια αρκετά αισιόδοξη προοπτική, η οποία στηρίζεται στην πραγματική και όχι επικοινωνιακή αξιολόγηση των δεδομένων. Πράγματι, οι στόχοι του προγράμματος επιτυγχάνονται και αυτό, βέβαια, έχει δυο όψεις. Η μία είναι αρνητική, γιατί οι στόχοι αυτού του προγράμματος, το ξέρουμε καλά, είναι επώδυνοι για την κοινωνία. Όμως, στη συγκυρία, δυστυχώς θα πω εγώ, αποτελούσε όρο για να πάμε παρακάτω και να μείνει ανοιχτός ο δρόμος, για μια άλλη πολιτική στο μέλλον.
Το ζήτημα είναι ακριβώς, το τι σημαίνει «πάμε παρακάτω». Εφόσον επιβεβαιωθούν αυτές οι εκτιμήσεις, πραγματικά τον Αύγουστο του 2018 θα τελειώσει το πρόγραμμα και ταυτόχρονα έως τότε, με βάση αυτά τα δεδομένα, θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα έχουν προχωρήσει και οι συμφωνίες για τη ρύθμιση του χρέους. Ήδη, η συμφωνία του 2015 και κυρίως η συμφωνία μετά τη δεύτερη αξιολόγηση, όρισε ένα προωθητικό πλαίσιο.
Επομένως, έχουμε μπροστά μας έναν ορίζοντα, όπου στο τέλος του 2018, όχι μόνο θα έχει ολοκληρωθεί το πρόγραμμα, αλλά θα έχει διαμορφωθεί και ένα νέο περιβάλλον, αναφορικά με τις δεσμεύσεις που θα έχει η ελληνική οικονομία και ελπίζουμε ότι, οι αρνητικές επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία, θα αρχίσουν να ανατρέπονται. Αυτό, είναι κάτι το οποίο βήμα-βήμα το επιδιώκουμε, ήδη. Το επιδιώξαμε το 2017 και θα το επιδιώξουμε με μεγαλύτερη ένταση και το 2018, αξιοποιώντας κάθε δυνατότητα για την ενίσχυση κυρίως αυτών που πλήττονται περισσότερο.
ΕΡ: Είστε αισιόδοξος για την πορεία της χώρας;
ΑΠ: Είμαι συγκρατημένα αισιόδοξος, γιατί ναι μεν αυτά τα στοιχεία είναι έτσι και δεν είναι προϊόν ενός επικοινωνιακού τεχνάσματος, αλλά η επισφάλεια παραμένει. Όλα αυτά πρέπει να συνταιριάξουν και με τις γενικότερες εξελίξεις στην περιοχή και κυρίως με τις εξελίξεις στην Ευρώπη. Και εκεί, κανείς δε μπορεί να είναι βέβαιος.
ΕΡ: Διατελέσατε υπουργός Ναυτιλίας σε μια δύσκολη περίοδο. Εκλέγεσθε επίσης επί σειρά ετών βουλευτής στον Πειραιά, μια περιοχή με πλεονεκτήματα αλλά και προβλήματα. Ποιος πιστεύετε είναι ρόλος που μπορεί να διαδραματίσει σήμερα το πρώτο λιμάνι της χώρας;
ΑΠ: Το λιμάνι του Πειραιά, όπως όλα τα μεγάλα λιμάνια, έχει πάρα πολύ μεγάλες δυνατότητες να αναβαθμίζεται διαρκώς ως παραγωγική μονάδα στον τομέα των μεταφορών, όχι μόνο τοπικής, αλλά διεθνούς σημασίας. Η θέση, η ιστορία του Πειραιά, η δυναμικότητα της ελληνικής ναυτιλίας, η τεχνογνωσία που διαθέτουν αυτή τη στιγμή χιλιάδες εργαζόμενοι και πολλά άλλα στοιχεία, συγκλίνουν σε αυτή την αξιολόγηση.
