Του Νικόλαου Ιωαν. Παπαγεωργίου
Πριν χρόνια στεκόταν μπροστά του ευσταλής νεαρός χωρικός.
Ακολούθησε στιχομυθία όπως στη συνέχεια:
- Πώς λέγεσαι παιδί μου;
- Παπανικολάου Νικόλαος κύριε.
- Τού;
- Ιωάννου.
- Δημότης;
- Δεν γνωρίζω τι σημαίνει αυτό κύριε.
- Πού ψηφίζεις βρε παιδί μου;
- Δεν ψηφίζω κύριε.
- Άμα ψήφιζες πού θα ψήφιζες;
- ΠΑΣΟΚ κύριε.
Κόκαλο ο ερωτών.
Αθάνατε Έλληνα γι αυτό σε πάω.
