Γερμανικές Εκλογές: Πικρή νίκη για τη Μέρκελ – Σοκ για την Ευρώπη ο «θρίαμβος» του AfD

Πύρρειος νίκη

Οι πιο πρόσφατες εκτιμήσεις από τις γερμανικές εκλογές αναφέρουν ότι το Χριστιανοδημοκρατικό Χριστιανοκοινωνικό κόμμα CDU/CSU συγκεντρώνει το 32,9%, των προτιμήσεων των Γερμανών ψηφοφόρων.

Το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα SPD το 20,8%, το ακροδεξιό Εναλλακτική για τη Γερμανία AfD το 13,1% οι Φιλελεύθεροι του FDP 10,5%.

Επίσης η τελευταία εκτίμηση του ARD δείχνει το Die Linke να βρίσκεται στο 8,9% μαζί με τους Πράσινους.

Η συμμετοχή στις εκλογές στη Γερμανία ήταν υψηλότερη από αυτή που είχε καταγραφεί στην εκλογική αναμέτρηση του 2013. Σύμφωνα με το γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο ARD, η συμμετοχή άγγιξε το 75,6%, ενώ το 2013 ήταν 71,5%.

Η Ακροδεξιά στη Μπούντεσταγκ

«Η Μέρκελ είναι η μητέρα του AfD», σύμφωνα με έναν από τους συντάκτες του κύριου άρθρου του Spiegel. Είτε συνέβαλε είτε όχι στην άνοδο του κόμματος με την εισδοχή άνω του ενός εκατομμυρίου προσφύγων, η Άνγκελα Μέρκελ ετοιμάζεται να μείνει στην ιστορία ως η καγκελάριος δεν μπόρεσε να εμποδίσει την είσοδο της εθνικιστικής δεξιάς στη γερμανική βουλή και μάλιστα με ποσοστό μεγαλύτερο από το αναμενόμενο.

Η Εναλλακτική για τη Γερμανία λαμβάνει άνω του 13% σύμφωνα με τις προβλέψεις και μπορεί να ελπίζει σε σχεδόν 90 έδρες. Εάν και αποτελεί μέρος του πολιτικού τοπίου στην Ευρώπη εδώ και χρόνια, η παρουσία στο γερμανικό κοινοβούλιο μίας εθνικιστικής και λαϊκιστικής δεξιάς που κάνει καμπάνια για το τέλος της μεταμέλειας για τις φρικαλεότητες του τρίτου Ράιχ σπάει ένα μεταπολεμικό ταμπού στη Γερμανία. Εκτός του θέματος των μεταναστών, το AfD επωφελείται από την άνοδο των κοινωνικών ανισοτήτων και της επισφάλειας στην αγορά εργασίας, παρά το χαμηλό ποσοστό της ανεργίας. Αυτά τα θέματα έδωσαν ώθηση και στην αριστερά του Die Linke, που λαμβάνει ένα 9%.

Τα πρώτα συμπεράσματα

Το ακροδεξιό κόμμα «Εναλλακτική για την Γερμανία» (ΑfD) είναι αδιαμφισβήτητα ο μεγάλος νικητής και για πρώτη φορά στην ιστορία της μεταπολεμικής Γερμανίας ένα ακροδεξιό κόμμα με την παραπλανητική αυτή ονομασία εισέρχεται στο γερμανικό Κοινοβούλιο και είναι μάλιστα τρίτο κόμμα σε πανγερμανικό επίπεδο και δεύτερο στα ανατολικά κρατίδια. Ενδιαφέρον είναι ότι το ποσοστό αύξησής του αντιστοιχεί στο ποσοστό μείωσης των Χριστιανοδημοκρατών (περίπου 8%) σε πανγερμανικό επίπεδο.

Ο μεγάλος χαμένος είναι το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (SPD), το οποίο καταγράφει το χαμηλότερο μεταπολεμικό ποσοστό του.

Στους χαμένους καταγράφονται και οι Χριστιανοδημοκράτες, παρά την επιτυχία τους να είναι και πάλι πρώτο κόμμα, αφού το ποσοστό τους μειώνεται κατά περίπου 8%, δηλαδή το δεύτερο χαμηλότερο μεταπολεμικά.

Ακόμα χειρότερο είναι το αποτέλεσμα του αδελφού (υπερσυντηρητικού) βαυαρικού βραχίονά του, του Χριστιανοκοινωνικού Κόμματος (CSU), το οποίο κατέγραψε το χειρότερο μεταπολεμικό ποσοστό του (38,5%) και ενδεχομένως να σκληρύνει τη στάση του σε θέματα όπως το προσφυγικό και να κάνει δύσκολη τη ζωή της κ. Μέρκελ.