Εκείνο όμως που έχει σημασία, είναι η ποιότητα της ανάπτυξης του Πειραιά ως μεταφορικού κόμβου υψηλού επιπέδου, στις θαλάσσιες αλλά και στις χερσαίες μεταφορές. Το θέμα δεν είναι μόνο ο δυναμισμός που θα έχει η ναυτιλιακή βιομηχανία, αλλά και πόσοι και ποιοι θα ωφελούνται από αυτόν το δυναμισμό. Το μέρισμα πρέπει να είναι κοινωνικό, περιβαλλοντικό και για τους πολίτες και για τους εργαζόμενους και για τις πόλεις. Το λιμάνι του Πειραιά, είναι εδώ και αρκετά χρόνια, ένα λιμάνι που δεν συνδέεται μόνο με την πόλη του Πειραιά, αλλά και με τις πόλεις της Δραπετσώνας-Κερατσινίου και του Περάματος. Επομένως, έχει σημασία η πορεία της ανάπτυξής του να είναι αρμονική και συμβατή με την ανάπτυξη των πόλεων, των κατοίκων τους και της τοπικής οικονομίας.
Οι πρόσφατες εξελίξεις στο λιμάνι του Πειραιά με την ιδιωτικοποίησή του αναδεικνύουν αυτό το στοίχημα. Όλοι ξέρουν τις απόψεις μου αναφορικά με την καλύτερη αξιοποίηση του λιμανιού του Πειραιά. Πίστευα και πιστεύω, ότι μια άλλη επιλογή θα ήταν καλύτερη. Υποχρεωθήκαμε, μέσα από το συμβιβασμό του 2015, να επιλέξουμε την ιδιωτικοποίηση. Προφανώς, η παρουσία της κινεζικής επιχειρηματικότητας προσδίδει έναν πολύ μεγάλο δυναμισμό. Όχι τόσο στο ζήτημα των επενδύσεων, γιατί τουλάχιστον για τα πρώτα πέντε χρόνια, οι δεσμευτικές επενδύσεις, που προβλέπει η συμφωνία ήταν ήδη δρομολογημένες και χρηματοδοτημένες από το ίδιο το πρόγραμμα του ΟΛΠ. Κυρίως, σε ό,τι αφορά την προσέγγιση ολοένα και περισσότερων φορτίων και την αναβάθμιση του Πειραιά στο ευρωπαϊκό και διεθνές μεταφορικό δίκτυο.
Το ζήτημα είναι εάν θα διατηρηθούν σταθερές και ασφαλείς εργασιακές σχέσεις, εάν θα προστατευθεί το περιβάλλον, εάν οι συνολικές δραστηριότητες δε θα πνίξουν τις πόλεις, αλλά θα συνδεθούν αρμονικά με τους παραλιμένιους δήμους. Με τη σύμβαση παραχώρησης προσπαθήσαμε αυτά να τα κατοχυρώσουμε όσο μπορούσαμε περισσότερο. Έγινε μεγάλη προσπάθεια από τη δική μας κυβέρνηση γι’ αυτά και για πολλά άλλα πράγματα. Η πράξη θα δείξει και νομίζω ότι μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι, πως θα γίνουν έτσι όπως τα σχεδιάσαμε, ώστε αυτή η νέα μορφή λειτουργίας του λιμανιού, να αφορά όλους και όχι μόνο την επιχειρηματικότητα.
