«Η Ελλάδα έπεσε. Αλλά υπάρχουν πτώσεις ταπεινές και πτώσεις μεγαλοπρεπείς. Υπάρχουν πτώσεις, οι οποίες καταπλήσσουν και αντιστοιχούν προς τη μεγαλύτερη νίκη. Η Ελλάδα έδωσε στον πόλεμο τη στροφή, άλλαξε το ρεύμα του, κατέλυσε το αήττητο των δυνάμεων του Άξονα, ξύπνησε τις ψυχές των ανθρώπων.
Η Ιστορία απέδειξε ότι η επί 6 μήνες αντίσταση των Ελλήνων στην Αλβανία συνετέλεσε στην πλήρη αποτυχία των σχεδίων του Άξονα για τη μονοκρατορία, γιατί απασχόλησε αρκετά τις δυνάμεις τους και έτσι έδωσε τον καιρό στους συμμάχους να ετοιμαστούν για να επιτύχουν την τελική νίκη.
Τότε, 1940-45, σφαγή- πείνα-δίψα, ο εξευτελισμός των ευρωπαϊκών αξιών ενός άθεου πολιτισμού μπρος στα μάτια των σκελετωμένων παιδιών του λαού αυτού, που του στερούσε το δικαίωμα σε μία φέτα ψωμί, ένα σπυρί σιτάρι του τόπου τους. Τα χεράκια που απλώνονταν προς τα ψιχία ζωής, έσπαζαν πάνω στα σιδερένια γόνατα των «υπερανθρώπων» του Νίτσε.
Ο Ελληνικός λαός κατά την περίοδο της Κατοχής όχι μόνο δεν έσκυψε το κεφάλι, αλλά με την οργανωμένη δράση του δημιούργησε την πιο δυναμική και αποτελεσματική αντίσταση στην Ευρώπη. Υποχρεώνει το Γερμανικό στρατηγείο να διαθέσει 18 μεραρχίες για να κρατήσει την κατάσταση. Αποσύρει αυτές τις δυνάμεις από τα φλεγόμενα μέτωπα που σ’ όλο τον κόσμο έχει ανοίξει κι έτσι βαδίζει προς την τελική ήττα και καταστροφή του.
Σήμερα δεν αντιμισούμε, δεν εχθρευόμαστε στους απογόνους, αναγνωρίζουμε και τιμούμε τις εξαιρέσεις. Απλώς χρειάζεται σε μας, να θυμόμαστε το παρελθόν μας για να βαδίζουμε ζωντανοί στο παρόν και στο μέλλον μας.
Τελικά, με αφάνταστους αγώνες , με μάχες, με βάσανα, με άφθονο αίμα, κερδίσαμε τη λευτεριά μας. Μια λευτεριά με βαρύτατο τίμημα. Την πληρώσαμε πανάκριβα. Δε μας τη χάρισαν. Την κερδίσαμε με το αίμα μας. Γι’ αυτό μας αξίζει να είμαστε ελεύθεροι».