Τα δύο μεγάλα κόμματα, λόγω της θεαματικής πτώσης τους, θα είναι πιο αδύναμα από ποτέ στην μεταπολεμική εκλογική ιστορία της Γερμανίας.

Η ολική επαναφορά του Φιλελεύθερου Κόμματος της Γερμανίας (FDP), το οποίο δεν είναι απολύτως βέβαιο ότι επανερχόμενο στην κυβέρνηση, υπό την κ. Μέρκελ, θα ωφεληθεί και δεν θα έχει την τύχη του SPD. Ο πρόεδρός του Κρίστιαν Λίντνερ θα προτιμούσε να βρίσκεται στην αντιπολίτευση και πάντως στις διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης θα διεκδικήσει ενδεχομένως και το υπουργείο Οικονομικών για να επιβάλει τις αλλαγές τις οποίες θεωρεί αναγκαίες για την Γερμανία.

Οι Πράσινοι κατάφεραν να μπουν στην Βουλή έστω και με μειωμένο ποσοστό σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές, κάτι που οι δημοσκοπήσεις πριν το καλοκαίρι δεν θεωρούσαν πάντα ως απολύτως βέβαιο. Η συγκατοίκησή τους με το FDP αν και μοιάζει δύσκολη ποτέ δεν αποκλείστηκε προεκλογικά από την ηγεσία τους κόμματος.

Η γερμανική Αριστερά (Die Linke) δεν κατάφερε να παραμείνει τρίτο κόμμα, παραμένει όμως σταθερή και θα μπορούσε να αποτελέσει στο Κοινοβούλιο μια ισχυρή αριστερή αντιπολίτευση με το SPD, εάν βέβαια αυτό κάνει στροφή προς τις παραδοσιακές του πολιτικές αξίες, όπως υπαινίχτηκε σήμερα το βράδυ ο Μάρτιν Σουλτς.

Αν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ CDU, FDP και Πρασίνων δεν οδηγήσουν στο σχηματισμό τρικομματικής κυβέρνησης συνασπισμού τότε λογικά θα πρέπει να προκηρυχθούν νέες εκλογές, κάτι το οποίο θα είναι πρωτόγνωρο στην Γερμανία και αποκλείεται μέχρι τώρα από όλους.

O σχηματισμός κυβέρνησης συνασπισμού CDU-FDP-Πρασίνων θα έχει ως συνέπεια να λειανθούν οι ακραίες θέσεις των Φιλελευθέρων για την Ελλάδα, αφού οι Πράσινοι θα αποτελέσουν αντίβαρο στις απαιτήσεις τους για σκλήρυνση της στάσης απέναντι στην Ελλάδα, που φτάνουν μέχρι το Grexit. Στο θέμα αυτό η κ. Μέρκελ θα βρει συμμάχους και απέναντι στο αδελφό CSU, το οποίο μετά τις εκλογικές του απώλειες μπορεί επίσης να σκληρύνει ακόμα πιο πολύ τη στάση του γενικά προς τις χώρες του νότου σε θέματα οικονομικά.

Οι έδρες 

Το κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών καταλαμβάνει με βάση τις εκτιμήσεις 217 έδρες, το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα 134 έδρες, το ακοδεξιό κόμμα AfD 89 έδρες, οι Φιλελεύθεροι 70 έδρες, οι Πράσινοι 62 έδρες και το κόμμα της Αριστεράς 59 έδρες.

Τι είδους κυβέρνηση;

Η Άνγκελα Μέρκελ και οι συντηρητικοί δεν θα σχηματίσουν εύκολα κυβερνητική πλειοψηφία. Οι σοσιαλδημοκράτες, έχοντας καταγράψει το χειρότερο σκορ στη μεταπολεμική ιστορία τους, ανάμεσα στο 20% και το 21%, ανακοίνωσαν αμέσως ότι θα περάσουν στην αντιπολίτευση.

Μία συμμαχία χριστιανικών ενώσεων και των φιλελεύθερων του FDP (γύρω στο 10%) θα ήταν η φυσικότερη εξέλιξη. Αλλά τα ποσοστά τους δεν επαρκούν για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού. Μοναδική λύση, η διεύρυνση προς τους οικολόγους, εξέλιξη που θα είναι πρωτοφανής σε εθνικό επίπεδο. Το πρόβλημα είναι η σημαντική διάσταση απόψεων ανάμεσα στους Πράσινους, από τη μία πλευρά, και τους φιλελεύθερους, αλλά και την συντηρητικότερη πτέρυγα της πολιτικής οικογένειας της Μέρκελ από την άλλη. Οι διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης μπορεί να διαρκέσουν μέχρι το τέλος του έτους. Και ορισμένα μέσα ενημέρωσης φθάνουν μέχρι και στη διατύπωση της πρόβλεψης για διεξαγωγή νέων εκλογών εάν δεν καρποφορήσουν οι διαπραγματεύσεις.