ΕΡ: Μια που θίξατε το θέμα του περιβάλλοντος. Η προσέγγιση ολοένα και περισσότερων φορτίων, όπως αναφέρατε, θα αυξήσει μοιραία και τον κυκλοφοριακό φόρτο του λιμανιού. Ναυτικό ατύχημα σαν το πρόσφατο που είχε σαν αποτέλεσμα διαρροή φορτίου καυσίμων και τις συνακόλουθες επιπτώσεις στο περιβάλλον, ίσως ξανασυμβεί. Θεωρείτε ότι οι προβλεπόμενες διαδικασίες αντιμετώπισης τέτοιων ατυχημάτων επαρκούν;
ΑΠ: Το ναυάγιο, όπως τουλάχιστον δείχνουν τα νέα δεδομένα, και ελπίζω να επαληθευτούν μέχρι τέλους, δεν θα είναι μια οικολογική καταστροφή. Αυτό δεν αλλάζει τη σοβαρότητα του απαράδεκτου συμβάντος. Είναι ένα σοβαρό και ανεπίτρεπτο συμβάν, ακόμη και αν αποδειχθεί ότι η ρύπανση στη θάλασσα θα είναι ανατάξιμη. Ήδη ανατάχθηκε σε κάποιες παραλίες όπου ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες του καθαρισμού και θέλω να πιστεύω ότι θα αναταχθεί και στο θαλάσσιο χώρο.
Δεν θα πρέπει όμως να δεχθούμε ότι «αυτά συμβαίνουν». Δεν πρέπει να συμβαίνουν. Πρέπει όλα τα μέτρα ασφαλείας να είναι τέτοια, που να μη συμβαίνουν. Από εκεί πρέπει να ξεκινά η επιχειρηματική δραστηριότητα και κυρίως η Πολιτεία.
Δε γνωρίζουμε ακόμη γιατί συνέβη αυτό το ναυάγιο και θα πρέπει πολύ γρήγορα, το θέμα να διαλευκανθεί. Είναι κρίσιμο ζήτημα και ο καθένας μπορεί να καταλάβει γιατί. Αλλά σε κάθε περίπτωση, για να εξαχθούν συμπεράσματα, πρέπει να μάθουμε πολύ γρήγορα και με έγκυρο τρόπο, ποια ήταν η πραγματική αιτία του ναυαγίου. Σε κάθε περίπτωση, όλοι όσοι εμπλέκονται στα ζητήματα της ναυσιπλοΐας, παραδέχονται ότι ένα πλοίο δεν βυθίζεται τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα, ακόμη και εάν έχει προβλήματα. Από εκεί και πέρα, τα ζητήματα που συνδέονται με τη διακίνηση των καυσίμων, είτε πρόκειται για την προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος, είτε για την τήρηση της νομιμότητας, τον έλεγχο της φοροδιαφυγής της φοροκλοπής, των δασμών, το λαθρεμπόριο με λίγα λόγια, είτε με τους κανόνες ασφαλούς ναυσιπλοΐας, πρέπει πάντοτε να είναι σε προτεραιότητα και αυτό φροντίζει η κυβέρνησή μας και τα συναρμόδια υπουργεία.
ΕΡ: Ως υπουργός Ναυτιλίας, επίσης, διαχειριστήκατε, σε μια περίοδο μεγάλης έντασης ,το προσφυγικό/μεταναστευτικό. Κατά τη γνώμη σας είναι ζήτημα αποτελεσματικής φύλαξης των συνόρων ή διαχείρισης στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής ηπείρου, και ποια είναι γενικότερα η εκτίμησή σας;
ΑΠ: Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα από την αρχή του 2015 που αναλάβαμε. Η διαχείριση του μεταναστευτικού και ιδιαίτερα του προσφυγικού, στηρίζεται σε τρεις βασικές και αλληλένδετες παραμέτρους. Η μια είναι η ανθρωπιστική. Οι μετακινήσεις πληθυσμών δεν είναι ένα καινούργιο φαινόμενο. Είναι ένα φαινόμενο που έχει σημαδέψει την ιστορία της ανθρωπότητας αιώνες τώρα και σήμερα, αποκτά καινούργια χαρακτηριστικά. Εισβάλει στη διεθνή πραγματικότητα με πολύ μεγάλη ένταση και ανατάσσει δεδομένα.
Η δεύτερη, είναι η νομιμότητα. Οι διεθνείς συνθήκες που αναφέρονται στα δικαιώματα των προσφύγων, είναι ίσως οι πιο μεγάλες κατακτήσεις της Ευρώπης και της ανθρωπότητας ολόκληρης μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι συνθήκες αυτές, δεν έχουν προκύψει από συμφέροντα, αλλά από τα βιώματα της ανθρωπότητας, έπειτα από δυο μεγάλους παγκόσμιους πολέμους. Από αυτή την άποψη είναι «ευαγγέλια» και πρέπει να διαφυλάξουμε τις Συνθήκες αυτές και τη νομιμότητα με κάθε τρόπο, γιατί είναι στοιχεία του σύγχρονου και κυρίως του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Το τρίτο είναι η δυνατότητα της κάθε χώρας να προστατεύει τα σύνορά της και να επιβεβαιώνει την κυριαρχία της, χωρίς να απειλούνται τα δικαιώματα των προσφύγων. Δεν απειλούν οι πρόσφυγες την εθνική κυριαρχία. Είναι λάθος προσέγγιση. Οι πρόσφυγες είναι ικέτες. Είναι άλλο οι πολιτικές που πρέπει να ασκηθούν για να ανταποκριθούν η Ελλάδα, η Ευρώπη και ο πολιτισμένος κόσμος στις υποχρεώσεις τους απέναντι στους πρόσφυγες και άλλο η επίσης υποχρεωτική στόχευση της προστασίας των συνόρων. Όποιος τα μπλέκει δεν εξυπηρετεί ούτε τον ένα στόχο ούτε τον άλλον, και αντίθετα υπονομεύει και τα δυο.
Σε αυτά τα τρία επίπεδα, το υπουργείο Ναυτιλίας και κυρίως το Λιμενικό Σώμα πήρε άριστα. Χειρίστηκε το θέμα συνδυασμένα και ταυτόχρονα διακριτά και στα τρία επίπεδα. Γι΄ αυτό, το Λιμενικό Σώμα μπόρεσε να ξεπεράσει με πολύ σοβαρό επαγγελματισμό όλες τις δυσκολίες και να ανταποκριθεί με τόσο σπουδαίο τρόπο, που αναγνωρίστηκε όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον κόσμο. Σπουδαία, βέβαια, συμμετοχή είχαν οι νησιώτες, που το πήραν απάνω τους με τα βιώματα που έχει ο ελληνικός λαός. Γι΄ αυτό και η κυβέρνηση σ’ αυτές τις δυσκολίες, μπόρεσε να πετύχει σημαντικές ρυθμίσεις, ώστε ακόμη και όταν το λιμάνι του Πειραιά είχε πέντε, έξι και επτά χιλιάδες πρόσφυγες, που δεν ήταν χώρος διαμονής αλλά μια προσωρινή λύση ανάγκης -ακριβώς επειδή κυριαρχούσαν αυτές οι αξίες και από την πλευρά των πολιτών και από την πλευρά των Κινημάτων Αλληλεγγύης και του ΟΗΕ, του Ερυθρού Σταυρού και των δημοτικών αρχών και όλων και οι ίδιοι οι πρόσφυγες συμπεριφέρθηκαν με έναν άψογο τρόπο, εκτός από ελάχιστες, ασήμαντες, εξαιρέσεις-, το Λιμενικό Σώμα έκανε την πιο αποτελεσματική διαχείριση, ακριβώς γιατί δεν ήταν ένα Σώμα καταστολής, αλλά εξασφάλισης της ηρεμίας και της τάξης, κάτι που το ήθελαν πιο πολύ οι ίδιοι οι πρόσφυγες που διέμεναν εκεί. Ο συνδυασμός αυτός, μας βοήθησε να ξεπεράσουμε τις πολύ μεγάλες δυσκολίες και τους μεγάλους κινδύνους που υπήρχαν. Αυτά είναι πολύτιμα διδάγματα και δεν πρέπει να τα ξεχάσουμε.
topontiki.gr από ΑΠΕ-ΜΠΕ