Ποια πολιτική κατεύθυνση;

Από τον πολιτικό προσανατολισμό του νέου κυβερνητικού συνασπισμού θα εξαρτηθούν οι μελλοντικές επιλογές της Γερμανίας στην Ευρώπη και στον κόσμο. Τα διεθνή θέματα ήταν σχεδόν απόντα από την προεκλογική εκστρατεία. Θρονιασμένη στη σταθερότητά της, σε βαθμό που να αποκαλείται «μεγάλη Ελβετία», η Γερμανία θα είναι παρά ταύτα υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει σειρά διεθνών προβλημάτων σε έναν κόσμο αναστατωμένο.

«Η Γερμανία βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με αλλαγές που έρχονται από αλλού, οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις έρχονται σε αντίθεση με τον παραδοσιακό προσανατολισμό της προς ανατολάς, αλλά και με την παραδοσιακή συμμαχία της με τις ΗΠΑ. Πρόκειται για μία απότομη αλλαγή», θεωρεί ο Ζαν-Ντομινίκ Τζουλιάνι, πρόεδρος του Ιδρύματος Robert Schuman. Σε περίπτωση συμμαχίας του με το SPD, η Γερμανία θα ήταν πιο ανοικτή απέναντι στην εισαγωγή φιλόδοξων μεταρρυθμίσεων στην Ευρώπη. Αυτό θα είναι δύσκολο με την παρουσία των φιλελεύθερων και υπό την πίεση της εθνικιστικής και αντίθετης με το ευρώ δεξιάς.

Πώς επηρεάζεται η Ελλάδα από το εκλογικό αποτέλεσμα και την είσοδο του AfD στη γερμανική βουλή;

Από τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης θα εξαρτηθεί εντέλει και εάν η γερμανική πολιτική θα έχει ένα περισσότερο ή λιγότερο φιλικό προς την Ελλάδα πρόσημο. Και αυτό ενώ ξεκινά μια κρίσιμη περίοδος για το ελληνικό ζήτημα, αρχής γενομένης από την τρίτη αξιολόγηση του τρέχοντος προγράμματος και η οποία θα κορυφωθεί -καλώς εχόντων των πραγμάτων- με την ολοκλήρωσή του το ερχόμενο καλοκαίρι και την έναρξη της συζήτησης για την ελάφρυνση του χρέους.

Τα εκλογικά αποτελέσματα όμως θεωρούνται κρίσιμα και για έναν ακόμη λόγο. Η είσοδος στη βουλή ενός ακραιφνώς ακροδεξιού κόμματος, όπως το AfD (Εναλλακτική για τη Γερμανία), για πρώτη φορά στην μεταπολεμική ιστορία της Γερμανίας.

Επί της ουσίας το εν λόγω κόμμα επιδιώκει την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη αλλά και την έξοδο της Γερμανίας και τη διάλυση του «ευρωπαϊκού σύμπαντος» εν γένει όπως έχει διαμορφωθεί. Κυβέρνηση με αυτούς δεν πρόκειται να κάνει η Μέρκελ και αν οι Σοσιαλδημοκράτες πάνε μαζί της, η ακροδεξιά θα είναι αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτό βεβαίως θεωρείται το κακό σενάριο.

Πιθανή έκβαση θεωρείται ένας συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατών – Φιλελευθέρων, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιον ότι θα είναι εφικτός, καθώς απαιτείται ένα άθροισμα εκλογικών ποσοστών που θα πλησιάζει το 50%, προκειμένου να υπάρξει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Σε περίπτωση που αυτό δεν συμβεί, υπάρχει και το περιβόητο σενάριο του «συνασπισμού Τζαμάικα», τους Χριστιανοδημοκράτες, τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους (από τα χρώματα των τριών κομμάτων: μαύρο, κίτρινο, πράσινο, τα οποία αντιστοιχούν σε εκείνα της σημαίας της Τζαμάικα).

Θυμίζουμε σε αυτό το σημείο ότι οι Φιλελεύθεροι υπό την ηγεσία του Κρίστιαν Λίντνερ έχουν υιοθετήσει εν γένει σκληρή γραμμή, ενώ το Grexit γι’ αυτούς δεν είναι ταμπού…

newsbomb.gr